Zondag voor het eerst naar het nieuwe filmhuis in Forum geweest om naar Greta Gerwigs verfilming van Little Women te kijken. Het verhaal is voor veel Nederlanders beter bekend als "Onder Moeders Vleugels". De vraag vooraf was wel een beetje wat weer een nieuwe versie zou toevoegen. Maar het is Gerwig toch gelukt en ze heeft drie grote keuzes gemaakt die haar versie van Little Women anders maakt dan de voorgangers.

Allereerst heeft ze de keuze gemaakt om niet de lineaire tijdlijn uit het boek over te nemen. De film begint al met een volwassen Jo die in New York woont en daar werkt als lerares en schrijfster. De verhaallijnen die zich afspelen in het ouderlijk huis als de zusjes nog allemaal thuiswonen, zijn haar flashbacks.

De tweede grote verandering is de aandacht die Amy krijgt als personage. Ja, ze is de jongste en kiest ervoor om rijk te trouwen. Maar in plaats van alleen een verwend kind, zien we in deze versie ook een realistische vrouw die weet dat één van de zussen een rijke man moet trouwen om de familie te onderhouden. En dat zij dat dus moet doen. Het verhaal profiteert enorm van deze keuze.

Tot slot heeft ze de keuze gemaakt om Jo en schrijfster Alcott samen te laten smelten. Daarmee redt Gerwig eigenlijk het originele verhaal van Alcott voordat die onder druk het tweede boek met het bekende einde schreef. Gerwig laat het nu aan de kijker om het einde interpreteren en wat daar nu echt gebeurt.

Gerwig heeft ook een fantastische cast bij elkaar verzameld. Naast de zwaargewichten Meryl Streep en Laura Dern, heeft ze ook een stel van de allerbeste talenten gecast. Saoirse Ronan, Florence Pugh en Timothée Chalamet zijn alle drie enorm goed. Ook geheel terecht dat de eerste twee genomineerd waren voor een Oscar.

En nog even zeiken:

Het enige wat ik echt niet snap is Louis Garrel als Friedrich Bhaer. Waarom wordt een Duitse professor van rond de 50 gespeeld door een Franse acteur (met Frans accent) van 36? Maak er dan in ieder geval een Franse professor van. Maar ik snap sowieso de keuze om hem zo te verjongen niet. Zou dat te maken hebben met onze huidige ideeën over oude mannen die trouwen met iemand die hun dochter zou kunnen zijn?

    Linus Deze heb ik ook op het lijstje staan. Het leest alsof het de moeite waard is.

      Dwersdriever

      Absoluut (mits het een genre is dat je kan waarderen natuurlijk).

      1917 was vrij inhoudsloos helaas. Slecht scenario, karakterloze acteurs.

        Porta En elke Duitser is slecht en valt je meteen met een mes aan, ook al is ie halfdood en probeer je z’n leven te redden.

        Toch vond ik het een mooie film.

          Van de week Color out of Space gezien, een film die ik wel moest zien omdat ik vroegah een grote liefhebber van het werk van H.P. Lovecraft was. De film stelt niet teleur en was bij vlagen zelfs behoorlijk spooky en Nicolas Cage gaat full Nicolas Cage. Goed spul, al zie je wel erg goed dat deze film door dezelfde mensen is gemaakt als Mandy (eveneens met Nicolas Cage).

          remlof

          De beelden zijn prachtig maar daar houdt het dan ook mee op. De hoofdrolspeler deed me denken aan Michael Crawford in some mothers do 'ave 'em.
          Ik vond Midway iets beter.

          2 months later

          Volledig te zien op YouTube

            Pompom

            Ja, best wel. Het geeft een redelijk somber beeld over het aan de haal gaan met klimaat activisme door kapitalisten als verdienmodel en alle bullshit die erbij komt kijken. Ik heb wel geboeid zitten kijken en heeft me aan het denken gezet. Maar als je al wat wiebelig bent is dit niet de meest oppeppende docu 😅

            De NOS heeft er ook vandaag een artikeltje over waarbij Milieu Centraal ook reageert over sommige statements in de docu.

            • Tem replied to this.

              Linus

              Ik vond voornamelijk de klacht over biomassacentrales echt indrukwekkend. Uiteindelijk is het punt van de documentaire dat we niet de wereld gaan redden door over te stappen naar groene energie maar door radicaal anders te gaan leven aangezien we met de hoeveelheid mensen nooit op dezelfde voet duurzaam kunnen leven.

              Ik moet nog kijken, docu's van Moore vind ik altijd een beetje lastig omdat hij zo activistisch is dat je niet goed kan inschatten in hoeverre hij selectief met feiten en beelden omgaat. Beetje hetzelfde als Sunny Bergman. Maar ik zal het dit weekend wel even aanzwengelen.

              • Tem replied to this.

                Top, straks tijdens borreltijd effe kijken.

                Linus

                Het is eigenlijk meer Jeff Gibbs, heel Michael Moore zie je niet in de docu. Ik deel je scepsis maar ik vond het toch de moeite waard. Dacht dat ik het na 15 minuten wel zou uitzetten maar heb de één uur en 40 minuten geboeid zitten kijken.

                Lijkt me wel iets voor het weekend.

                Laatst ook maar eens de tijd genomen voor Once Upon A Time In Hollywood. Wel geinig gemaakt met die knipogen naar klassieke filmgenres, groots einde, maar het vrij omvangrijke middenstuk meandert wat door.

                • Tem replied to this.

                  Drietebuul

                  Helpt ook wel als je een beetje op de hoogte bent van die hele Manson Family geschiedenis. Ik was in de bioscoop met iemand die daar niets van wist en die miste toch wel een stuk.

                  mono Bijna alles wat in die docu gepresenteerd wordt is gewoon fout of onvolledig, met hier en daar een zeldzaam punt wat wel klopt. Gevaarlijke combi is dat.