Ossu Hier zit je al met een definitievraagstuk. Trump is uiteindelijk niet geband vanwege het verspreiden van nepnieuws en complottheorieën, maar vanwege het (impliciete) aanzetten tot serieus illegaal gedrag, namelijk de bestorming van het parlement. Dat is waarschijnlijk op zichzelf ook al een overtreding van de wet.
Dan is het op zijn minst "behoorlijk op de feiten vooruitlopen" door de platforms in kwestie. Er is namelijk nog geen rechterlijke procedure (met alle waarborgen van dien) geweest om zich daarover uit te laten. De volledige breedte van de ingrepen, buiten slechts Trump en slechts Twitter, doet ook vermoeden dat de aanpak breder is dan de bestorming van het Capitool.
Ossu En wat betreft bedenkelijk maar nog net wel legaal gedrag zou de balans heel gauw de andere kant op door kunnen slaan. We hebben in Nederland bijvoorbeeld niet zo lang geleden een rechtszaak gehad, waarin ING een bankrekening voor een wietteel-experiment-deelnemer moest openen, omdat de rechter oordeelde dat de grote banken die betaalrekeneningen aanbieden een belangrijke algemene nutsfunctie hebben en dus niet volgens "Ja maar privaat bedrijf" zomaar zelf mogen beslissen dat ze iemand niet tof vinden en daarom als klant weigeren. Zo zou je de grote techbedrijven ook kunnen behandelen.
Als je het überhaupt al wil reguleren, want bijvoorbeeld bij kranten vinden we het de normaalste zaak van de wereld dat die een bepaalde bias hebben en ziet niemand het als een recht dat je met een controversiële mening in elke krant moet kunnen publiceren.
Mogelijk is het punt dat toegang tot sociale media platforms essentieel is, of zal worden, voor het volwaardig meedraaien in de maatschappij, best verdedigbaar. Dat zou analoog zijn naar het vonnis dat je vermoedelijk bedoelt. Daarin is overigens ook geen absolute acceptatieplicht opgenomen, maar slechts gesteld dat de bank ondernemingen uit branche X niet categorisch mag weigeren. Er moet dan een specifieke afweging voor de aanvrager in kwestie plaatsvinden.
Die analogie met kranten is ook een veelgebruikte om het "censuur"-verhaal dat de verbannen mensen houden te ontkrachten: net zoals je kranten niet kan dwingen om je ingezonden brief te publiceren, kun je een onlineplatform niet dwingen om jouw posts te publiceren. Maar ik vraag me wel af hoe lang die analogie houdbaar is/blijft.
Ossu Ik denk dat je in een vrije samenleving i.i.g. niet moet gaan discussiëren over manieren om "nepnieuws" en complottheorieën via overheidsregulering te gaan verbieden.
Mij gaat het ook niet om het verbieden van het verspreiden nepnieuws, maar het feit dat we nu met een situatie zitten waarin de platforms een monopoly op "de waarheid" claimen door eigenhandig te bepalen tegen welke content ze wél en níet handhavend optreden. Kaderstellende regelgeving brengt daar in ieder geval een democratisch gelegitimeerd element in terug. Dat hoeft niet met verboden op nepnieuws. Sterker nog: je zou ook een verbod op het verwijderen van content op kunnen nemen. Het gaat mij er voornamelijk om dat de machtsconcentratie bij die grote platforms problematisch is.