Myst Rimworld moet ik ook nog eens aan beginnen inderdaad. Ik heb mezelf twee weken kerstvakantie gegund, dus mooi wat tijd om daar eens mee aan de slag te gaan.

Als je verder niet zoveel geeft om graphics, dan zijn bijvoorbeeld Terraria en in iets mindere mate Starbound erg leuke sandbox games.

Het al eerder genoemde Factorio is wat mij betreft ook echt één van de beste games van de laatste jaren. Met het gewone 'basisspel' ben je al wel een uurtje of 100 zoet voordat je het überhaupt hebt uitgespeeld en dan zijn er nog legio gratis mods te verkrijgen via steam. Wederom moet je geen high end graphics verwacht, maar qua gameplay zit het erg goed in elkaar.

Ook de nieuwe versies van de XCOM games vind ik persoonlijk erg goed. Net als in de oude games is het een combi van basis bouwen en technologie onderzoeken met missies waarbij je met een squad van soldaten op pad gaat die beter worden waarna je ze allerlei specialisaties en abilities kunt geven.

Qua RPGs vond ik Wasteland 2 wel een aanrader. Deel 3 staat nog steeds gepland voor Q4 2019.
Houd je meer van Japanse RPGs dan is de gehele Legends of Heroes series wellicht wat. Je moet wel tegen eindeloze (geschreven) dialogen kunnen, maar verder zijn het ouderwetse turn-based combat RPGs vergelijkbaar met b.v. de SNES klassiekers.

    Molurus The Witness. Hoewel dat meer breinbrekers zijn. Lijkt me wel iets voor jou.

    Wasteland 2 is overigens ook heel tof, ja. Benieuwd naar deel 3.

        Fez is trouwens ook een aanrader, als het gaat om games met een flink puzzelelement.

        Friek
        De games waar ik me prima heb mee weten te vermaken (vooral PC-titels):

        Counter-strike Global Offensive: nieuwste (2012) versie van klassieker uit het shootergenre. Ik speel eigenlijk vooral de competitieve modus, waarin tactisch (samen)werken en efficiënt communiceren naast de klasssieke shooterelementen voorop staan. Gaat het beste als je een beetje regelmatig samenspeelt met wat vrienden, maar daar hebben we helaas de tijd niet meer voor. Heb er in de loop der jaren wel een kleine 900 uur in gestoken. Is tegenwoordig gratis te spelen, dus kun je weinig aan verliezen.

        Portal 2: Eigenlijk een soort van puzzelgame, maar dan toch heel anders. Mooie droge humor, af en toe serieus uitdagend, en dan zit er ook nog een hele modus bij waarin je samen met een vriend door een hele berg nieuwe puzzels heen moet komen door samen te werken.

        The Witcher 3: hierboven ook al genoemd. Supergedetailleerde wereld waarin je wordt meegezogen. De omgevingen, muziek, (mini)verhalen en dergelijke zijn al volwaardige kunstwerken. Samen vormt het helemaal een fantastische ervaring. Luister eens naar een muziekje, of bekijk een trailer en laat je overtuigen.

        Civilization V: Ik denk dat dit qua strategiegames de meeste uren van mijn leven heeft gekost. Turn-based, gemakkelijk met wat vrienden te spelen, en gigantisch uitgebreid. Nadelen: te verleidelijk om telkens nog één beurt te willen spelen, en voor je een potje af hebt ben je zo een uur of acht verder.

        X-COM (2?): Ook turn-based strategie, maar dan met wat meer actie.

            Ik denk dat ik met Fallout 3 ga beginnen. Kan m'n huidige pc ook gemakkelijk aan inmiddels. Volgens mij heb ik in een vaag verleden ook het eerste deel gespeeld, maar begreep ik er als klein jochie maar weinig van.

            Ik ben één van de weinigen die The Witcher 3 niet zo boeiend vond, volgens mij. Vooropgesteld, het is een technisch hoogstandje en de wijze van verhalen vertellen heeft de lat een stuk hoger gelegd. Maar de wereld van The Witcher is weinig gevarieerd, pas op Skellige wordt het een beetje anders, verder zijn het vooral velden en bossen en dorpjes vol met boerenkinkels. Daarnaast kan ik er slecht tegen als er een hele stad wordt gebouwd, maar 95% is decor. Dan heb ik liever The Elder Scrolls waar elke deur open kan en elke NPC een naam en een verhaal heeft.

            En Geralt vind ik één van de meest eendimensionale karakters ooit, met z'n stem van een staalborstel en z'n eeuwig gekwelde ondertoon. Kan me het verhaal niet zo goed meer herinneren en dan komt omdat het totaal niet memorabel is. Zal ook met de boeken te maken hebben gehad. Heb er wat van gelezen maar ik vind de schrijfstijl nogal Tolkien-esque. Wollig, niet doorheen te komen en uiteindelijk wordt er helemaal niet zo'n interessant verhaal verteld. Dat de schrijver er prijzen mee heeft gewonnen vind ik bijzonder. Er zijn talloze betere fantasyverhalen.

            Wat betreft gamedesign heeft het de andere gamestudios hopelijk aangespoord om ook een tandje bij te zetten. Dat is wel nodig. Op een nieuwe game in de wereld van The Witcher zit ik niet heel erg te wachten. De wereld van die game is gewoon niet erg boeiend. Wat dat betreft heb ik meer zin in Cyberpunk 2077 van dezelfde studio. Dat is gebaseerd op bronmateriaal wat van zichzelf al 1000 keer interessanter is.

            de wereld van The Witcher is weinig gevarieerd, pas op Skellige wordt het een beetje anders, verder zijn het vooral velden en bossen en dorpjes vol met boerenkinkels.

            Is natuurlijk een relatief iets. Het is geen veelvoud aan landschappen op een klein oppervlakte zoals je bijvoorbeeld in Skyrim zag. Anderzijds kan het juist als geforceerd overkomen als er zo'n veelvoud op een klein oppervlakte wordt gepropt. De variaties zijn niet zo significant als in sommige andere games, maar vormen volgens mij wel een logisch geheel. Ook de hoeveelheid boerengehuchten rondom een stad lijkt mij passen binnen de gekozen middeleeuwse setting: veel mankrachten nodig, en die wonen binnen loopafstand van de te bewerken akkers.

            Op gegeven moment was ik ook wel een beetje klaar met van gehucht naar gehucht karren, dacht "al die stadjes lijken op elkaar" en toen kwam ik op gegeven moment Novigrad binnen en was het wel even een momentje. Verder heb je in de DLC natuurlijk Toussaint zitten, die in tegenstelling tot het centraal-Europese sfeertje van The Wild Hunt en het noord-Europese van Skellige, veel meer mediterraan gekleurd is met olijfbomen en wijngaarden en zo.

            Daarnaast kan ik er slecht tegen als er een hele stad wordt gebouwd, maar 95% is decor. Dan heb ik liever The Elder Scrolls waar elke deur open kan en elke NPC een naam en een verhaal heeft.

            Zal ook een kwestie van smaak zijn. Ik heb liever dat een omgeving levendig voelt. Dat dan niet elke deur geopend kan worden vind ik prima. Of het puur door de technische mogelijkheden komt weet ik niet, maar ik vond de atmosfeer in The Witcher zoveel innemender dan die van Skyrim of Oblivion. Zeker hoe je de politieke omwenteling voelt in de sfeer die in Novigrad hangt.

            En Geralt vind ik één van de meest eendimensionale karakters ooit, met z'n stem van een staalborstel en z'n eeuwig gekwelde ondertoon.

            Vond ik eerst ook heel storend, maar schijnt bij de lore te horen.:

            It is a common belief, even among witchers themselves, that they have no capacity for emotion. This may be debatable, and rather relative, considering the rigors of their training and the dangers they face on a day-to-day basis. Perhaps they have simply never had the time or exposure to society to develop or recognize the reactions to mundane experiences that most take for granted. It may also be explained that a combination of their hard training, genetic modifications, and seclusion from society that may encourage blunted emotional expressions

            Wat betreft gamedesign heeft het de andere gamestudios hopelijk aangespoord om ook een tandje bij te zetten. Dat is wel nodig.

            Jazeker. Ik was aanvankelijk sceptisch tov The Witcher (daarom ook pas een jaar geleden gekocht), en was groot fan van de Bethesda RPG's sinds Oblivion. Maar als The Witcher 3 de nieuwe standaard heeft gezet op dat gebied hebben we nog wat moois in het verschiet liggen.

            Drietebuul Portal 2: Eigenlijk een soort van puzzelgame, maar dan toch heel anders. Mooie droge humor, af en toe serieus uitdagend, en dan zit er ook nog een hele modus bij waarin je samen met een vriend door een hele berg nieuwe puzzels heen moet komen door samen te werken.

            Portal is een van mijn favoriete spellen. De eerste is ook al briljant, hoewel kort, maar de tweede is echt geniaal. De multiplayer is ook super leuk.

                tsjok Stephen Merchant als voice actor was een redelijk fantastische keuze.

                  Cyberpunk 2077 is ook wel een game waar ik naar uitkijk. Zag er tot dusver echt goed uit.

                    Ik ben ook met Prey bezig, al moet ik zeggen dat het na de eerste tien uur ongeveer wel wat minder spectaculair wordt.

                      mono Ja, alles wat ik er van zie, maakt me alleen maar enthousiaster.

                      Luda Dat las ik al meer, ja. Ook dat het in het begin vrij lastig is maar dat je al snel overpowered bent. Ik heb er nu een uur of 5 inzitten denk ik, dus vermaak me nog kostelijk.

                          4 days later

                          Mutant year zero aangeschaft, beetje een cross-over tussen Xcom en fallout. Wel geinig tot dusver.

                          Sinds enkele weken weer volop verslingerd aan Cataclysm: Dark Days Ahead. Eén van die games waar ik maar naar terug blijf komen.

                          Je moet overleven na de apocalyps, de wereld is naar de tyfus en wordt bevolkt door zombies en demonen. Er zijn geen graphics (er zijn wat tilesets die ASCII vertalen naar iconen), maar de gameplay is bizar diep. Je begint met niet meer dan de kleding aan je lijf, de rest moet je vinden en maken. Van simpele gehoorbescherming wanneer je een pistool afvuurt tot complete tanks, alles is van de grond af op te bouwen. Het speelt verder als een roguelike. Je hebt maar één leven, dood is dood en je speelt turn-based in een random gegenereerde wereld. Hierdoor moet je heel goed nadenken over elke stap die je neemt en vluchten is vaak een betere optie dan het gevecht aan gaan. Je kunt het spel overigens niet 'winnen'. Er is geen doel anders dan zo lang mogelijk overleven. Maar door de idioot uitgebreide gameplay kun je het praktisch eeuwig blijven spelen.

                          Het is een open source game die door de community wordt ontwikkeld op een bizar hoge snelheid met 4 tot 5 commits per dag. Iedereen die C++ kan, kan zijn eigen pull requests inschieten en discussies over features worden in het openbaar gevoerd.

                          De game is uiteraard gratis. Zo. Tot zover mijn enthousiasme over deze game ?

                          https://cataclysmdda.org/

                            Boze_Appel Heeft het wel wat van weg, behalve dat Dwarf Fortress echt over base building gaat met een groep en dit is meer een hardcore simulatie van de survival van één persoon. Tijd wordt bijvoorbeeld gesimuleerd tot op de seconde nauwkeurig.

                            Ze zijn wel allebei open-ended. Je kunt niet winnen, alleen maar zo lang mogelijk overleven. En sterven op treurige manieren is in beide games ook een feature, ja ?

                              Boze_Appel Als ik dit zo lees doet het mij denken aan Dwarf Fortress.

                              Jouw favoriete game zeker?