Dwersdriever

Ik ben er gisteren aan begonnen maar na een uur heb ik het afgezet. Was ook wat laat begonnen en moe dus dat hielp ook niet.
Maar ik kwam niet echt in het verhaal en vond het toch een beetje een bejaardenfeestje ondanks die techniek waarbij de gezichten jonger werden vond ik De Niro nog steeds ongeloofwaardig als vader van jonge kinderen. De knok scene in de winkel was zelfs ietwat pathetisch, alsof je opa net deed of hij iemand in elkaar aan het schoppen was en je maar hoopt dat hij niet door zijn rug gaat.

Goodfellas is mijn favoriete gangsterfilm maar deze film mist alle snelheid en frisheid wat Goodfellas wel had. Voor mij is de film vooralsnog een soort van road down memory lane van bejaarde acteurs, te vergelijken met een optreden van The Rolling Stones. Alle helden van weleer uit de casting portefeuille van Scorsese komen langs en dat is leuk maar het geeft wel een bepaalde stempel op de film gezien de leeftijd van de acteurs en de leeftijden die ze zouden moeten vertegenwoordigen.

Ik zal hem nog wel een keer helemaal gaan kijken maar 207 minuten is wel erg lang voor iemand die het al slecht trekt wanneer bejaarden staan te prutsen voor de kassa......

Naar deze film kijk ook uit en verwacht er eigenlijk wel wat meer van.

8 december op Netflix volgens mij.

4 days later

Twee films gezien de laatste weken. Te beginnen met Luce, de nieuwe film van de Nigeriaans-Amerikaanse regisseur Julius Onah. Het verhaal over een topleerling aan een Amerikaanse highschool die als voormalig kindsoldaat in Eritrea is geadopteerd door een kinderloos blank echtpaar in de Verenigde Staten. Langzaam bekruipt deze jongen het gevoel dat iedereen zo graag wil dat hij met zijn achtergrond slaagt, dat hij een voorkeursbehandeling krijgt. Mogelijk is dat een reden waarom hij bij de opdracht om een stuk te schrijven vanuit het perspectief van een historische figuur kist voor een revolutionair die van mening is dat kolonialisme alleen door geweld kan worden afgeschud.

Dit zorgt ervoor dat bij zijn geschiedenislerares de alarmbellen afgaan en het vormt het begin van een psychologisch spel tussen leerling, lerares en school. Een heel interessante film, met een einde om over na te praten maar het had iets subtieler gekund. Tim Roth is de bekendste naam in de film denk ik, de leerling wordt gespeeld door Kelvin Harrison jr. aan wie wel te zien is dat hij de middelbare schoolleeftijd al een paar jaar achter zich heeft gelaten. Ik zou er niet voor naar de bioscoop gaan, maar als hij ergens streamt of op tv te zien is de moeite waard.

Knives Out is een waanzinnig fijne film. Een klassiek moordmysterie gefilmd en gespeeld met de ironie die bij deze tijd past. Heerlijk uitvergrootte clichés, maar ook een scenario dat naar een logische, maar toch verrassend einde leidt. Het gaat over een schrijver van veelverkochte detectiveverhalen die zelf dood wordt gevonden op de bank. Moord of zelfmoord? Een familie vol mensen met motief, personeel dat zich vreemd gedraagt en een wereldberoemde detective die anoniem de opdracht krijgt zich met het onderzoek te bemoeien.

Daniel Craig is de verrassende keuze voor de detective, andere bekende gezichten zijn Jamie Lee Curtis, Don Johnson en Christopher Plummer. Een erg goede cast, goede regie, sterke cinematografie en tenslotte een heerlijk script. Ik vond het een genot en dus een aanrader.

9 days later

Rambo last Blood. Het verhaal heeft niks om het lijf maar Sly is heerlijk bruut zoals altijd. En ik blijf het zeggen, First Blood is 1 van de allerbeste actiefilms ooit gemaakt.

7 days later

Gisteren 'Sorry we missed you' gezien, zo'n fijn sociaal realistisch drama van regisseur Ken Loach, inmiddels 83 jaar oud, die met menselijke films op scherpe wijze het onrecht in de wereld aan de kaak stelt. Zijn vorige film I, Daniel Blake maakt op genadeloze wijze korte metten met onpersoonlijke, vernederende en bijna kafka-eske uitkeringssysteem in het Verenigd Koninkrijk. Zijn bekendste film is waarschijnlijk The Wind That Skakes The Barley dat zich afspeelt tijdens de Ierse onafhankelijkheidsoorlog.

Sorry We Missed You is het portret van een familie in de onderklasse, waar hard gewerkt wordt, maar het leven steeds weer dusdanige obstakels opwerpt dat de weg vooruit geblokkeerd blijft. Zij werkt op een 0-urencontract als thuishulp, hij als schijn-zelfstandige bezorger van pakketjes. Hard werken, lange werkdagen en amper beloning. Intussen hebben ze te maken met een puberende zoon en een dochter die de onvermijdelijke oplopende spanningen in het gezin niet aankan.

Een mooie, goedgeacteerde film over wat de moderne economie doet met goedbedoelende, hardwerkende en matig opgeleide mensen. Geen vrolijke film, maar wel eentje die de kijker aan het denken zet over de verdeling van de welvaart en moderne uitbuiting. De titel verwijst naar het briefje dat de pakketbezorger in de bus achterlaat als mensen niet thuis zijn.

10 days later

Ken is een held <3 ik moet 'm ook nog kijken.
I, Daniel Blake, is in samenvatting zo ongeveer waar (een deel van) m'n PhD onderzoek over ging. Deprimerende shit.

Kan trouwens Jojo Rabbit ook van harte aanraden. Van dezelfde maker als Hunt for the Wilder People. Het gaat over een jongen in de 2e wereldoorlog wiens imaginary friend Hitler is. Het is hilarisch en pijnlijk, mooi en ontzettend onzinnig. Een meesterwerkje!

Hij is al te vinden bij de piraten enzo, want hij is in NZ al een tijd uit.

Die wil ik ook nog zien, misschien een goede reden om het nieuwe filmhuis in Forum eens uit te testen.

Ik heb ondanks de matige recensies de laatste Star Wars gezien, omdat ik de rest ook heb gekeken. De recensies waren wat mij betreft nog te positief (en ik kan goed tegen vrij inhoudsloze fantasy). De goede CGI en de prima cast ten spijt, is het echt de zwakste schakel van een al vrij rommelige trilogie waarbij twee kapiteins in tegenovergestelde richting probeerden te varen.

Er gebeurde teveel, verhaallijnen werden afgekapt, nieuwe personages werden geïntroduceerd zonder dat ze ook maar iets boeiends deden en een oude bekende werd geheel onnodig uit de mottenballen gehaald. Dankzij Adam Driver zat er nog een beetje emotie in, maar dat kon de film niet meer redden.

Vanavond Once upon a time in Hollywood maar eens thuis samen op de bank kijken. Ben benieuwd.

    remlof Lijkt me een lange zit thuis op de bank.

      Eur Lijkt me juist beter, kan je ‘m gewoon op pauze zetten als je moet pissen 😋

      remlof Een van de hoogtepunten van mijn filmjaar. Heb hem twee keer gezien in de bios.

      Waar halen de Britten toch altijd die briljante kinderacteurs vandaan? Het acteren van Roman Griffin Davis in de nazi-satire JoJo Rabit heeft gevoel, emotie, kracht en humor. Het acteurtje Archie Yates die de rol van zijn vriendje Yorki speelt, steelt zelfs nog bijna de show. Die jongen bezit iedere scene waar hij in voorkomt. Het zal voor een deel de verdienste zijn van de Nieuw-Zeelandse regisseur Taika Waititi, maar het acteerwerk van de jonge acteurs is met afstand het hoogtepunt van de film.

      Waititi verdiende heel veel geld met het regisseren van een van de Marvel-films, Thor, en slaagde er daardoor in om voldoende financiering te vinden voor deze nogal opmerkelijke film. Een satire over een jongetje in Duitsland tegen het einde van de oorlog, met een (door de regisseur gespeelde) Hitler als fantasievriendje, die bij oefeningen van de Hitler Jugend gewond raakt, een moeder die in het verzet zit en een onverwachte huisgenoot heeft. In het jongetje zit alle Nazi-propaganda over Joden en tijdens de film krijgt hij met veel verschrikkingen van het Derde Rijk te maken.

      Daarbij schuwt de regisseur de lach-of-ik-schiet-humor, spottende humor en af en toe pijnlijke humor niet en mixt dit met dramatische en gevoelige momenten. Die balans is niet altijd even geslaagd en de fake-Hitler is soms zelfs wel een beetje irritant. Toch is het een interessant experiment, dat blijkbaar hoge ogen kan gaan gooien bij de uitreiking van de Oscars.

      De soundtrack is trouwens ook erg interessant.

      De films Once Upon A Time.. In Hollywood en 1917 hebben de Golden Globes voor beste films gewonnen. De film van Quentin Tarantino werd bekroond met de award voor beste Comedy of Musical, 1917 van Sam Mendes won in de dramacategorie. Hij won ook de award voor beste regisseur. 1917 is gebaseerd op het oorlogsverhaal van de grootvader van Mendes tijdens de Eerste Wereldoorlog. 1917 draait in Nederland nog in de bioscoop, muv eventuele voorpremières. De film debuteert komende donderdag in de Nederlandse bioscopen.

      https://www.nu.nl/film/6021867/overzicht-dit-zijn-de-winnaars-van-de-golden-globes-2020.html

      4 days later

      Gisteren de documentaire Marianne & Leonard: Words of Love gezien over de relatie van de Canadese poëet, schrijver en zanger Leonard Cohen met de Noorse Marianne Ihlen in de jaren zestig en zeventig. Zij is de Marianne van het nummer So Long Marianne. Beiden overleden enkele jaren geleden kort na elkaar, waarbij Cohen nog een prachtig afscheidsbriefje schreef aan zijn voormalige geliefde.

      Het Griekse kunstenaarseiland Hydra speelt een belangrijke rol in de documentaire, die eigenlijk verrassend weinig muziek bevat. De film geeft, zoals dit soort documentaires wel vaker doet, het gevoel dat ik te laat ben geboren en de echt opwindende tijden in de geschiedenis heb gemist.

      Het is echter ook een film over de vergankelijkheid van de jeugd. De prachtige, jonge, frisse en pure Ihlen wordt ook op haar sterfbed getoond. Ik weet niet of het de bedoeling was, maar het zet de redelijk geniale Cohen nogal neer als een destructieve kracht voor iedereen in zijn omgeving, die toch een magneet bleef voor mensen die met hem in contact kwamen. Hij laat echter ook een spoor van niet-nagekomen afspraken, vrouwelijke veroveringen, psychische problemen en zelfs zelfmoorden achter bij de mensen die een rol speelden in zijn leven.

      Een mooi gemaakte documentaire, met prachtige beelden van vooral Griekenland in de jaren zestig en zeventig. De stem van Cohen blijft betoverend. Maar ik verliet het filmhuis toch met het gevoel dat ik de zanger niet persé nader hoef te leren kennen.

      6 days later

      Apocalyps Now - The Final Cut gezien. Echt fantastisch gerestaureerde versie, waarbij vooral het geluid geweldig is. Dat begint al direct bij het begin van de film met het huiveringwekkende geluid van de helikopters dat een beetje een symbool is geworden voor de oorlog in Vietnam. Het verhaal heeft ook nog niets aan kracht ingeboet. Het acteerwerk van Martin Sheen, maar natuurlijk ook van Robert Duvall ('I love the smell of napalm in de morning', 'Charlie don't surf'), de bemanning van de boot van Sheen en Dennis Hopper als fotograaf zijn fantastisch. Ik was compleet vergeten dat een piepjonge Harrison Ford ook nog een rolletje heeft.

      De veelgeprezen rol van Marlon Brando heeft wat mij betreft de tand des tijds minder goed doorstaan. Vond het wat geschmier. Over het verhaal en dergelijke hoef ik waarschijnlijk niet veel te zeggen, aangezien iedereen de film vermoedelijk al een keer gezien heeft. Er zitten hier en daar wel wat scenes in die niet in de oorspronkelijke edit zaten, onder meer een bezoek aan een koloniale plantage. Maar het is toch vooral het feit dat de film er op groot scherm en met goed geluid nog nooit zo geweldig heeft uitgezien. Zeer de moeite waard om te herbekijken. Francis Ford Coppola is een geniale regisseur en Apocalypse Now is een meesterwerk.

      • Tem replied to this.
      • Tem likes this.

        Zo naar 1917.

        Heb de laatste tijd wat minder van mijn Natlab (Eindhovuh, de gekstuh!) filmpas gebruik gemaakt.
        Buiten dan een imponerende René Zellweger als Judy (Garland), het schrijnende realisme van Sorry we missed you, de ontwapenend naïeve oorlogsblik van Jojo Rabit en de bijzondere sferen van Parasite.

        Bombshell, Goldie en Marianne & Leonard staan nog op mijn snel to see lijstje.

          Dwersdriever

          The horror the horror.

          Ik heb de film al aardig wat keren gezien maar wil deze uitvoering ook nog wel een keer bekijken. Meesterwerk inderdaad. Al vond ik Brando juist de minst interessante acteur in het geheel.

          CopyThat Zo naar 1917.

          Ik ga dit weekeinde. Is het wat? Is het de moeite waard om op een topscherm te kijken in plaats van in het lokale filmhuis?

            Dwersdriever
            Oh, absoluut een must om op het grote scherm te bekijken. Ondanks dat het verhaal redelijk rechttoe, rechtaan is, vond ik 1917 erg indrukwekkend. Dat kwam met name door de (illusie van) one take close opname waardoor je als kijker vanaf het begin wordt meegezogen. De film kruipt zo onder je huid. Vooral in de loopgravenscenes had ik het gevoel dat ik mee was op missie om twee bataljons van een wisse dood te redden. Met een bijna continue adrenaline rush, omdat er amper een moment rust in zat.

              4 days later

              CopyThat Ik ben gisteravond geweest en was onder de indruk. Ik las vooraf wat kritiek dat het wel erg op een videogame lijkt, ik zie wat men bedoelt, maar heb er toch enorm van genoten. Het is vooral filmisch echt geweldig gemaakt, kan me goed voorstellen dat deze film beste regie gaat krijgen zodadelijk. Verder sluit ik me bij jouw mening aan over het verhaal en de vaart in het plot.

              Ik had een groepje millennials achter me zitten, baardje van een paar dagen, te korte broeken, hippe sneakers, flesje water, die in het begin van de film elkaar nog iets te hard, cynische opmerkingen toefluisterden, maar gaandeweg de film er helemaal in op gingen. Mooi.

              Ook wel interessant om te zien dat 'Tommen' uit Game of Thrones toch een aardige loopbaan aan het opbouwen is. Heb hem recent gezien in The King, Blinded by the Light en nu 1917. Allemaal prima rollen van hem.