Strafzaken in de media

Sloggi
Weet je in ieder geval wel waar je aan toe bent.

Drietebuul Ik las dat de aanleiding voor het verhogen van het strafmaximum voor doodslag dat vonnis inzake de moord op die Hümeyra in Rotterdam is geweest. Dat dat kennelijk een soor van eye-opener is geweest ten aanzien van het bestaan van doodslagzaken waarbij de strafwaardigheid zoals deze door rechters wordt ervaren buiten de wettelijke mogelijkheden ligt. Je zou zeggen dat de rechtbank dan ook de maximale straf voor doodslag zou hebben opgelegd, als ze eigenlijk van mening waren dat dit zo'n kwalijk geval van doodslag is dat het strafmaximum een beperkende factor is in het vinden van een gepaste straf. Bekir E. kreeg in eerste aanleg echter "maar" 14 jaar voor de doodslag.

Ik denk dat het vonnis in de zaak-Hümeyra van de rechtbank Rotterdam gewoon een gerechtelijke dwaling was. In die zaak was in mijn ogen - en dat is niet een gewaagde mening van mij of zo - óverduidelijk sprake van moord. Bij het Hof werd Bekir E. dan ook wel veroordeeld voor moord. Voor zo'n individuele zaak, bovendien gecorrigeerd in appel, moet je in mijn ogen geen wetswijziging invoeren. Overigens speelde de discussie over de strafhoogte bij doodslag vóór Hümeyra ook al.

Drietebuul Het argument dat het verschil tussen de (tijdelijke) strafmaxima voor moord en doodslag teveel uit elkaar zouden lopen lijkt op het eerste oog meer hout te snijden. Maar aangezien de maximale straf voor moord, ook voor de recente verhoging van de maximale tijdelijke straf, al levenslang was, lijkt dat argument ook niet op zich te kunnen staan.

Dus gelegenheidsargumenten om populistische sentimenten door de kamer te rammen?

Jep. En wat daar nog extra krom aan is, is dat de maximale (tijdelijke) straf voor moord in 2006 werd verhoogd van 20 jaar 30 jaar mede omdat het verschil met de straf voor doodslag te klein zou zijn. Zo is het een soort eeuwige rat-race waarvan de volgende stap al in aantocht is, want er is een lobby om de straf voor moord te verhogen naar 40 jaar (het vorige kabinet wilde daar trouwens nog niet aan)

Ossu Dat is niet zo makkelijk met elkaar te vergelijken. De minimumstraf voor moord is alleen levenslang als er geen sprake is van strafverlichtende factoren. In de praktijk is er een dwingend kader waarbinnen de rechter mag opleggen waarvan het maximum geregeld lager is dan bij ons. En bovendien is levenslang in Duitsland minder streng dan in Nederland; het is meer een soort minimaal 15 jaar met kans op vervroegde vrijlating daarna. Vrijwel niemand blijft echt levenslang vastzitten - terwijl in Nederland juist bijna nooit iemand vrij wordt gelaten, en als dat gebeurt is het tot nu toe na meer dan 30 jaar.

Sloggi Volgens mij betekent predestinatie niet dat je maar kunt doen wat je wil en dat dat in het leven geen gevolgen heeft. Het hiernamaals staat wel vast.

In de ongezellige kerk waar mijn familie vandaan komt is het hele idee van predestinatie dat iedereen die is voorbestemd voor de hemel zich er ook zo naar gedraagt. Nee, je weet het dus nooit zeker, maar als je de regels van de Kerk niet volgt ben je dus sowieso niet voorbestemd.

Daarom alsjeblieft een driedubbel bewustzijn van je eigen zondigheid, heel veel bijkomende zelfhaat en nooit afwijken van de leer. Dan komt het MISSCHIEN goed aan het einde.

Eur Dit volg ik niet. Als je überhaupt de mogelijkheid hebt om je niet naar de regels van de Kerk te gedragen dan ben je toch niet voorstemd, dus wat maakt je gedrag dan nog uit?

Dit geeft een vrijkaart om de moorden en plunderen als je ook wel eens een zondagje dienst overslaat. Immers, dan ging je toch al naar de hel.

tsjok Als je überhaupt de mogelijkheid hebt om je niet naar de regels van de Kerk te gedragen dan ben je toch niet voorstemd, dus wat maakt je gedrag dan nog uit?

Natuurlijk wel. Dat is het hele idee van vrije wil toch? De mens is zondig want Eva at die appel aangespoord door de slang. (Leuk feitje; de kerk van mijn familie is afgesplitst over de vraag of de slang daadwerkelijk tegen Eva gesproken heeft of dat het meer een fysieke implicatie was)

Het gaat erom dat je al die zondige gevoelens onderdrukt en er steeds voor kiest het “juiste” te doen. Perfectie is niet mogelijk want in de kern ben je natuurlijk zondig zondig zondig, maar het is altijd zaak daar zo dicht bij in de buurt te komen als mogelijk.

Chris Klomp is trouwens ook scherp.

Ondertussen weer een nieuwe klant voor @tsjok

https://nos.nl/artikel/2433353-mink-k-door-libanon-uitgeleverd-aan-nederland

https://www.rijnmond.nl/nieuws/1515088/slachtoffer-16-scooterongeluk-vlaardingen-overleden

Een scooterrijdster is overleden na aanrijding door een motorrijder zonder rijbewijs, die vermoedelijk betrokken was bij een straatrace. Er was hier eerder de discussie over doodslag, maar zou je niet kunnen stellen dat dit in wezen erger is dan doodslag? Bij doodslag is er wel intentie maar geen consideratie - mensen hebben zuch niet tussentijds kunnen bedenken. Iemand die gaat straatracen weet dat deze dodelijke slachtoffers kan maken en heeft genoeg tijd om zich te kunnen bedenken of zelfs het af te breken.

Reya Bij doodslag heb je de opzet om iemand dood te maken, bij verkeerszaken is het (vrijwel altijd) zo dat mensen juist níet de opzet hebben om anderen leed aan te doen, maar wel onverantwoord grote risico's nemen. Los van specifieke details zou ik zeggen dat dat eerste altijd laakbaarder is.

tsjok

Ja, ik begrijp dat dat de standaard redenering is. Ik vraag me echter af of mogelijkheid tot bezinning wellicht niet nog als belangrijker element (of als even belangrijk element) moet worden gezien dan opzet an sich. Ik weet niet of zwaar straffen zo'n zaak verder op enige wijze zou helpen maar ergens komt willens en wetens het risico nemen dat derde partijen zwaar leed opdoen of zelfs te overlijden komen me als even verwerpelijk over als in een opwelling met opzet iemand van het leven beroven.

Het klassieke arrest van de Hoge Raad in dit soort zaken is het Porsche-arrest. Kort gezegd rijdt de bestuurder van een Porsche - te hard, op de verkeerde rijstrook, ladderzat en door rood - vijf mensen dood. Hij werd vervolgd voor doodslag omdat er werd gesteld dat hij voorwaardelijk opzet op de dood had, dat wil zeggen: hij wist dat er een aanmerkelijke kans was dat anderen zouden overlijden, en hij heeft die kans ook bewust aanvaard. De Hoge Raad overwoog:

5.4
In gevallen als het onderhavige, dat zich hierdoor kenmerkt dat de gebezigde bewijsmiddelen nopen tot de gevolgtrekking dat de verdachte door zijn handelwijze ook zelf aanmerkelijk levensgevaar heeft gelopen, dient de rechter evenwel in zijn oordeel te betrekken dat –behoudens aanwijzingen voor het tegendeel– naar ervaringsregelen niet waarschijnlijk is dat de verdachte de aanmerkelijke kans dat een frontale botsing met een tegemoetkomende auto zal plaatsvinden, en hij als gevolg van zijn gedraging zelf het leven zal verliezen, eveneens op de koop toe neemt.
5.5
Gelet op het evenoverwogene en in aanmerking genomen dat de gebezigde bewijsmiddelen inhouden dat de verdachte meermalen –kennelijk om een botsing te vermijden– een ingezette inhaalmanoeuvre heeft afgebroken vooraleer de in de bewezenverklaring bedoelde fatale inhaalmanoeuvre uit te voeren, hetgeen er op wijst dat althans in de voorstelling en naar de verwachting van de verdachte laatstbedoelde manoeuvre niet tot een botsing zou leiden, behoeft de bewezenverklaring, in het bijzonder voor zover daarbij is aangenomen dat verdachtes opzet was gericht op de dood van de slachtoffers, nadere motivering.

Met andere woorden: tenzij er sprake is van heel uitzonderlijke omstandigheden (zoals een suïcidale verdachte) neemt niemand in het verkeer de kans op een dodelijk ongeluk zomaar aan, omdat de kans dat je daar zelf bij overlijdt ook levensgroot is en het niet waarschijnlijk is dat mensen in algemene zin dood willen. Dat maakt dus ook dat de dood van de slachtoffers niet gewild kan zijn.

Ik vind het wel wat vergelijkbaar met alcomobilisme eigenlijk. Niet bewust van plan om slachtoffers te maken, maar wel willens en wetens het risico nemen dat dat kan gebeuren door onverantwoord gedrag.

Reya Los van dat het de huidige lijn is in de jurisprudentie vind ik ook oprecht moreel gezien opzettelijk iemand doden erger dan een ongewilde fout, hoe ernstig en verwijtbaar de onvoorzichtigheid ook is die tot die fout heeft geleid.

Ik vind wel dat de straffen in dit soort zaken geen recht doen aan het aangedane leed. Op dood door schuld (het zwaarste artikel dat wordt toegepast in verkeerszaken) staat 2 jaar cel, op veroorzaken van een dodelijk ongeval (art. 6 WVW) 3 jaar. Je kunt betogen dat de mate van verwijtbaarheid niet goed overeen komt met de juridische kwalificatie van de handelingen als je bijvoorbeeld allerlei onvoorzichtige omstandigheden opstapelt.

Tegelijkertijd vind ik ook wel dat altijd de kanttekening vereist is dat we in het verkeer op grote metalen dingen rondzoeven met snelheden waardoor een kleine fout nou eenmaal heel grote gevolgen heeft. Te hard, zonder rijbewijs, met een slok op rijden is allemaal heel onverstandig maar fundamenteel iets anders dan een trekker overhalen of een mes naar voren steken. Het gebeurt echt te vaak dat die twee haast met elkaar gelijk worden gesteld. Ik moet altijd denken aan die zaak waar een vader van een verkeersslachtoffer een stoel naar de rechter gooide omdat de veroorzaker van een ongeluk, waarvan niet vaststond dat hij te hard reed, een forse taakstraf kreeg. Dan verliezen we in mijn ogen uit het oog dat iedereen een ongeluk kan veroorzaken.

janneke141 Alleen is het niet helemaal waar dat rijden onder invloed betekent dat je willens en wetens die kans aanvaardt. Er rijden vele duizenden mensen per dag dronken rond en er gebeurt bijna nooit iets. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik betoog dat dat verstandig is, we zijn het helemaal met elkaar eens wat dat betreft. Alleen iemand die met vier bier in zijn mik achter het stuur stapt doet dat niet in de realisatie dat er iemand door zou kunnen overlijden, anders zouden de meeste mensen het niet doen (psycho- en sociopaten daargelaten).

tsjok Er rijden vele duizenden mensen per dag dronken rond en er gebeurt bijna nooit iets.

Ja, dag.