tsjok
Ik las dat de aanleiding voor het verhogen van het strafmaximum voor doodslag dat vonnis inzake de moord op die Hümeyra in Rotterdam is geweest. Dat dat kennelijk een soor van eye-opener is geweest ten aanzien van het bestaan van doodslagzaken waarbij de strafwaardigheid zoals deze door rechters wordt ervaren buiten de wettelijke mogelijkheden ligt. Je zou zeggen dat de rechtbank dan ook de maximale straf voor doodslag zou hebben opgelegd, als ze eigenlijk van mening waren dat dit zo'n kwalijk geval van doodslag is dat het strafmaximum een beperkende factor is in het vinden van een gepaste straf. Bekir E. kreeg in eerste aanleg echter "maar" 14 jaar voor de doodslag.
Het argument dat het verschil tussen de (tijdelijke) strafmaxima voor moord en doodslag teveel uit elkaar zouden lopen lijkt op het eerste oog meer hout te snijden. Maar aangezien de maximale straf voor moord, ook voor de recente verhoging van de maximale tijdelijke straf, al levenslang was, lijkt dat argument ook niet op zich te kunnen staan.
Dus gelegenheidsargumenten om populistische sentimenten door de kamer te rammen?