In de rechtbank Rotterdam is momenteel de strafzaak tegen Willem Engel bezig, hij wordt verdacht van opruiing. De zitting verloopt totaal chaotisch, Engel moet de hele tijd bij de les worden gehouden door de voorzitter, voert allerlei juridisch onjuiste verweren of op het verkeerde moment, spreekt zijn advocaat tegen of namens zijn advocaat. De zaak is al meerdere keren geschorst. Te volgen/terug te lezen via Saskia Belleman.
Chris Klomp is trouwens ook scherp.
Dat complotdenken gaat uiteraard verder in de rechtszaal.
Ondertussen weer een nieuwe klant voor @tsjok
https://nos.nl/artikel/2433353-mink-k-door-libanon-uitgeleverd-aan-nederland
https://www.rijnmond.nl/nieuws/1515088/slachtoffer-16-scooterongeluk-vlaardingen-overleden
Een scooterrijdster is overleden na aanrijding door een motorrijder zonder rijbewijs, die vermoedelijk betrokken was bij een straatrace. Er was hier eerder de discussie over doodslag, maar zou je niet kunnen stellen dat dit in wezen erger is dan doodslag? Bij doodslag is er wel intentie maar geen consideratie - mensen hebben zuch niet tussentijds kunnen bedenken. Iemand die gaat straatracen weet dat deze dodelijke slachtoffers kan maken en heeft genoeg tijd om zich te kunnen bedenken of zelfs het af te breken.
Ja, ik begrijp dat dat de standaard redenering is. Ik vraag me echter af of mogelijkheid tot bezinning wellicht niet nog als belangrijker element (of als even belangrijk element) moet worden gezien dan opzet an sich. Ik weet niet of zwaar straffen zo'n zaak verder op enige wijze zou helpen maar ergens komt willens en wetens het risico nemen dat derde partijen zwaar leed opdoen of zelfs te overlijden komen me als even verwerpelijk over als in een opwelling met opzet iemand van het leven beroven.
Het klassieke arrest van de Hoge Raad in dit soort zaken is het Porsche-arrest. Kort gezegd rijdt de bestuurder van een Porsche - te hard, op de verkeerde rijstrook, ladderzat en door rood - vijf mensen dood. Hij werd vervolgd voor doodslag omdat er werd gesteld dat hij voorwaardelijk opzet op de dood had, dat wil zeggen: hij wist dat er een aanmerkelijke kans was dat anderen zouden overlijden, en hij heeft die kans ook bewust aanvaard. De Hoge Raad overwoog:
5.4
In gevallen als het onderhavige, dat zich hierdoor kenmerkt dat de gebezigde bewijsmiddelen nopen tot de gevolgtrekking dat de verdachte door zijn handelwijze ook zelf aanmerkelijk levensgevaar heeft gelopen, dient de rechter evenwel in zijn oordeel te betrekken dat –behoudens aanwijzingen voor het tegendeel– naar ervaringsregelen niet waarschijnlijk is dat de verdachte de aanmerkelijke kans dat een frontale botsing met een tegemoetkomende auto zal plaatsvinden, en hij als gevolg van zijn gedraging zelf het leven zal verliezen, eveneens op de koop toe neemt.
5.5
Gelet op het evenoverwogene en in aanmerking genomen dat de gebezigde bewijsmiddelen inhouden dat de verdachte meermalen –kennelijk om een botsing te vermijden– een ingezette inhaalmanoeuvre heeft afgebroken vooraleer de in de bewezenverklaring bedoelde fatale inhaalmanoeuvre uit te voeren, hetgeen er op wijst dat althans in de voorstelling en naar de verwachting van de verdachte laatstbedoelde manoeuvre niet tot een botsing zou leiden, behoeft de bewezenverklaring, in het bijzonder voor zover daarbij is aangenomen dat verdachtes opzet was gericht op de dood van de slachtoffers, nadere motivering.
Met andere woorden: tenzij er sprake is van heel uitzonderlijke omstandigheden (zoals een suïcidale verdachte) neemt niemand in het verkeer de kans op een dodelijk ongeluk zomaar aan, omdat de kans dat je daar zelf bij overlijdt ook levensgroot is en het niet waarschijnlijk is dat mensen in algemene zin dood willen. Dat maakt dus ook dat de dood van de slachtoffers niet gewild kan zijn.
Ik vind het wel wat vergelijkbaar met alcomobilisme eigenlijk. Niet bewust van plan om slachtoffers te maken, maar wel willens en wetens het risico nemen dat dat kan gebeuren door onverantwoord gedrag.
Reya Los van dat het de huidige lijn is in de jurisprudentie vind ik ook oprecht moreel gezien opzettelijk iemand doden erger dan een ongewilde fout, hoe ernstig en verwijtbaar de onvoorzichtigheid ook is die tot die fout heeft geleid.
Ik vind wel dat de straffen in dit soort zaken geen recht doen aan het aangedane leed. Op dood door schuld (het zwaarste artikel dat wordt toegepast in verkeerszaken) staat 2 jaar cel, op veroorzaken van een dodelijk ongeval (art. 6 WVW) 3 jaar. Je kunt betogen dat de mate van verwijtbaarheid niet goed overeen komt met de juridische kwalificatie van de handelingen als je bijvoorbeeld allerlei onvoorzichtige omstandigheden opstapelt.
Tegelijkertijd vind ik ook wel dat altijd de kanttekening vereist is dat we in het verkeer op grote metalen dingen rondzoeven met snelheden waardoor een kleine fout nou eenmaal heel grote gevolgen heeft. Te hard, zonder rijbewijs, met een slok op rijden is allemaal heel onverstandig maar fundamenteel iets anders dan een trekker overhalen of een mes naar voren steken. Het gebeurt echt te vaak dat die twee haast met elkaar gelijk worden gesteld. Ik moet altijd denken aan die zaak waar een vader van een verkeersslachtoffer een stoel naar de rechter gooide omdat de veroorzaker van een ongeluk, waarvan niet vaststond dat hij te hard reed, een forse taakstraf kreeg. Dan verliezen we in mijn ogen uit het oog dat iedereen een ongeluk kan veroorzaken.
janneke141 Alleen is het niet helemaal waar dat rijden onder invloed betekent dat je willens en wetens die kans aanvaardt. Er rijden vele duizenden mensen per dag dronken rond en er gebeurt bijna nooit iets. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik betoog dat dat verstandig is, we zijn het helemaal met elkaar eens wat dat betreft. Alleen iemand die met vier bier in zijn mik achter het stuur stapt doet dat niet in de realisatie dat er iemand door zou kunnen overlijden, anders zouden de meeste mensen het niet doen (psycho- en sociopaten daargelaten).
tsjok Er rijden vele duizenden mensen per dag dronken rond en er gebeurt bijna nooit iets.
Ja, dag.
tsjok Los van dat het de huidige lijn is in de jurisprudentie vind ik ook oprecht moreel gezien opzettelijk iemand doden erger dan een ongewilde fout, hoe ernstig en verwijtbaar de onvoorzichtigheid ook is die tot die fout heeft geleid. Ik vind wel dat de straffen in dit soort zaken geen recht doen aan het aangedane leed. Op dood door schuld (het zwaarste artikel dat wordt toegepast in verkeerszaken) staat 2 jaar cel, op veroorzaken van een dodelijk ongeval (art. 6 WVW) 3 jaar. Je kunt betogen dat de mate van verwijtbaarheid niet goed overeen komt met de juridische kwalificatie van de handelingen als je bijvoorbeeld allerlei onvoorzichtige omstandigheden opstapelt.
Ja, en dat is uiteindelijk natuurlijk ook gewoon een sterk argument - wat overigens niet betekent dat in alle gevallen van doodslag zwaar straffen - want opzet - de beste optie is. Bij situaties als deze geldt wat mij betreft dat de omstandigheden wel zwaar meetellen. De motorrijder wordt hier verdacht van een straatrace: hierbij geldt dat de verdachte met opzet een zo hoog mogelijke snelheid heeft willen halen en dus een zo hoog mogelijk risico heeft willen nemen. Dat daarbij geen intentie tot letsel was blijft uiteraard staan, maar je hebt het wel over één van de zwaarste vormen van roekeloosheid. Bij een "normale" hardrijder zou je bijvoorbeeld ook kunnen stellen dat de overschrijding zonder specifieke opzet gebeurde (de hardrijder had de signalisatie niet goed gezien of was afgeleid) of in een opwelling gebeurde (iemand vond het even wel prettig om wat harder het gas in te drukken). In die situaties kijk je tegen een ander beeld van verantwoordelijkheid aan dan bij iemand die bewust en over langere afstand de limieten heeft opgezocht.
tsjok Tegelijkertijd vind ik ook wel dat altijd de kanttekening vereist is dat we in het verkeer op grote metalen dingen rondzoeven met snelheden waardoor een kleine fout nou eenmaal heel grote gevolgen heeft. Te hard, zonder rijbewijs, met een slok op rijden is allemaal heel onverstandig maar fundamenteel iets anders dan een trekker overhalen of een mes naar voren steken. Het gebeurt echt te vaak dat die twee haast met elkaar gelijk worden gesteld. Ik moet altijd denken aan die zaak waar een vader van een verkeersslachtoffer een stoel naar de rechter gooide omdat de veroorzaker van een ongeluk, waarvan niet vaststond dat hij te hard reed, een forse taakstraf kreeg. Dan verliezen we in mijn ogen uit het oog dat iedereen een ongeluk kan veroorzaken.
Eens, en uiteraard is preventie hier uiteindelijk het belangrijkst. Snelheidslimieten aanpassen naar de veiligheidssitutie (30 km/h in de bebouwde kom als norm, bijvoorbeeld) en de weginrichting door ook op aanpassen.
janneke141 Ik weet dat je het een heel stom feit vindt, maar dat maakt het niet onwaar.
Reya De motorrijder wordt hier verdacht van een straatrace: hierbij geldt dat de verdachte met opzet een zo hoog mogelijke snelheid heeft willen halen en dus een zo hoog mogelijk risico heeft willen nemen. Dat daarbij geen intentie tot letsel was blijft uiteraard staan, maar je hebt het wel over één van de zwaarste vormen van roekeloosheid. Bij een "normale" hardrijder zou je bijvoorbeeld ook kunnen stellen dat de overschrijding zonder specifieke opzet gebeurde (de hardrijder had de signalisatie niet goed gezien of was afgeleid) of in een opwelling gebeurde (iemand vond het even wel prettig om wat harder het gas in te drukken). In die situaties kijk je tegen een ander beeld van verantwoordelijkheid aan dan bij iemand die bewust en over langere afstand de limieten heeft opgezocht.
Een straatrace wordt ook (terecht) als strafverzwarende omstandigheid aangemerkt, precies om wat je nu zegt. In mijn ervaring wordt wel soms heel snel gezegd dat er sprake is van een straatrace maar is dit zelden het geval, dus ik neem dat met een korreltje zout (al zal het zeker zijn dat hij veel en veel te hard heeft gereden).
Het is ook interessant waarom hij zonder rijbewijs reed, want daar zit een spectrum in van mensen die geen idee hebben wat ze aan het doen zijn tot mensen met een geschiedenis van verkeersdelicten tot mensen die net te laat waren met het verlengen. Ik lees dat de politie ook nog onderzocht of hij door rood reed, als je de plek ziet lijkt dat ook aannemelijk.
Vreselijke zaak. Ik las een getuigenverklaring van iemand die er direct als eerste bij was, daar gaan ook al je haren van overeind staan.
Bij met drank op rijden gaat het wel in de meeste gevallen om gedrag waarbij je op meerdere momenten je had kunnen bezinnen:
Er zijn uiteraard situaties te verzinnen waarbij dit niet opgaat maar dit is wel vaak de ketting van evenementen die tot het met alocohol op rijden leidt. Daarbij had de alcoholrijder zich dus op meerdere momenten kunnen bezinnen.
