Wat speel je nu?
tsjok
Kleine, onbekende uitgever, nauwelijks tot geen marketingbudget, en ook niet bepaald een game die bedoeld lijkt om de grote massa's aan te spreken; lijkt me niet gek dat je er niet snel van hoort.
Ben er ooit eens aan begonnen, volgens mij toen ik thuis zat met Covid, maar heb hem nog niet uitgespeeld. Vond het zeker vermakelijk, maar zou wat mij betreft niet meteen kandidaat zijn voor de beste pc-game aller tijden. Je ziet op Metacritic ook dat de "critics" de game veel hoger waarderen dan de "users". Dat kan er mee te maken hebben dat de game in een zekere niche valt die niet alle gamers kunnen waarderen, en/ofof dat de beroepscritici meer waarde hechten aan het achtergrondverhaal van de makers.
Sloggi alsof je een dag Friek bent die per ongeluk ergens is aangenomen als privédetective.
Dit is wel de perfecte omschrijving, eigenlijk.
Drietebuul Dat kan er mee te maken hebben dat de game in een zekere niche valt die niet alle gamers kunnen waarderen, en/ofof dat de beroepscritici meer waarde hechten aan het achtergrondverhaal van de makers.
Misschien heeft het er ook mee te maken dat reviewers gemiddeld wat ouder zijn dan users? Ik werd er in elk geval behoorlijk nostalgisch van. Mooie mix van point-and-click adventures à la Monkey Island en isometrische RPG's zoals Planescape Torment.
Drietebuul klinkt als de broer van Mother Wazney.
Voor mensen die Nagorno Karabach nog even na willen spelen:
Een vervolg in de Jagged Alliance reeks, 24 jaar na de laatste release! Mijn verwachtingen waren niet bijzonder hooggespannen, maar zijn zeker overtroffen. X-Com-achtige gameplay met een jaren '80 B-actiefilmsausje.
Drietebuul Ja leuk! Als ik terug ben van reizen ga ik deze zeker aanschaffen!
Inmiddels met deze bezig:
Daar ben ik voorlopig nog wel even zoet mee. 
mono
Ruimte Fallout?
Drietebuul Zo ongeveer inderdaad. RPG / FPS elementen, ruimtegevechten en een eindeloos aantal missies en verhaallijnen.
Myst Ik ben eigenlijk helemaal niet zo'n Fallout-fan, dus voor mij speelt dat geen rol. In algemene zin speel ik weinig FPS-achtige games, maar voor games als Starfield en Cyberpunk die wat meer RPG elementen hebben qua character progressie en verhaallijnen maak ik wel een uitzondering.
Ik vermaak me er echt prima mee. Kan hier rustig vele tientallen uren insteken.
Hier toch ook even aandacht voor de wellicht meest geanticipeerde game aller tijden.
Alleen de trailer heeft al 60 miljoen views in 12 uur.
Afgelopen week kwam Dominions 6 uit. Voor mij nu al het gamehoogteput van het jaar. Een aantal jaar ontdekte ik Dominions 5, en daar heb ik uiteindelijk honderden uren ingestoken. Het is een game waar ik steeds naar terugkeer vanwege de oneindige herspeelbaarheid en complexiteit. Het nieuwe deel is weer een stap vooruit ten opzichte van de vorige game en betekent dat ik er weer talloze uren in kan steken. Zeker in deze tijd, waarin ik het nieuws deprimerend vind en liever een beetje weg blijf bij de rest van de wereld biedt een game als deze, waar ik mij helemaal in kan verliezen, ook wat troost.
Inhoudelijk heeft het elementen van antieke geschiedenis, folklore uit de hele wereld en 'klassieke' fantasy. In de praktijk neemt een nation gebaseerd op het oude Griekenland het op tegen een nation die is gebaseerd op Baksische folklore, of eentje die weer gebaseerd is op Lovecraftian horror. Het is allemaal met zorg samengesteld en geen twee factions voelen hetzelfde. De gameplay is een soort van huwelijk tussen elementen van games als Age of Wonders en Total War, maar dan als een autobattler. Je kiest één van de meer dan honderd factions, die hebben elk een volslagen uniek aanbod van troepen. Bij die natie maak je een halfgod die zal worden aanbeden door de natie. Die halfgod kan een aantal van je troepen zegenen met extra abilities. Aangezien er ook weer talloze soorten halfgoden zijn om uit te kiezen die weer op heel veel verschillende manieren kunnen worden uitgedost zie je al waar de oneindigheid aan mogelijkheden vandaan komt. Het doel is om land te veroveren, de andere factions te verslaan en zo je eigen halfgod de enige omnipotente wereldheerser te maken.
Dat gaat in battles die je niet realtime bestuurt, maar je geeft van tevoren een script op. Dat script wordt afgedraaid tegen dat van de vijand. Aangezien keuzes in spells, items die je commanders en heroes hebben en specifieke unit0eigen abilities heel groot zijn heb je grote invloed op je winkansen, ook al ben je op papier zwakker dan je tegenstander. Met duizenden verschillende units, spells en items kun je verrassend uit de hoek komen. In tegenstelling tot veel andere games waarin zoveel mogelijk van de duurdere units uitpompen een strategie voor winst is, is dat hier niet het geval. Er zijn use cases om je goedkoopste archers te verkiezen boven je sterkste door god gezegende units.
Leren hoe je het spel speelt is voor mij misschien wel de grootste lol. Na honderden uren in het voorgaande deel heb ik misschien enkele factions enigszins onder de knie, maar dan nog verras ik mijzelf door nieuwe strategieën te zien die ik nog niet eerder had overwogen. En elke keer als ik mij aan een nieuwe faction waag is het weer een soort van ontdekking hoe ik nu het beste kan spelen om zo lang mogelijk in het spel te blijven.
Deze game is voor mij echt eindeloos plezier. Ik kan het aanraden aan mensen die van langzame games houden waarin je veel keuzevrijheid hebt. Je moet het ook leuk vinden om veel tijd te investeren in het leren van game mechanics. En je moet ook geen reet om graphics geven. Die stammen namelijk nog uit het jaar 1999.
Myst
Ah, deze game stond in mijn discovery queue op Steam!
Ik had er werkelijk waar nog nooit van gehoord, wat ik - gezien mijn nerdgehalte - best verrassend vond. Ik heb de trailer bekeken maar snap nog niet echt wat voor gameplay men kan verwachten. Kun je een voorbeeld geven van de tactische keuzes die je moet maken in deze game?
Is het qua leercurve vergelijkbaar met de games van Paradox Interactive?