Wat speel je nu?

Quest/map markers zijn altijd een beetje een dubbel iets. World of Warcraft bijvoorbeeld had ook nooit quest markers, dat is pas later gekomen. Maar je kunt allerlei 'mods' installeren zodat je ook in de oude variant nog steeds die quest markers hebt, omdat de game niet echt uitnodigt om alles te gaan lezen. In die game was het echt nodig, puur omdat het ontwerp qua quests nog wat gelimiteerd waren qua wat nu mogelijk is. Maar je ziet inderdaad vaak dat je als speler in een open-world game de 'quests' als een soort afvinklijstje afgaat.

Nu kan de afwezigheid van quests er soms wel voor zorgen dat je de boel een beetje kwijtraakt, of dat je het gevoel hebt dat je niet verder komt. Maakt de game ook stukken langer trouwens.

Zelda BotW is bijvoorbeeld zo'n game die net als Elden Ring je niet echt taken meegeeft. Je krijgt één quest in het begin: het verslaan van het kwaad in het kasteel, en je krijgt nog een paar tips mee dat je wellicht met die of die zou kunnen overleggen maar dat is het. Je kunt gewoon meteen naar het kasteel gaan, en sommigen is het gelukt om de eindbaas direct te verslaan zonder vermorzeld te worden maar dat is uiteraard niet de bedoeling van het spel. De gemiddelde speler gaat gewoon richting één van die tips die op een verduisterde kaart ergens ver aangegeven staat, en komt steden, landschap, dieren en mensen tegen met verhalen, quests, etc. Dat is op zich erg leuk, want je weet eigenlijk nooit wat je precies tegen gaat komen onderweg, en maakt het spel enorm non-linear, maar het is wel zo dat je soms niet direct inziet wat de beste manier is om vooruit te gaan.

Myst Hoe het ontwerp van de wereld van Elden Ring ervoor zorgt dat je je weg kunt vinden, dat verkennen wordt beloond en dat er vrijwel geen saaie, onbetekende stukken in een enorme wereld zitten vind ik echt heel erg knap.

Ik heb er nu een paar uur ingestoken, maar de hele wereld voelt (nog?) onbetekenend. Ik heb (nog steeds) geen idee wat voor wereld het is, wat de rol van mijn karakter is, wat mijn doel is, wat ik allemaal kan, wat al die andere figuren zijn die ik tegenkom, hoe die karakters en figuren zich tot elkaar verhouden, etc.

De interactie tussen mijn karakter en de wereld of NPC's is minimaal. De reactie van NPC's bestaat in 98% van de gevallen uit ofwel aanvallen, ofwel vluchten. Een paar karakters vertellen je iets, maar dat is ook nauwelijks iets van enige significantie.

Voor mijn gevoel ben ik nu tegen een blokkade aan het lopen. Ik ben (nog?) niet gegrepen door de wereld, het verhaal, de karakters, of de game-mechanieken. De afgelopen uren bestonden uit: grote vijanden ontwijken, kleinere vijand tegenkomen, deze vijand proberen kapot te slaan en zijn aanvallen te ontwijken, runes verzamelen, statistiekje upgraden, en dat allemaal herhalen. Daar raak ik inmiddels wel op uitgekeken.

Resident Evil Village:

Is heel mooi gemaakt. De omgevingen voelen authentiek en grafisch is het af en toe behoorlijk imponerend. Er is een gigantisch kasteel waarin goud, marmer en hout allemaal schitterend oogt. Verhaallijn is matig, karakters regelmatig achterlijk, en stem-acteurs. Ook is de serie steeds meer ontwikkeld van survivalhorror naar horror-shooter. Je bent gewaagd aan de meeste vijanden, waardoor je de confrontatie op kan zoeken in plaats van hulpeloos weg te kruipen.

Divinity Original Sin 2:

Als je een videogame zou maken van een klassieke DnD-campaign, kom je ongeveer hier op. Karaktercreatie en de gevechtsmechanieken zijn allemaal losjes gebaseerd op DnD. Dat is natuurlijk niets nieuws, maar hier is het goed gedaan, heb je door de vele mogelijkheden veel meer de vrijheid die je in een reguliere pot DnD ook hebt, en heb je af en toe een "verteller" die de rol van Dungeon-Master vervult.

Drietebuul

Original Sin 2 staat erg hoog in mijn lijst van beste games ooit gespeeld. Eerste keer dat je hem speelt?

Tevens:waar is Satisfsctory?

Luda Eerste keer dat je hem speelt?

Ja! Hij werd me in dezelfde week door maar liefst twee personen die ik hoog in achting heb staan aangeraden.

Luda Tevens:waar is Satisfsctory?

Is ook een topgame. Factorio, maar dan 3d - en dus visueel een tandje indrukwekkender. Qua factorydesign is het wel minder geavanceerd: zaken lopen vanaf de lopende band rechtstreeks in de benodigde containers/fabrieken, waar je in Factorio nog moet ouwehoeren met allerlei soorten inserters. Ik denk dat Factorio zo meer ruimte biedt voor micromanagement, en dus een iets hoger gehalte van autisme vereist, maar ook meer ruimte biedt voor creatieve uitspattingen.

Maar beide topgames voor een goede autistenboner.

Drietebuul Dyson sphere program vond ik ook leuk in dat genre.

Nog maar effe een schopje. Heb de eerste paar potjes Hell Let Loose erop zitten. Dat is een WW2-shooter op de wijze van de realistische(re) militaire simulaties. Het is geen hardcore militaire simulatie zoals bijvoorbeeld Arma, maar ook ver van de casual schietgalerijen als Call of Duty. Dat wil zeggen dat de nadruk niet zozeer ligt op je schietkunsten, maar dat het vooral draait om strategie en teamwork.

De primaire gamemode bestaat uit 50 tegen 50 veldslagen. De teams vallen uiteen in verschillende squads van maximaal 6 spelers. Elk van deze squads wordt aangestuurd door één officier, en deze officieren worden op hun beurt weer aangestuurd door één commandant. Informatie van het slagveld wordt in deze hiërarchie naar boven gestuurd, en bevelen naar beneden. De commandant heeft speciale bevoegdheden zoals het inroepen van artillerie, luchtsteun, bevoorrading, etc.

Die structuur levert een leuke dynamiek op. Je bent (in een goed functionerend team) met je squad steeds bezig met je eigen "missietjes": verover boerderij X, verdedig punt Y, bouw een outpost. Dat terwijl er allerlei onvoorziene omstandigheden opdoemen.

Zeker een aanrader voor mensen die van WW2-games houden, of gewoon van shooters waar de nadruk niet zozeer op het schieten zelf ligt, maar meer op het effectief communiceren en hanteren van een goede tactiek.

In de categorie: obscure strategiegames die grafisch een aardappel zijn maar inhoudelijk een encyclopedie: Shadow Empire.

Je speelt een grand strategy wargame op een dystopische planeet waar de mensheid gestrand is. Jouw doel is om de planeet te veroveren. In die planeet zit ook gelijk de grootste kracht van de game: de wijze waarop de planeet wordt gegenereerd is heel geavanceerd, waardoor je een map krijgt met verschillende biomes, seizoenen die worden bepaald door de axial tilt van de planeet ten opzichte van de soort ster waar het omheen draait, regenval, geologische activiteit, atmosfeer of niet en ga zo maar door. Dat bepaalt in grote mate hoe de game speelt. Kun je farms bouwen in de open lucht? Heb je überhaupt de beschikking over water? Of olie? Loopt je infanterie in T-shirt of in peperdure envirosuits omdat ze anders direct sterven?

Daar voegt de game een governance systeem aan toe waarbij je leiders, factions, de private sector en religieuze gekkies tevreden moet houden of moet incorporeren. Door middel van te spelen strategems per beurt kun je de random events wat beïnvloeden, om zo de focus te houden op wat het belangrijkst is: het veroveren van de planeet.

Oorlogvoering is echt wargame materiaal, met troepen (die je zelf 'ontwerpt') die al dan niet hinder ondervinden van het terrein van de planeet en hun eigenschappen zoals uitrusting en het gewicht van de motor in relatie tot de bewapening in het geval van voertuigen, die ook nog eens bevoorraad moeten worden. Logistiek speelt een belangrijke rol. Door je netwerk uit te breiden, breiden je grenzen uit. Als supply lines te lang worden, is het nodig om nieuwe steden te stichten.

Een enkel spel duurt, hoe kan het ook anders, eerder weken dan dagen. De AI is betrekkelijk geavanceerd voor een game die zo complex is en zoveel complexe systemen kent. Matig interessant detail: het is ontwikkeld door een Nederlander, in z'n eentje.

Myst Klinkt interessant maar redelijk aan de prijs (34 euro) op Steam voor een 2-jaar oude game met (aan de videos op Steam te zien) graphics uit 1997?

Loveless Ik vind het de prijs wel waard. Deze game speel je niet om de graphics (hoewel sommige events echt verschrikkelijk slechte plaatjes hebben), maar de map is duidelijk en helder. Ook units zijn goed te onderscheiden. Feitelijk heb je ook niet meer dan boardgame niveau graphics nodig om een spel als dit goed uit te voeren, en de 90's graphics hebben wel hun charme.

De UI is wel matig voor een game die zo complex is. Menustructuren zijn moeilijk te doorgronden en je krijgt er een manual van bijna 400 pagina's bij die je niet hoeft te lezen, maar die je wel af en toe als naslagwerk nodig hebt om te begrijpen hoe dingen interacteren.

Maar de replay value die je eruit krijgt is het meer dan waard. Hier zit natuurlijk wel voor vele honderden uren aan materiaal in. De complexiteit is enorm, en als dat je ding is in dergelijke games dan zijn de graphics en de UI maar kleine irritaties in vergelijking met het plezier wat je uit de diepgang kunt halen.

Overigens zijn er wel een aantal grafische mods te vinden die dingen net iets duidelijker of mooier maken.

EA spring ook leuk in op de staat van de wereld met een mooie korting op Command & Conquer Remastered Collection:

PolitiekGeaard n een soort parodie van het internet net voor Y2K

De graphics zien er meer uit alsof ze van eind jaren 80 zijn

PolitiekGeaard Ziet er goed uit! Doet me een beetje denken aan Mainlining:

Sloggi Nooit gespeeld, maar lijkt er wel wat op volgens mij. Hypnospace Outlaw heeft wel een paar puzzels waar je geheime warez pagina's van wat nerds moet zien te vinden, maar niks echt met hacken.

Drietebuul Haalt ‘ie ‘t bij 2?

Drietebuul
Ik vond persoonlijk Divinity 2 erg lastig om in te komen. Heel veel vrijheden en systemen, waardoor mn skeleton maar gewoon alles in de fik stak en zijn verdere skills maar een bij elkaar geraapt zooitje waren. Ik lees dat BG3 wat klassieker is qua classes, en dus meer restricties oplegt. Verder heeft alles een voice actor. Ik ben toch wel benieuwd.

You must gather your party before venturing forth.

Eerst Elden Ring maar eens uitspelen voor ik hier aan ga beginnen.

Sloggi
Dat weet ik niet. 2 niet gespeeld.

Heb nu een paar uurtjes in BG3 gestoken, zowel single-player als co-op, en het is echt wel een hele vette game. Het komt qua ervaring het dichtst in de buurt bij een TTRPG van alle RPG's die ik tot nu toe heb gespeeld. Al was Divinity 2 ook al heel DnD-achtig.

PolitiekGeaard
Ja, ik kan die vrijheid juist wel waarderen. Het geeft ruimte voor een wat creatievere aanpak. Maar ook in BG3 kun je zoveel verschillende oplossingen bedenken voor de problemen die je tegenkomt.

Tot nu toe twee puntjes van kritiek.

Allereerst dat in co-op de grenzen van NPC's slecht worden aangegeven en de cutscenes waarin ze je manen te stoppen slechts aan de éérste speler worden getoond. De rest moet actief klikken op 'meeluisteren' om daarvan op de hoogte te worden gesteld. Dus als je ergens wat NPC's tegenkomt die bijvoorbeeld hun kamp bewaren, dan vertellen ze jouw character wel dat je niet verder mag lopen, maar de characters van je vrienden niet. Je vrienden lopen dus, terwijl jij in de cutscene van het gesprek zit, "gewoon" verder en triggeren daarmee een combatsituatie die anders goed vermeden had kunnen worden.

Daarnaast vind ik de selectiemogelijkheden qua penissen en vulva's wat beperkt. Volgens mij bevat de basegame slechts vier of vijf verschillende penissen, en je hebt qua vulva's een ongeveer even groot aanbod. Ik ga er vanuit dat dat binnenkort middels mods wel gefixt wordt.

Drietebuul Allereerst dat in co-op de grenzen van NPC's slecht worden aangegeven en de cutscenes waarin ze je manen te stoppen slechts aan de éérste speler worden getoond. De rest moet actief klikken op 'meeluisteren' om daarvan op de hoogte te worden gesteld. Dus als je ergens wat NPC's tegenkomt die bijvoorbeeld hun kamp bewaren, dan vertellen ze jouw character wel dat je niet verder mag lopen, maar de characters van je vrienden niet. Je vrienden lopen dus, terwijl jij in de cutscene van het gesprek zit, "gewoon" verder en triggeren daarmee een combatsituatie die anders goed vermeden had kunnen worden.

Ik las dat dus ook op het Internet, en dat was mijn probleem met Divinity 2 ook. Als een partymember een dialoog begon mistte ik vrijwel altijd het begin... Het lijkt er dus ook niet echt op dat ze dit willen fixen. Ik zit er over te denken om gewoon met z'n tweeën een SP game, of toch splitscreen te doen.

Zit er ook weer een lone wolf talent in voor een bonus als je maar met 2 party members rondloopt, of is dat niet des d&d's?

Luda
Nee, niet gezien in ieder geval.

Drietebuul

RIP voor een jaar lang samen d&d spelen dan.

Mag ik deze even schaamteloos pluggen?

Eur
Nee.

Nou, ik heb weinig daglicht gezien de afgelopen twee weken. Met wat vrienden een co-op game gestart, en daar zijn we inmiddels een uur of 15 in kwijt, en we zitten NOG STEEDS in act één (van de drie).

Mijn meest recente build is een (chronisch naakte) dwerg-berserker. Zo dom als een stuk hout, maar een grote bonk spieren. Het is mooi om te zien hoe interactief de wereld is wanneer alles (en iedereen!) in je omgeving als wapen gebruikt kan worden. Is een van je vrienden die met dieren kan praten druk bezig een schaap te overtuigen de weg vrij te maken zodat we de brug over kunnen? Bing Bong heeft geen tijd voor die onzin: hoppatee, daar vliegt het schaap het ravijn in. Tovenaar met een grote bek? Die kan zijn eigen kristallen bol koppen. Goblin-nederzetting in de weg? Sla ze allemaal dood met de verminkte lijken van hun eigen kinderen.

Het loont ook erg om de omgevingen goed te bestuderen (of een karakter te hebben dat dat goed kan). Zeker op de hoogste moeilijkheidsgraad kan een neerstortende kroonluchter, een omvallend standbeeld of het elektrificeren van een stukje water net de doorslag geven in een moeilijk gevecht.

De ontwikkelaars hebben met zoveel mogelijke (en onwaarschijnlijke) combinaties van gebeurtenissen rekening moeten houden bij het uitschrijven van dialogen en het opnemen van de audio. Tot nu toe heb ik slechts één inconsistentie kunnen vinden, waarin een karakter niet reageerde zoals je zou mogen verwachten. Mogelijke (milde) spoiler, dus onder spoilertag.

Drietebuul Welke game is dit?

Dwersdriever
Ah, Baldur's Gate 3:

Staat momenteel op Metacritic op de vijfde plek van beste PC-games allertijden. Technisch gezien een gedeelde tweede plek.

Drietebuul Is het gek dat ik nog nooit gehoord heb van Disco Elysium?

tsjok Lijkt me niet. Was geen hele grote, gehypete game verder.

tsjok Niet gek, wel zonde. Hilarische game, een beetje alsof je een dag Friek bent die per ongeluk ergens is aangenomen als privédetective.

tsjok
Kleine, onbekende uitgever, nauwelijks tot geen marketingbudget, en ook niet bepaald een game die bedoeld lijkt om de grote massa's aan te spreken; lijkt me niet gek dat je er niet snel van hoort.

Ben er ooit eens aan begonnen, volgens mij toen ik thuis zat met Covid, maar heb hem nog niet uitgespeeld. Vond het zeker vermakelijk, maar zou wat mij betreft niet meteen kandidaat zijn voor de beste pc-game aller tijden. Je ziet op Metacritic ook dat de "critics" de game veel hoger waarderen dan de "users". Dat kan er mee te maken hebben dat de game in een zekere niche valt die niet alle gamers kunnen waarderen, en/ofof dat de beroepscritici meer waarde hechten aan het achtergrondverhaal van de makers.

Sloggi alsof je een dag Friek bent die per ongeluk ergens is aangenomen als privédetective.

Dit is wel de perfecte omschrijving, eigenlijk.

Drietebuul Dat kan er mee te maken hebben dat de game in een zekere niche valt die niet alle gamers kunnen waarderen, en/ofof dat de beroepscritici meer waarde hechten aan het achtergrondverhaal van de makers.

Misschien heeft het er ook mee te maken dat reviewers gemiddeld wat ouder zijn dan users? Ik werd er in elk geval behoorlijk nostalgisch van. Mooie mix van point-and-click adventures à la Monkey Island en isometrische RPG's zoals Planescape Torment.

tsjok Ik denk dat je het wel leuk vindt. Het is een beetje een literaire (en ook elitaire) game die veel weg heeft van ouderwetse point and click. Voor een verhaallijn in een game is het echt heel sterk.