- Edited
Vandaag de film Tolkien gezien over de jonge jaren van de later zo beroemde schrijver, de eerste internationale film van de in Finland opgegroeide Dome Karukoski met Nicholas Hoult en Harry Gilby in de titelrol en acteerkanonnen als Colm Meaney en Derek Jacobi in bijrollen. Maar vooral heel veel geweldig acterende redelijk onbekende jonge acteurs en er duikt zelfs een Tolkien op in de aftiteling.
De film vertelt het verhaal over de vriendschappen, liefde, ontwikkeling en oorlogservaringen die Tolkien vormen tot de hoogleraar oud-Engelse-talen die al die zaken samenbalt in enkele van de belangrijkste boeken van de twintigste eeuw. De film raakt daarbij alle emoties, van ontroering, tot vreugde, verdriet en drama. Prachtig in beeld gebracht ook.
De film is af en toe wellicht iets te gelikt, ondanks rauwe scenes in de loopgraven en de slag om de Somme in de Eerste Wereldoorlog. De film zit ook tjokvol met beeldtechnische en andersoortige verwijzingen naar het latere werk van Tolkien. Maar ik kan uiteindelijk oprecht zeggen dat ik ervan genoten heb. Wie 'iets' heeft met het werk van Tolkien zal de film waarschijnlijk extra kunnen waarderen en voor anderen is het een aardige mix van Dead Poets Society en Britse period-drama's.
Het lokale filmhuis hier organiseerde een inleiding door iemand van de Universiteit van Leiden die een mooie lezing hield over de manier van werken van Tolkien, de inspiratiebronnen van de auteur en de rol van taal in de boeken. Dat vormde een mooie inleiding voor de film.
Maar het viel allemaal wel mee. De Elton John-hits waren een goede begeleiding bij het verhaal en de acteur die Elton John speelde (Taran Egerton) deed het geweldig. Die liedjes zong hij zelf en hoewel Elton een heel typisch, eigen stemgeluid heeft, zat de acteur een heel eind in de goede richting. Qua mimiek en beweging wás hij Elton. Knap gedaan! Het levensverhaal van Elton is/was niet rooskleurig maar toch verliet ik de bioscoopzaal met een goed gevoel. 
