Films
Tem Ik ben enorm fan van Tarantino dus ik kijk hier heel erg naar uit. Maar ik maak me wel een beetje zorgen over dat extreme einde; The Hateful Eight had ook al zo'n lange opbouw naar een bizar bloederig slapstick-slot en dat maakt het niet per se een betere film (ik vond dan zijn twee vorige beter van de recente werken).
In elk geval heel veel zin in, en ik kijk eigenlijk nooit trailers van films waar ik zo naar uitkijk.
- Edited
Vandaag de film Tolkien gezien over de jonge jaren van de later zo beroemde schrijver, de eerste internationale film van de in Finland opgegroeide Dome Karukoski met Nicholas Hoult en Harry Gilby in de titelrol en acteerkanonnen als Colm Meaney en Derek Jacobi in bijrollen. Maar vooral heel veel geweldig acterende redelijk onbekende jonge acteurs en er duikt zelfs een Tolkien op in de aftiteling.
De film vertelt het verhaal over de vriendschappen, liefde, ontwikkeling en oorlogservaringen die Tolkien vormen tot de hoogleraar oud-Engelse-talen die al die zaken samenbalt in enkele van de belangrijkste boeken van de twintigste eeuw. De film raakt daarbij alle emoties, van ontroering, tot vreugde, verdriet en drama. Prachtig in beeld gebracht ook.
De film is af en toe wellicht iets te gelikt, ondanks rauwe scenes in de loopgraven en de slag om de Somme in de Eerste Wereldoorlog. De film zit ook tjokvol met beeldtechnische en andersoortige verwijzingen naar het latere werk van Tolkien. Maar ik kan uiteindelijk oprecht zeggen dat ik ervan genoten heb. Wie 'iets' heeft met het werk van Tolkien zal de film waarschijnlijk extra kunnen waarderen en voor anderen is het een aardige mix van Dead Poets Society en Britse period-drama's.
Het lokale filmhuis hier organiseerde een inleiding door iemand van de Universiteit van Leiden die een mooie lezing hield over de manier van werken van Tolkien, de inspiratiebronnen van de auteur en de rol van taal in de boeken. Dat vormde een mooie inleiding voor de film.
- Edited
Zo'n lezing zou ik ook wel leuk vinden, zeker omdat ik al een tijdje twijfel of ik de film wel in het filmhuis moet gaan zien aangezien de recensies in de kranten vrij matig waren.
- Edited
Linus Ik heb eigenlijk nog geen recensies gelezen, ik denk dat de meeste Nederlandse kranten pas morgen met hun stukje komen. Ik vond het ook erg leuk dat ze een lezing organiseerden rondom de film vanuit een wetenschappelijk perspectief.
Zoals ik al schreef, is de film wel een beetje erg gelikt. Alles ziet er wel heel erg mooi uit. Zelfs armoede, loopgraven en slagvelden. Ik kan me ook voorstellen dat sommige scenes aan het eind van de film, ik wil niet te veel weggeven, niet bij iedereen goed vallen. Ik vond het wel een interessante manier om de gruwelijkheden van de Eerste Wereldoorlog en zijn latere werk met elkaar in verband te brengen.
De zaal lachte en treurde in ieder geval collectief, wat meestal wel een teken is dat mensen meegesleept worden in het verhaal. Ik las overigens net wel dat de erfgenamen van Tolkien de film afwijzen omdat er geen officiële toestemming is gevraagd noch invloed was op de inhoud.
Ik heb de onfortuinlijke gewoonte om op Rotten Tomatoes te kijken terwijl ik best weet dat die site een vertekend beeld geeft, zeker bij films die een zesje zijn. Ik zie daar nu trouwens dat de gewone kijkers het wel een prima film vinden.
Ik zie wel, misschien heb ik binnenkort de neiging om even naar de film te gaan.
Afgelopen vrijdag zag ik Rocket Man, dé biopic over Elton John. Na de eerste drie minuten besefte ik dat deze film een hoog musicalgehalte zou hebben (logisch) en man wat heb ik een hekel aan musicals 
Maar het viel allemaal wel mee. De Elton John-hits waren een goede begeleiding bij het verhaal en de acteur die Elton John speelde (Taran Egerton) deed het geweldig. Die liedjes zong hij zelf en hoewel Elton een heel typisch, eigen stemgeluid heeft, zat de acteur een heel eind in de goede richting. Qua mimiek en beweging wás hij Elton. Knap gedaan! Het levensverhaal van Elton is/was niet rooskleurig maar toch verliet ik de bioscoopzaal met een goed gevoel.
Af en toe komen er zoenende, friemelende mannen voorbij, niets choquerend, maar in de Russische versie zijn die stukken er wel uitgehaald :') Anyway, ik vind het een aanrader!
-Miauw- Ik heb hem eindelijk ook gezien. Vond het vooral qua vorm een zeer geslaagde film en ik heb eigenlijk ook niets met musicals. Dat bezoek aan zijn vader met zijn tweede gezin is mooi pijnlijk en zijn self-centered moeder wordt geweldig neergezet. Jamie Bell was erg fijn als Bernie Taupin. Inderdaad een aanrader.
Het was alweer een tijdje geleden, maar ik ben gisteren maar weer eens naar de bioscoop geweest. Yesterday, de samenwerking van de Britse topregisseur Danny Boyle (Trainspotting, Slumdog Millionaire) en scenarist Richard Curtis (Blackadder, Four Weddings and a Funeral, Notting Hill). Ik zal niet te veel over het plot vertellen, behalve de basis. Een buitengewoon onsuccesvolle singer-songwriter komt terecht in een soort alternatieve werkelijkheid waarin niemand ooit van The Beatles en hun nummers heeft gehoord en dat biedt natuurlijk mogelijkheden voor de hoofdpersoon om zijn loopbaan een impuls te geven.
De film is voor een deel een zeer conventionele rom-com zoals we er zo veel gezien hebben (veelal op scripts van Curtis) en een erg grappig idee. Helemaal nieuw is dat idee overigens niet. De BBC-comedyserie Goodnight Sweetheart gaat over een man die een soort poort in de tijd vindt om heen en weer te lopen tussen Londen nu en Londen tijdens de Tweede Wereldoorlog en doet daar ook net alsof hij een songwriter is met nummers van onder meer The Beatles).
De hoofdrol wordt vertolkt door Himesh Patel, een Aziatisch-Afrikaanse acteur wiens enige andere belangrijke credit een rol in de soap Eastenders is. Dat is toch een beetje als een hoofdrol in een wereldwijde blockbuster voor iemand die alleen in Onderweg naar Morgen heeft gespeeld. Hij doet het overigens erg goed. Lily James neemt de vrouwelijke hoofdrol voor zijn rekening en zoals gebruikelijk in dit soort films zitten er een berg aardige bijrollen in, met voorop Ed Sheeran die op een leuke manier met zijn eigen imago spot.
Voor de liefhebbers van de klassieke BBC-comedy The Kumar's at No. 42 is het een feest der herkenning met erg grappige bijrollen voor Meera Syal en Sanjeev Bhaskar als de ouders van het hoofdkarakter. De twee zijn in het echte leven ook getrouwd trouwens. Vooral Bhaskar steelt de show.
De rom-com-elementen in de film zijn hier en daar zelfs een beetje vervelend, maar de hoofdrolspelers en het idee dragen de film nipt naar het einde. Goed genoeg voor een willekeurige donderdagavond, maar ergens had ik de indruk dat er veel kansen zijn gemist in het scenario.
Dwersdriever De film past overigens ook in het rijtje Rocketman en Bohemian Rhapsody. De muziek van de Beatles, gezongen door Patel, is een hoofdrolspeler die ik nog niet genoemd had.
Ik moest heel erg lachen toen bleek dat Oasis in die alternatieve tijdlijn ook nooit bestaan heeft 
Dwersdriever Ik ga vanavond!
Gisteren zag ik de documentaire Three Identical Strangers. De 19-jarige Bobby is als baby geadopteerd en komt er toevallig achter dat hij een tweelingbroer heeft, Eddy. De media pikken het verhalen van de herenigde broers op en als de eveneens 19-jarige David hun foto in de krant ziet, is het alsof hij zichzelf in de spiegel bekijkt. Wat blijkt, ze zijn een drieling!
De jongens lijken erg op elkaar ondanks dat ze in heel verschillende milieus zijn opgegroeid. Bobby’s ouders zijn welgesteld, Eddy komt uit de middenklasse en David groeide op in een arbeidersgezin. Heel het land heeft over de jongens en ze zijn een sensatie. Maar hoe is het eigenlijk zo gekomen en wat zijn de gevolgen voor de broers?
Ik zal niet te veel zeggen maar ik vond het mooi, onthutsend, triest en een tikkeltje sinister. Een aanrader, zeker als je geïnteresseerd bent in het nature-nurture-debat.
- Edited
Gisteravond The Lion King gezien, de nieuwe live-action-versie. Technisch absoluut een geniale film. Alles ziet er even geweldig uit en de dieren zijn echt op geweldige manier gedaan. Daarmee is het een visueel spektakel.
Daarmee heb ik echter ook direct al het positieve over de film gezegd. Hier en daar zijn er wat wijzingen in de karakters, een nieuw liedje van Beyonce en wat andere kleine aanpassingen. Maar met de originele film, de sequel en de prequel, de boeken, de musical en nog veel meer is de verhaallijn uitgekauwd en voorspelbaar. Nadat de verwondering over de geweldige beelden wat was weggezakt, blijft een film over die mij nauwelijks kon boeien.
Voor de liefhebber ongetwijfeld de moeite waard, maar Disney speelt met deze remake wel heel erg op 'veilig' en lijkt weinig vertrouwen te hebben de creativiteit om met sterke nieuwe verhalen en karakters te komen. Timon en Pumbaa blijven in deze versie de sterkste karakters, maar ik was blij toen de aftiteling begon te lopen. Het is allemaal weinig verrassend.
Even een middagje gezellig naar de film.. oké, dit was toch even next level.
Friek Die moet ik nog zien.
Ik heb gisteravond ook de koelte van de bioscoop opgezocht en de Deens/Zweedse film Queen of Hearts (Dronningen) gezien. Het gaat over een advocate van middelbare leeftijd die getrouwd is met een arts en moeder is van een tweeling. Professioneel houdt ze zich bezig met jonge slachtoffers van misbruik, waarbij ze op eigenwijze manier opkomt voor de belangen van haar cliënten.
Haar leven verandert als de 16-jarige zoon uit het eerste huwelijk van haar man bij hen komt wonen. Wat daarna gebeurt had zomaar het script van een softporno-film kunnen zijn, inclusief redelijk expliciete scenes. De film gaat echter vooral op de manier waarop de advocate haar omgeving manipuleert om de gevolgen van haar affaire te minimaliseren. Genoeg om in ieder geval eventjes te walgen van juristen met hun gladde praatjes.
Aparte, maar interessante film met een indrukwekkend slotstuk. Zitten een paar zinderende scenes in.
Dwersdriever Deze week heb ik die film in de bioscoop gezien. Het was een vermakelijke film, maar ben het wel met je eens dat het een cliché einde had.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb in dit topic. Twee films gezien de afgelopen periode, die ik maar even in één posting bondig samenvat.
The Dead Don't Die is een zombiecomedy van filmhuisfavoriet Jim Jarmusch, die vanuit zijn kennissenkring een indrukwekkende cast heeft samengesteld met Bill Murray, Adam Driver, Steve Buscemi, Tom Waits, Danny Glover, Selena Gomez en andere bekende gezichten. Daarbij is het natuurlijk altijd een bijzonder genoegen om Murray op het witte doek te zien, al is hij inmiddels al wel behoorlijk oud geworden. De film zit vol met al dan niet subtiele maatschappijkritiek rondom milieuproblematiek, materialisme en meer en bevat zowel een paar erg grappige scenes als enkele verrassende plottwists. Daarnaast wordt regelmatig door de zogenoemde Fourth Wall gebroken, wat af en toe een beetje vervreemdend overkomt. Het script bevat wel erg veel open eindes, maar hij duurt niet al te lang en is alles opgeteld best vermakelijk. Het is echter zeker niet het beste werk van Jarmusch, probeer zijn doorbraakfilm Stranger Than Paradise van halverwege de jaren tachtig is of wat recenter Broken Flowers (ook met Murray) of Paterson (ook met Driver).
Engel van Koen Mortier is losjes gebaseerd op de tragische dood van wielrenner Frank Vandenbroucke op 34-jarige leeftijd in een hotel in Senegal. Het is feitelijk het verhaal van de renner en de hoer. De een misbruikt zijn lichaam om succesvol te zijn, de ander om te overleven. Het zijn ook allebei karakters met illusies. De een denkt terwijl hij coke snuift en zichzelf injecteert nog de Groene Trui in de Tour de France te kunnen pakken, net als de sprint op de Champs Elysees de ander houdt vol eigenlijk geen hoer te zijn, maar een gazelle. Ze houdt er koppig aan vast om niet de gezondheidskaart aan te vragen die haar status bevestigt. De renner wordt gespeeld door de Franse acteur Vincent Rottiers, de vrouwelijke hoofdrol is voor Fatou N'Diaye, een Franse actrice van Senegalese afkomst. Vooral laatstgenoemde actrice maakt indruk. De film maakt helaas wel erg veel gebruik van droomachtige scenes vol symboliek die ondersteund door een nogal dramatische soundtrack het naderende onheil er met mokerslagen inramt. Ook de vele lange single shots in de straten, hotels en clubs van Dakar zijn niet altijd even succesvol. Een film voor wielerliefhebbers is het niet. Er zit slechts een korte wielerscene in en het benadrukt maar weer eens hoe ellendig onze wielerhelden het hebben met de druk om te voldoen aan de verwachtingen van de fans. De film heeft goede kritieken gehad, maar ik vond alles eigenlijk net niet subtiel genoeg.
