Films

Gisteravond The Mule gezien van en met Clint Eastwood. Recent toevallig For A Few Dollars More herbekeken, een van de geweldige spaghetti westerns die Eastwood heeft gemaakt. Dat was in 1965. Inmiddels is Eastwood 88 jaar oud en nog altijd actief filmmaker. The Mule is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een hoogbejaarde bloemenkweker die zijn bedrijf verliest en vanwege het feit dat hij in ruim 40 jaar nog nooit een verkeersboete heeft gehad zeer aantrekkelijk is als mule voor een Mexicaans drugskartel.

Eastwood heeft voor zijn film echt een topcast verzameld met Bradley Cooper, Andy Garcia, Laurence Fishburn en Diane Wiest in al dan niet prominente rollen. De beste momenten zijn echter tussen Eastwood en de leden van het kartel die hem van de drugs voorzien of die komen ophalen. Zitten echt geweldige conversaties tussen over hoe je nummers kunt gebruiken in een sms'je bijvoorbeeld, het blijft een bejaarde. Ook de rol van de muziek die hij draait in de auto is echt heel leuk om naar te kijken en de landschapsshots tijdens zijn ritten dwars door Amerika zijn prachtig.

Het verhaal over hoe het karakter van Eastwood zijn familie jarenlang heeft verwaarloosd en de opbrengsten van zijn illegale activiteiten gebruikt om de relatie met zijn ex-vrouw, dochter en kleindochter opnieuw aan te halen is helaas minder sterk. Al acteert Diane Wiest de pannen van het dak als zijn ex-vrouw. Uiteindelijk is de film de moeite waard vanwege Eastwood, die met veel gemak een overtuigend karakter met veel diepgang neerzet.

Als bonus Clint Eastwood als artiest.

Ben al een tijdje niet meer naar de bioscoop geweest vanwege werkreizen, maar gisteravond maar weer eens naar het filmhuis geweest. De keuze viel op Coureur, een Vlaamse film over een jonge wielrenner met een te laag testosteronniveau en een vader die zelf net niet helemaal de top gehaald heeft. De hoofdrol is voor de jonge, onbekende Niels Willaerts die een geweldige kop heeft, zeker met geblondeerd haar, en die in de rol van Felix Vereecke toch Belgisch kampioen bij de beloften wordt om vervolgens aan de slag te gaan bij een kleine wielerploeg in Italië.

Een film over een zoon die de mislukte wielerambities van zijn vader moet laten uitkomen. Vol met doping, vage Italiaanse ploegleiders, hard trainen en de spanningen binnen een kleine wielerploeg. De Italiaanse landschappen zijn mooi gefilmd, wat ook geldt voor de wielerscenes. Film is verre van perfect, maar boeit toch tot de laatste minuut met een wat voorspelbaar, maar uiteindelijk toch verrassend einde. Het bijzondere aan de film is dat regisseur en scenarioschrijver Kenneth Mercken er veel autobiografische elementen in heeft gestopt. Zelf miste hij een loopbaan als professioneel wielrenner omdat epo bij hem niet bleek te werken.

Geen perfecte film, wel een mooi document en het ziet er bij vlagen erg fraai uit. Grappig piepklein bijrolletje voor Serge Henri Valcke.

Gisteravond maar weer eens naar de film geweest: Hotel Mumbai. Dit is gebaseerd op de serie georganiseerde terreuraanslagen in de Indiase zakenhoofdstad uit 2008, waarbij onder meer het befaamde Taj-hotel door gewapende jidhadstrijders werd bezet. In totaal vielen er tijdens een 60-urige orgie van geweld die begon op 26 november 2008 166 doden.

De film Hotel Mumbai richt zich in eerste instantie op de aanslag op het station van Mumbai en het daaropvolgende geweld in het befaamde luxe-hotel. Hierbij worden zowel de daders als een aantal slachtoffers gevolgd, inclusief een aantal medewerkers. De cast is een mix van acteurs met een Indiase en een internationale achtergrond met onder meer Dev Patel (Lion, Slumdog Millionairs, Skins), Armie Hammer (Call Me By Your Name) en bekende gezichten uit Bollywood en de Australische cinema.

De debuterende Australische regisseur Anthony Marras heeft er een strakke, documentaire-achtige film van gemaakt waarin de totale paniek en wanhoop in en rond het hotel, de volstrekt inadequate reactie vanuit de Indiase overheid, de inspiratie van de daders (ze worden voortdurend via mobiele gesprekken vanuit Pakistan religieus geïnspireerd om hun gruweldaden uit te breiden). De daders van de aanslagen krijgen hierbij ook de nodige verdieping. De nadruk bij de slachtoffers ligt op de koelbloedige chef-kok, een dappere ober, een blank paar met kind en au-pair, een Russische zakenman en een gemengd Iraans-Amerikaans paar.

Het is een film van ruim twee uur vol verschrikkelijke beelden van mensen die koelbloedig worden afgeknald en de pogingen van mensen om te overleven. Ik heb er geboeid naar zitten kijken, maar als iemand die redelijk wat Afgaanse en Pakistaanse kennissen heeft, werd ik er ook erg onrustig van. Goedgemaakte, indrukwekkende film over de keiharde werkelijkheid van religieus geïnspireerd geweld.

Afgelopen zondagmiddag de documentaire Three Identical Strangers gezien. Bizar verhaal, dat van vrolijk heel snel naar inktzwart gaat. Zelfs Theo Maassen en Henk van Straten werden er stil van. Gelukkig.