tsjok Nou ja, ik weet niet wat ze daar deden, maar de praktijk die ik ken was als volgt:
stap 1: ouders en kinderen weten dat ze niet meekunnen als er niet betaald wordt.
stap 2: ouders checken hun bankrekening en betalen als ze kunnen, zo niet dan gaan ze naar stap 3
stap 3: ouders gaan gemeentelijke potjes aanspreken, stichting leergeld bellen, in gesprek met de school over betalingstermijnen, geld lenen bij ome Arie of in andere bochten liggen om te zorgen dat er betaald wordt.
stap 4: kind blij.
In het zeer incidentele geval dat stap 3 niet werkt en de school naar redelijkheid kan inschatten dat er wel echt alles aan gedaan is en/of het voor een kind wel echt een goed idee is om mee te gaan wordt er voorgeschoten uit de schoolkas voor onvoorziene gevallen. Ter indicatie: voor een brugklaskamp (kostprijs twee tientjes per leerling) deden we dat altijd, met het oog op de ontwikkeling en de groepsvorming. Voor een kamp in de Ardennen (200€ per leerling) heb ik het 2 of 3x meegemaakt in 6 jaar en voor een pretreisje naar Londen nooit.
Maar als gevolg van de nieuwe wet vervalt stap 3 eigenlijk als geheel. Bij nee in stap 2 gaan we nu automatisch naar stap 4, en gemeentelijke potjes en stichting leergeld etc. ondersteunen alleen ouders met geldtekorten - niet scholen met een geldtekort.
En dan zit er ook nog een risico van freeriden in, maar waarschijnlijk komt het niet eens zo ver.