Reya
Alleen als iemand door de (dan succesvol behandelde) stoornis volledig ontoerekeningsvatbaar moet worden geacht. En in zo'n geval wordt eigenlijk geen gevangenisstraf opgelegd, maar enkel TBS.
In dit geval, maak ik althans op uit de keuze van de rechters, is er wel sprake van een ziekelijke stoornis die in enige mate causaal verband houdt met het plegen van de strafbare feiten, maar had de dader nog voldoende "keuzevrijheid" (is het Engelse "agency" niet beter?) over om anders te kiezen. Het is dus niet zo dat hij de feiten MOEST begaan en niet anders kon. En daarvoor - weten dat de strafbare gedragingen niet toelaatbaar waren, mentaal capabel genoeg zijn om te kiezen de strafbare feiten niet te begaan, maar ze tóch begaan - wordt hij gestraft.
Dan zou ik er in principe ook geen bezwaar tegen hebben als dat stukje leedtoevoeging door een inmiddels gerehabiliteerde veroordeelde wordt ondergaan. Daarom ook vreemd dat er in dit geval niet voor is gekozen om direct te starten met de behandeling. Het lijkt me de kansen op succes enkel vergroten. En mocht meneer succesvol behandeld zijn, dan is er m.i. ook geen enkel bezwaar tegen om hem "genezen" het restant van zijn gevangenisstraf uit te laten zitten. Kan hij even goed nadenken over wat 'ie heeft gedaan.