tsjok
Mijn vermoeden is dat het oogmerk van de moord op Wiersum (en later Peter R. de Vries) ziet op het ontwrichten/frustreren van de rechtsgang rondom het Marengo-proces. Wiersum diende als voorbeeld voor iedereen die betrokken is bij de zaak tegen de verdachten. En dat leek, gezien de grote ongerustheid die het in de advocatuur teweeg bracht, en de tijdelijk "anonimisering" van de bijstand van de kroongetuige, ook zeker gelukt.
De moord op Wiersum doorbrak een grens. Advocaten worden niet doodgeschoten vanwege hun werkzaamheden. In Nederland gebeuren dat soort dingen niet. Dat is iets voor derdewereldlanden, bananenrepublieken. Die vanzelfsprekendheid dat je in Nederland als advocaat je werk kan doen, en 's avonds weer bij je gezin kan zijn, is door die moord pijnlijk weggerukt.
Ook op het kantoor waar ik destijds werkte, waar we wel eens wat nare "incidentjes" hadden in insolventiezaken, had het een behoorlijke impact op het veiligheidsgevoel. Kan me niet voorstellen hoe dat moet zijn geweest voor advocaten/OvJ/rechters die bij het Marengo-proces betrokken zijn.
Ook zie ik niet in hoe "een enkele moord" daar per definitie ongeschikt voor zou zijn. Het gaat, zoals ik het artikel lees, niet over de handeling - of de kwalificatie daarvan - maar het oogmerk dat verdachten hebben bij het begaan van de handeling. Zo was de moord op Theo van Gogh ook een moord met terroristisch oogmerk (maar mogelijk onder andere maatstaven?).