- Edited
tsjok Los van dat het de huidige lijn is in de jurisprudentie vind ik ook oprecht moreel gezien opzettelijk iemand doden erger dan een ongewilde fout, hoe ernstig en verwijtbaar de onvoorzichtigheid ook is die tot die fout heeft geleid. Ik vind wel dat de straffen in dit soort zaken geen recht doen aan het aangedane leed. Op dood door schuld (het zwaarste artikel dat wordt toegepast in verkeerszaken) staat 2 jaar cel, op veroorzaken van een dodelijk ongeval (art. 6 WVW) 3 jaar. Je kunt betogen dat de mate van verwijtbaarheid niet goed overeen komt met de juridische kwalificatie van de handelingen als je bijvoorbeeld allerlei onvoorzichtige omstandigheden opstapelt.
Ja, en dat is uiteindelijk natuurlijk ook gewoon een sterk argument - wat overigens niet betekent dat in alle gevallen van doodslag zwaar straffen - want opzet - de beste optie is. Bij situaties als deze geldt wat mij betreft dat de omstandigheden wel zwaar meetellen. De motorrijder wordt hier verdacht van een straatrace: hierbij geldt dat de verdachte met opzet een zo hoog mogelijke snelheid heeft willen halen en dus een zo hoog mogelijk risico heeft willen nemen. Dat daarbij geen intentie tot letsel was blijft uiteraard staan, maar je hebt het wel over één van de zwaarste vormen van roekeloosheid. Bij een "normale" hardrijder zou je bijvoorbeeld ook kunnen stellen dat de overschrijding zonder specifieke opzet gebeurde (de hardrijder had de signalisatie niet goed gezien of was afgeleid) of in een opwelling gebeurde (iemand vond het even wel prettig om wat harder het gas in te drukken). In die situaties kijk je tegen een ander beeld van verantwoordelijkheid aan dan bij iemand die bewust en over langere afstand de limieten heeft opgezocht.
tsjok Tegelijkertijd vind ik ook wel dat altijd de kanttekening vereist is dat we in het verkeer op grote metalen dingen rondzoeven met snelheden waardoor een kleine fout nou eenmaal heel grote gevolgen heeft. Te hard, zonder rijbewijs, met een slok op rijden is allemaal heel onverstandig maar fundamenteel iets anders dan een trekker overhalen of een mes naar voren steken. Het gebeurt echt te vaak dat die twee haast met elkaar gelijk worden gesteld. Ik moet altijd denken aan die zaak waar een vader van een verkeersslachtoffer een stoel naar de rechter gooide omdat de veroorzaker van een ongeluk, waarvan niet vaststond dat hij te hard reed, een forse taakstraf kreeg. Dan verliezen we in mijn ogen uit het oog dat iedereen een ongeluk kan veroorzaken.
Eens, en uiteraard is preventie hier uiteindelijk het belangrijkst. Snelheidslimieten aanpassen naar de veiligheidssitutie (30 km/h in de bebouwde kom als norm, bijvoorbeeld) en de weginrichting door ook op aanpassen.