• Muziek

  • De jukebox #04 - Featuring Future Islands

Gister heeft zijn vrouw bekendgemaakt dat op 31 oktober MF DOOM is overleden. Daar wilde ik wel even bij stilstaan.

Daniel Dumile was een van de beroemdste en beruchtste rappers van de afgelopen decennia. Zijn carrière begon in de jaren '80 onder een andere artiestennaam maar kwam toen niet echt van de grond. Rond het jaar 2000 kwam hij ten tonele als MF DOOM (in hoofdletters). Altijd getooid in een herkenbaar masker bouwde hij een soort cartoon-personage als 'supervillain'. Onder andere bestonden zijn schurkenstreken er uit dat hij soms heel iemand anders stuurde naar boekingen met zijn masker op.

Muzikaal wordt DOOM gelauwerd als een van de meest getalenteerde rappers van deze tijd. Zijn teksten en flows zijn ongeëvenaard. Opvallend is ook dat hij ook super populair was buiten de hiphop-scene (zoals bij mij). De afgelopen 20 jaar produceerde hij een hele reeks albums samen met anderen waarvan Madvillainy (met Madlib) en Danger Doom (met Danger Mouse) mijn favorieten zijn. Die eerste wordt trouwens gezien als een van de beste hiphopalbums ooit.

Dat klinkt zo:

DOOM is slechts 49 jaar geworden. Over zijn doodsoorzaak is niets bekendgemaakt.

    Na zo'n jaar (vrijwel) zonder feestjes/concerten is het toch een beetje gek voor te stellen dat we niet zo gek lang geleden nog met zijn allen in een donker zaaltje, verlicht met een paar laserlampjes en wat kunstmatig gegenereerde rook, stonden te hupsen op dergelijke deuntjes:

    https://www.nu.nl/muziek/6100070/children-of-bodom-gitarist-alexi-laiho-op-41-jarige-leeftijd-overleden.html

    De Finse metalgitarist en zanger Alexi Laiho is op 41-jarige leeftijd overleden, meldt zijn management maandag. Laiho kreeg voornamelijk bekendheid met de melodieuze deathmetalband Children of Bodom, die in 2019 na 26 jaar uit elkaar ging.

    De band waar je als millennial op de middelbare school naar luisterde. En zo niet, dan was het alsnog de band waar je gepeste klasgenoten uit de categorie "mogelijke schoolshooter" naar luisterde.

      8 days later

      Loveless Haha, "Tony Iommi is an exception to the "no contact whatsoever"." Die mag mij ook wel eens bellen om te jammen, ja.

          Pompom
          Ja, ik vond het muzikaal ook niet zo gek veel aan. Maar die band (en dan met name het gitaarwerk van Alexi) is onmiskenbaar inspiratiebron geweest voor zoveel (beginnende) gitaristen in die periode. Zelfs bij ons in het dorp had je op gegeven moment figuren rondlopen met zwartgelakte nagels, een beanie op, en dan shredden op een Jackson Randy Rhoads-signature.

            Children of Bodom was wel dé band voor de emometalkindertjes ja. Ik had die eerste CD, die groene. Vond er niet zoveel aan. De rest van hun materiaal was eigenlijk een kopie van die eerste plaat.

            Ik zat op een best alternatieve middelbare school, dus die band was daar wel populair.

              Dit is heel erg goed.

              Pompom Oh. Nou, zo zie je maar hoe erg ik deze band kende.

                Samen met Cradle of Filth was Children of Bodom toch wel het summum van metal voor de pubers.

                  Myst
                  CoF was wel tof ja. Zeker dat spul uit midden jaren 90 was helemaal zo slecht nog niet. Daarna werd het al snel te gimmick-achtig en leek het meer op een door de Large gesponserde verkoopshow voor rubberen pakjes en foute sierraden.

                      Pompom zo'n Dani Filth ook, zeker tegenwoordig eigenlijk gewoon een soort Ville Valo moet zijn, maar dan voor een andere doelgroep.

                        Myst
                        Met van die grote wijde broeken met zoveel mogelijk kettingen eraan, en dan de armen vol met van die leren banden met studs en spikes.

                        Ondertussen zat ik meer in de death- en thrashmetal, waardoor ik zélfs niet bij de "coole" metalpubers hoorde.

                            Drietebuul
                            Idd. Ik luisterde toen al naar de bekende koude Noorse bands en vroeg me af waarom al mijn metalende collega pubers zo stoer deden over dat slappe spul waar ze naar luisterden. 😉