Polcafé platenclub #2

Drietebuul
Dan wil graag deze aandragen:

Pompom Dank je. Dat is zo'n nummer dat de hele week door mijn hoofd blijft spoken.

Pompom Staat heel hoog in mijn lijst van persoonlijke favorieten. Serieus

Myst
Één van mijn favoriete liedjes allertijden is '(I've Had) The Time of My Life' van Bill Medley en Jennifer Warnes. :')

Ook wel bekend als het liedje van Dirty Dancing.

Ik luister gewoon de hele dag Autobahn op repeat.

Ik pas even, want ik heb de vorige editie niet alle albums beluisterd en heb geloof ik helemaal geen commentaar gegeven.
Laat ik eerst eens proberen dat laatste deze keer wel te doen.

Als stamgasten met een saaie mainstream muzieksmaak ook welkom zijn, wil ik wel een rondje meedoen.

Ik vond het leuk in de eerste ronde. Heb ook wel een interessante vrouwelijke artiest in gedachten. En niet eens Dolly Parton.

Als tsjok niet wil ben ik wel bereid om een plaatje te plaatsen.

Goed idee om het maar met vijf te doen. Als mensen enthousiast worden kan er altijd weer een ronde worden gestart.

Drietebuul In de OP gezet.

Annie Temijer, zoals Dik Voormekaar haar noemde.

Drietebuul "en vele anderen..." is mijn favo nummer van die plaat.

Ik klap mijn bijdrage er vast in. Dit is het enige moment in de komende twee dagen waarin ik wat uitgebreider de tijd heb om een introductiepost te maken.

Anyway, ik vond het een leuk idee om voor de tweede ronde een album van een vrouwelijke artiest aan te bevelen. Ik weet niet of dat het thema is, maar ik doe in elk geval mee. Dan heb ik ook nog als eis dat ik probeer een artiest te kiezen die jullie niet kennen en wilde ik deze keer niet met iets uit de donkere electro/gothic/industrial hoek aankomen. Dus ik gooi het over een hele poppy boeg en lever deze week het album Mozaïka van ONUKA als bijdrage.

ONUKA komt uit Oekraïne. De muziek die zij maakt wordt gekenmerkt door een combinatie van gelikte pop, EDM en een uitgebreid folkinstrumentarium. In Oekraïne erg populair, daarbuiten grotendeels onbekend. Twee nummers van gezien in 2017 op ESNS en dat maakte, misschien ook door de volle agenda, niet een blijvende indruk. Die indruk werd wel een paar maanden later gemaakt toen zij optrad als interval act bij het Songfestival in Oekraïne (en waar je haar van zou kunnen kennen als je net als ik een trouw ESF-volger bent). Een optreden waarin die ogenschijnlijk vreemde combinatie van nogal etnische instrumenten en opzwepende electropop bijzonder goed tot uiting kwam. Dus zij op de volglijst en een jaar later volgde haar tweede album: Mozaïka.

Wat je kunt verwachten: strak geproduceerde pop, grotendeels in Russisch, wat door de folkloristische invloeden het ene nummer een heel dromerige indruk maakt, terwijl het volgende nummer bijna klinisch koude popmuziek is. Het leunt tegen overproductie aan, maar tegelijkertijd is de sound minimalistisch. Elk instrument is goed te horen en de kunst van het weglaten wordt door ONUKA zeker verstaan. Vocoders, hoorns, klokkenspelen, early 00's electro, alles komt voorbij, het is hoe dan ook een gevarieerd album.

Ik ben erg benieuwd wat jullie hier van vinden.

Gaan de deelnemers nog hun mening geven?