Erger weet ik ook niet. Nog openlijker zal wel gaan gebeuren. Het kan nu immers weer vrij schaamteloos...
Kritiek op divers geluid in de media
- Edited
Ossu Correctie (denk ik): een middenklasse-lifestyle vereist dat je niet alleenstaand bent. Ook met een modaal inkomen en een vast contract in de Randstad is het lastig om als alleenstaande een eigen huis te kopen in een niet-prachtwijk. Het is ook wel een bepaalde mindset: ik woon in een wijk waar zo ongeveer de meeste mensen van heel Nederland op DENK stemmen, maar ik denk dat voor de onderlinge saamhorigheid in wijken het noodzakelijk is dat meer mensen als stelletjes (of beter: gezinnen) samenwonen. Dan neemt de kans op contact met de buren toe, de alleenstaande man is tussen maandag en vrijdag niet beschikbaar voor een babbeltje met de seniore buurvrouw van etnische afkomst. Heb je een vriendin, dan is die kans al groter, heb je kinderen, dan al helemaal.
Een grote drijvende kracht achter de stijgende huizenprijzen is huishoudensverdunning en urbanisatie, dus de bubbels waar mensen in denken te leven zijn extremer in de Pijp dan in een middelgrote stad waar minder grote bevolkingsschokken zichtbaar zijn.
GSbrder Correctie (denk ik): een middenklasse-lifestyle vereist dat je niet alleenstaand bent.
Oh, eh, als het zo overkwam dan was dat niet de bedoeling. Maar mijn vriendin heeft nog geen eigen inkomen.
Verder vind ik dat jouw post wel een interessante invalshoek heeft! Heb er nog nooit zo op die manier over nagedacht, en wat je daar dan voor consequenties uit zou kunnen trekken.
Ossu Oh, ik veronderstelde wellicht per ongeluk dat een moderne eenverdiener een single is. Maar helder, dan zal de middenklasse-lifestyle voor jou nog wel komen. Ik merk bij mij dat het zo werkt; door m'n vriendin ga ik naar een buurtfeest, terwijl ik daar als alleenstaande waarschijnlijk nooit zou zijn gekomen. Uiteindelijk zijn vrouwen toch wel het maatschappelijk cement in veel buurten, die weten wat de buurman en buurvrouw doen, terwijl de man vaker van huis is.
- Edited
Los van groepsdenken, zijn de onderwerpen die journalisten aansnijden onlosmakelijk verbonden met normen en waarden. En als er iets is waar mensen een hekel aan hebben, ook zullen ze dat niet graag toegeven, is wanneer iemand anders jouw normen en waarden als niet juist bestempeld of erger nog als ronduit slecht ziet. Om het kritische geluid van donkere journalisten op de Nederlandse maatschappij als voorbeeld aan te halen. Blank Nederland denkt dat de huidskleur er niet toe doet in deze maatschappij omdat we wetten hebben die discriminatie tegengaan. Op basis daarvan vind de meerderheid zichzelf moreel gezien een goed volk. We discrimineren immers niet. Donkere schrijvers gaan tegen dat idee in en zeggen in principe dat die morele gedachtegang niet juist is. Zelfs de meeste beschaafde persoon zal zich bij zo'n uitspraak diep van binnen persoonlijk aangesproken voelen en iets gepikeerd op reageren.
- Edited
Bij welke club komt eigenlijk die 'NOS=Fake News'-actie vandaan? Google weet het niet.
Laat maar. Nu wel.
- Edited
Ik denk dat er in dit geval ook nog wel sprake is van iets anders. Het antiracisme verhaal is over het algemeen een academisch verhaal dat is overgewaaid uit de VS, inclusief Amerikaanse termen. Daarbij wordt er gebruik gemaakt van een andere definitie van racisme dan de definitie die normaal gehanteerd wordt in Nederland. Het is daardoor een enorm lastige en verwarrende discussie, één die de meeste mensen niet kunnen bijbenen. Iets dat enorm vervelend is in een maatschappelijk debat. Zeker omdat het over een emotioneel en moreel beladen onderwerp gaat. Mensen gaan dus sneller emotioneel reageren (disclaimer: ik heb het dan niet over de walgelijke figuren met hun racistische bagger. Dat lijkt mij volk dat sowieso geen zin heeft om respect te tonen) of ze negeren het hele debat gewoon.
Wat dat betreft mogen de vaak hoogopgeleide (of in ieder geval slimme) activisten ook wel kritisch op zichzelf zijn. Door het debat op zo'n niveau (en met bijbehorende begrippen) te voeren, sluiten ze het grootste gedeelte van de bevolking uit van het (inhoudelijke) debat. En dat is inclusief mensen die regelmatig met racisme te maken hebben.
Maar goed, daar ging dit topic niet over. ^ ^
GSbrder Correctie (denk ik): een middenklasse-lifestyle vereist dat je niet alleenstaand bent. Ook met een modaal inkomen en een vast contract in de Randstad is het lastig om als alleenstaande een eigen huis te kopen in een niet-prachtwijk.
Misschien in de Randstad, maar ik heb drie jaar geleden een huis gekocht in Arnhem centrum en heb volgens mij best wel een royale middenklasse-lifestyle.
Heb wel een vriendin trouwens, maar woon alleen.
remlof Jij verdient alleen waarschijnlijk wel wat meer dan modaal...
5 years later
Het wijkt wat af van de oorspronkelijke insteek van dit topic, maar o.a. @Klopkoek heeft (terechte) zorgen over de pluriformiteit van het Nederlandse medialandschap.
Naast de grote mediahuizen heb je ook nog een paar onafhankelijke spelers. Het noodlijdende Vrij Nederland gaat het over een andere boeg gooien zeggen ze, al is me nog niet helemaal duidelijk. Ze willen in elk geval fors groeien de komende jaren en worden verzelfstandigd. Het kan dus zomaar zijn dat VN over 5 jaar niet meer bestaat.
Noodlijdend Vrij Nederland op de schop: het maandblad wordt zelfstandig en krijgt nieuwe redactie
Er zijn veranderingen op komst bij Vrij Nederland. De drie redacteuren in loondienst zijn vertrokken en het tijdschrift wordt losgekoppeld van de rest van WPG Uitgevers, de oude Weekbladpers. Daarmee wordt de voormalige verzetskrant voor het eerst sinds 1950 zelfstandig.
Sloggi Mijn hele jeugd en nog jaren daarna gelezen. Vooral de grote verhalen in de kleurenbijlage hadden een hoog niveau, wat ook gold voor de columnisten en interviewers van de krant. Wim de Bie had via een alter ego een rubriek in de boekenbijlage waarin hij redelijk geniaal over de boekjes van de sigarenhandelaar schreef.
Het magazine had ooit nog een geniale serie waarbij (dacht ik) Gerard van Westerloo door Nederland wandelde, de Republiek der Letteren was goed, maar op een gegeven moment werd vooral het opiniegedeelte erg saai.
Maar wellicht geef ik het wel weer een kans. 20.000 abonnees is geen enorm ambitieus aantal.
Het niveau is vooral heel erg laag. Laat ik het over de televisie maar niet hebben. Voor wat betreft de kranten en tijdschriften tel ik slechts vier fatsoenlijke publicaties (hoewel ze alle vier ook een paar totaal geschifte columnisten hebben): Financieel Dagblad, Trouw, NRC en de helft van de Groene Amsterdammer.
In tegenstelling tot het geroeptoeter is er bijna geen linkse media meer over. Zeker voor wat betreft de nieuwe media en alternatieve media gaat dat op. Nu is dat in heel veel landen zo, maar in Nederland is dat wel heel extreem.
- Edited
Aan de andere kant: in de jaren '80 had je maar twee televisienetten. Naar het Journaal (een CDA bolwerk) keken gemiddeld 5.5 miljoen mensen en Zeg Eens AAA (vol met sluikreclame en proto-woke onzin over energiebesparing e.d.) had 8 miljoen kijkers per aflevering. De DDR in Nederland zeg maar. Voordeel was wel dat notoire leugenaars en populisten van het niveau Johan Derksen geen kans kregen en het volume werd weggedraaid wanneer Janmaat in beeld kwam.
Falco Zal kijken wat ik er van kan bakken. De casus van Italië vond ik ook interessant en dan vooral het onderzoek van Ruben Durante (is misschien ook wel enigszins overdraagbaar naar Nederland met de komst van pulp TV en Telekids voor de jeugd in de jaren '90).
https://www.washingtonpost.com/politics/2019/07/18/junk-television-promoted-populist-politics-long-before-fox-news-trump/
https://www.washingtonpost.com/business/2019/07/20/how-trashy-tv-made-children-dumber-enabled-wave-populist-leaders/
https://www.ft.com/content/0eee3338-7928-11ea-9840-1b8019d9a987
Tegelijkertijd is dat (het aanbod; van commerciële televisie tot sociale media) maar één kant van het verhaal. Het niveau en de lengte (duur) van het onderwijs doet er ook toe en ook welke vaardigheden je daar aan leert, waaronder lezen en kritisch denken (itt andere landen wordt het onderscheid tussen HBO en WO hier in Nederland strikt bewaakt door de rechtse partijen). Italië, net als Nederland, heeft een vrije grote groep laagopgeleiden. Ik denk dat een land als het Verenigd Koninkrijk beter gepositioneerd is op dat vlak (het onderwijssysteem, de selectiemomenten, het curriculum) om de populistische storm te keren en om te buigen.
Niet in de laatste plaats is van belang dat zaken als migratie en ontwikkelingssamenwerking hier nooit populair zijn geweest. NIPO enquêtes uit de jaren '60 lieten al zien dat het merendeel van de Nederlanders weinig zag in ontwikkelingshulp (deels doordat, en dat is alleen maar erger geworden, men de bedragen enorm overschat; men denkt 3.6% van het BBP, wil 2.4%, het is feitelijk 0.5%). In zekere zin spelen de geliberaliseerde media (commerciële televisie, de van het arbeiderszelfbestuur afgestapte kranten) in op een al lang bestaande behoefte. De populistische Telegraaf is per slot van rekening al heel lang de grootste krant van Nederland.
De begintijd van het internet is in deze heel fascinerend. Een initiatief als De Digitale Stad werd al snel gekaapt door extreem-rechts. Of de column van Leo Derksen. Weggestuurd bij De Telegraaf, ging door op het internet, het liep storm. Moest in 1996 van zijn provider stoppen.