tsjok Weet niet hoe relevant sociale huurwoningen zijn, want als er iets arbeidsmarktmobiliteit tegenwerkt, is dat het wel. Geen afgestudeerde hbo'er heeft voldoende wachttijd om in de G4 een sociale huurwoning te fixen (tenzij loting) en een startende docent heeft een te hoog inkomen voor de sociale huursector, dus moet geliberaliseerd huren. Een alleenstaande heeft het dan moeilijk, want tussen de 750 en de 900 (wat een leraar ongeveer kan missen met zo'n inkomen) is er weinig keuze in de Randstad.
Onderwijspolitiek in Nederland
tsjok Ja vroeger... Ik heb in een huis gewoond van een coöperatie die vroeger alleen aan huisvesting voor postbodes en spoorwegmedewerkers deed.
In sommige andere landen / steden met een verziekte woningmarkt is het trouwens niet ongebruikelijk dat werkgevers potentiële werknemers helpen om woonruimte te vinden of zelfs zelf woningen op te kopen en voor weinig geld aan de eigen medewerkers door te verhuren.
. 
Zelf woningen opkopen en die voor te veel geld aan een stel kluspolen doorverhuren is dan weer geen enkel probleem.
janneke141 "marktconforme huurwaarde in het economische verkeer" noemen we het dan.
Ga er maar aan staan om de markthuur van een vakantiewoning in een tuindersregio te bepalen. Altijd wel een makelaar te verzinnen die 700 euro per kamer wil opschrijven.
Enfin, ondertussen spreken van links tot rechts allerlei politici hun zorgen uit over de groeiende lerarentekorten, maar worden er precies nul maatregelen genomen om er iets aan te doen.
janneke141 Wachten op een crisis, dan duikelen er weer massaal CE-typetjes, halve zzp'ers en uitgebluste administrateurs naar het onderwijs omdat ze uit hun baan in het bedrijfsleven gewipt zijn en baanzekerheid ineens een hele aantrekkelijke goodie is.
GSbrder Die moeten het werk eerst nog maar eens aankunnen, nadat ze de opleiding hebben moeten betalen en kunnen afronden. Los daarvan lijkt 'afwachten' totdat mensen als negatieve optie kiezen voor het vak niet de beste strategie.
- Edited
janneke141 Ik zie - buiten de CAO-loonsverhoging, het verdwijnen van LA, de 750 euro bruto in oktober 2018, de functiemix-gelden in 2019 en 2020 en het verhogen van de instapschaal voor een fulltime leraar naar 3050 euro per maand - dit kabinet niet snel voor nog hogere lonen kiezen. Dan moet je het dus in zachte arbeidsvoorwaarden zoeken. Als onder deze voorwaarden nog steeds geen mensen voor het onderwijs kiezen, kun je het moeilijk forceren. Enige opties die ik dan nog zie is om een blik werklozen te dwingen of Poolse leraren te gaan importeren.
- Edited
Ossu Het salarishuis naar geografische koopkracht differentiëren. Zeker voor dit soort ambtelijke functies die door het hele land nodig zijn. Idem voor gemeenteambtenaren, politiemannen en verplegend personeel. Stel een minimum- en maximum vast en je hebt geld over voor het werven in 'dure' regio's. Kortom: CAOs aanpassen.
GSbrder Nee, er is wel meer mogelijk dan dat, ook buiten de primaire arbeidsvoorwaarden om. Ik noemde al de kromme reiskostenvergoeding en Ossu de huisvesting, maar er zijn nog wel wat andere dingen denkbaar die het vak aantrekkelijker kunnen maken:
- Curriculum van de lerarenopleiding, met name voor zij-instromers;
- Het passend onderwijs ook echt passend maken, dus niet alleen maar 'zet alle rugzakjeskinderen op een gewone school en dan zal het wel goed komen'
- En als allerbelangrijkste: herstel het imago van, en het vertrouwen in de docenten. Dat laatste is meer een gevoelskwestie dan iets wat je in beleid kan gieten, maar als je als docent ergens knettergek van word dan is het het chronische wantrouwen in je capaciteiten door de maatschappij en door de politiek.
- Edited
Ossu Salarissen betalen die hoger zijn dan de CAO mag natuurlijk best, maar het gaat gewoon niet want de overheid bepaalt je begroting. Als er bij ons op school een eerstegrader bij moet vanwege meer vwo-klassen, dan wordt er ergens in de onderbouw een docent uitgeknikkerd die vervangen wordt door een lio.
janneke141 En als allerbelangrijkste: herstel het imago van, en het vertrouwen in de docenten. Dat laatste is meer een gevoelskwestie dan iets wat je in beleid kan gieten, maar als je als docent ergens knettergek van word dan is het het chronische wantrouwen in je capaciteiten door de maatschappij en door de politiek.
Ik denk niet dat dit iets is wat je politiek of anderszins kunt oplossen. Het is een tendens die veel breder gaat dan het onderwijs dat gezagsdragers in elke rol veel minder vertrouwd worden. Dat geldt voor docenten, burgemeesters, advocaten, artsen, journalisten, etc. Er ís natuurlijk wel vertrouwen in docenten, het is niet alsof een aanzienlijk deel van de kids nu thuis geschoold wordt. Maar tegelijkertijd wordt wel elke beslissing in twijfel getrokken en bevochten als dat kan. En ik snap zeker dat dat als docent erg vervelend is, maar ik denk niet dat het iets is wat gaat veranderen.
janneke141 Ik weet te weinig over het curriculum (waar jij ervaring uit eerste hand in hebt) voor zij-instromers en voor wat betreft het passend onderwijs, is dat wat ik er van zie een beetje zoiets als de participatiesamenleving. Een bezuiniging dus.
Dat laatste punt is natuurlijk een zacht (en niet onbelangrijk) onderdeel van het hele docentschap, maar wat ook meespeelt is dat veel ouders een stuk hoger opgeleid zijn tegenwoordig, hun kinderen ongetwijfeld onbegrepen dyslectisch-dyscalculische Indigo-kinderen zijn en de positie van docenten, mede door omhooggevallen kleuterjuffen en onderwijsondersteunend personeel, ook ver van het schoolmeestersbeeld af is gaan staan zoals het vroeger was. Of beeldvorming te corrigeren is, is de vraag. Je ziet het niet alleen bij docenten, maar elke publieke functie van (voorheen) statuur.
janneke141 Omdat de begroting niet gerelateerd is aan de lokale lerarenschaarste.
En ik zie scholen in de provincie niet meteen juichen als hun lerarenbudgetten lager worden dan die van scholen in de grote steden.
- Edited
tsjok Dat denk ik dus wel, want het begint in de politiek. Ze hebben een voorbeeldfunctie. Heel erg veel beleidsregels zijn erop gemaakt om centralistisch te bepalen wat er in klaslokalen wel of niet dient te gebeuren. Die hele fucking rekentoets is ooit ontstaan omdat de heren en dames politici er niet op wilden vertrouwen dat leraren zonder een door het ministerie bedachte en gefaciliteerde toets in staat zijn om goed rekenonderwijs te verzorgen.
De politiek voedt het wantrouwen in het docentenkorps. Het zou tijd worden dat ze daar eens mee ophouden en de vakmensen hun vak uit laten oefenen, maar dat zal voorlopig wel niet gaan gebeuren.
janneke141 Maar wat is oorzaak en gevolg? Wordt het toezicht en de regeldrang groter omdat het vertrouwen in docenten kleiner is of neemt het vertrouwen af door de politiek? Ik sluit het eerste namelijk niet uit.
De politiek beslist niet uit het niets om een rekentoets in te voeren als er in de eerste plaats niet een idee heerst dat docenten niet zelfstandig goed onderwijs kunnen verzorgen. Even los van de vraag of dat terecht is (ik denk het niet). Maar je ziet dat in veel meer beroepsgroepen, dus.
tsjok Maar wat is oorzaak en gevolg?
Kip, ei. Het is een zichzelf versterkend effect en ik kan het niet doorbreken, de politiek kan dat wel alleen die willen het niet. Stel je voor dat mensen zelfstandig zouden gaan nadenken.
Misschien ook leuk om erbij te verzinnen hoe het komt dat er überhaupt rekenlessen nodig zijn in het voortgezet onderwijs.