Onderwijspolitiek in Nederland

janneke141 · 2018-09-17T12:16:52+00:00

Ik heb het idee van Duke maar gejat om de discussie over politieke discussies rond het thema onderwijs te centraliseren, en het niet te verstoppen in het caf...

janneke141

GSbrder Die moeten het werk eerst nog maar eens aankunnen, nadat ze de opleiding hebben moeten betalen en kunnen afronden. Los daarvan lijkt 'afwachten' totdat mensen als negatieve optie kiezen voor het vak niet de beste strategie.

GSbrder

janneke141 Ik zie - buiten de CAO-loonsverhoging, het verdwijnen van LA, de 750 euro bruto in oktober 2018, de functiemix-gelden in 2019 en 2020 en het verhogen van de instapschaal voor een fulltime leraar naar 3050 euro per maand - dit kabinet niet snel voor nog hogere lonen kiezen. Dan moet je het dus in zachte arbeidsvoorwaarden zoeken. Als onder deze voorwaarden nog steeds geen mensen voor het onderwijs kiezen, kun je het moeilijk forceren. Enige opties die ik dan nog zie is om een blik werklozen te dwingen of Poolse leraren te gaan importeren.

janneke141

GSbrder Nee, er is wel meer mogelijk dan dat, ook buiten de primaire arbeidsvoorwaarden om. Ik noemde al de kromme reiskostenvergoeding en Ossu de huisvesting, maar er zijn nog wel wat andere dingen denkbaar die het vak aantrekkelijker kunnen maken:

Curriculum van de lerarenopleiding, met name voor zij-instromers;
Het passend onderwijs ook echt passend maken, dus niet alleen maar 'zet alle rugzakjeskinderen op een gewone school en dan zal het wel goed komen'
En als allerbelangrijkste: herstel het imago van, en het vertrouwen in de docenten. Dat laatste is meer een gevoelskwestie dan iets wat je in beleid kan gieten, maar als je als docent ergens knettergek van word dan is het het chronische wantrouwen in je capaciteiten door de maatschappij en door de politiek.

Ossu

GSbrder Maar als je geen hoger salaris mag betalen omdat dat tegen de CAO indruist, en het aanbieden van zulke 'secundaire arbeidsvoorwaarden' belastingfraude is, hoe kan je dit probleem dan oplossen?

GSbrder

Ossu Het salarishuis naar geografische koopkracht differentiëren. Zeker voor dit soort ambtelijke functies die door het hele land nodig zijn. Idem voor gemeenteambtenaren, politiemannen en verplegend personeel. Stel een minimum- en maximum vast en je hebt geld over voor het werven in 'dure' regio's. Kortom: CAOs aanpassen.

janneke141

Ossu Salarissen betalen die hoger zijn dan de CAO mag natuurlijk best, maar het gaat gewoon niet want de overheid bepaalt je begroting. Als er bij ons op school een eerstegrader bij moet vanwege meer vwo-klassen, dan wordt er ergens in de onderbouw een docent uitgeknikkerd die vervangen wordt door een lio.

tsjok

janneke141 En als allerbelangrijkste: herstel het imago van, en het vertrouwen in de docenten. Dat laatste is meer een gevoelskwestie dan iets wat je in beleid kan gieten, maar als je als docent ergens knettergek van word dan is het het chronische wantrouwen in je capaciteiten door de maatschappij en door de politiek.

Ik denk niet dat dit iets is wat je politiek of anderszins kunt oplossen. Het is een tendens die veel breder gaat dan het onderwijs dat gezagsdragers in elke rol veel minder vertrouwd worden. Dat geldt voor docenten, burgemeesters, advocaten, artsen, journalisten, etc. Er ís natuurlijk wel vertrouwen in docenten, het is niet alsof een aanzienlijk deel van de kids nu thuis geschoold wordt. Maar tegelijkertijd wordt wel elke beslissing in twijfel getrokken en bevochten als dat kan. En ik snap zeker dat dat als docent erg vervelend is, maar ik denk niet dat het iets is wat gaat veranderen.

GSbrder

janneke141 Ik weet te weinig over het curriculum (waar jij ervaring uit eerste hand in hebt) voor zij-instromers en voor wat betreft het passend onderwijs, is dat wat ik er van zie een beetje zoiets als de participatiesamenleving. Een bezuiniging dus.

Dat laatste punt is natuurlijk een zacht (en niet onbelangrijk) onderdeel van het hele docentschap, maar wat ook meespeelt is dat veel ouders een stuk hoger opgeleid zijn tegenwoordig, hun kinderen ongetwijfeld onbegrepen dyslectisch-dyscalculische Indigo-kinderen zijn en de positie van docenten, mede door omhooggevallen kleuterjuffen en onderwijsondersteunend personeel, ook ver van het schoolmeestersbeeld af is gaan staan zoals het vroeger was. Of beeldvorming te corrigeren is, is de vraag. Je ziet het niet alleen bij docenten, maar elke publieke functie van (voorheen) statuur.

Friek

> janneke141 En als allerbelangrijkste: herstel het imago van, en het vertrouwen in de docenten. Dat laatste is meer een gevoelskwestie dan iets wat je in beleid kan gieten, maar als je als docent ergens knettergek van word dan is het het chronische wantrouwen in je capaciteiten door de maatschappij en door de politiek.

En tegelijkertijd wordt er naar het onderwijs gekeken zodra er zich een nieuw maatschappelijk probleem voordoet. Een prachtige paradox blijft het.

Desondanks denk ik wel dat tsjok hier een punt te pakken heeft: gezagsdragers hebben al jarenlang te maken met afnemend respect voor hun rol. Een kwalijke ontwikkeling vind ik persoonlijk, want gezag kunnen ondergaan en kunnen uitoefenen horen bij een democratische cultuur. Veel mensen (vooral in Nederland) beschouwen gezag echter vooral als vervelend, maar verwachten er tegelijkertijd onmogelijke zaken van.

GSbrder

janneke141 Omdat de begroting niet gerelateerd is aan de lokale lerarenschaarste.
En ik zie scholen in de provincie niet meteen juichen als hun lerarenbudgetten lager worden dan die van scholen in de grote steden.

janneke141

tsjok Dat denk ik dus wel, want het begint in de politiek. Ze hebben een voorbeeldfunctie. Heel erg veel beleidsregels zijn erop gemaakt om centralistisch te bepalen wat er in klaslokalen wel of niet dient te gebeuren. Die hele fucking rekentoets is ooit ontstaan omdat de heren en dames politici er niet op wilden vertrouwen dat leraren zonder een door het ministerie bedachte en gefaciliteerde toets in staat zijn om goed rekenonderwijs te verzorgen.

De politiek voedt het wantrouwen in het docentenkorps. Het zou tijd worden dat ze daar eens mee ophouden en de vakmensen hun vak uit laten oefenen, maar dat zal voorlopig wel niet gaan gebeuren.

tsjok

janneke141 Maar wat is oorzaak en gevolg? Wordt het toezicht en de regeldrang groter omdat het vertrouwen in docenten kleiner is of neemt het vertrouwen af door de politiek? Ik sluit het eerste namelijk niet uit.

De politiek beslist niet uit het niets om een rekentoets in te voeren als er in de eerste plaats niet een idee heerst dat docenten niet zelfstandig goed onderwijs kunnen verzorgen. Even los van de vraag of dat terecht is (ik denk het niet). Maar je ziet dat in veel meer beroepsgroepen, dus.

GSbrder

janneke141 To be fair, bijna elke beroepsgroep heeft te maken met een overregulerende overheid. Als je naar de financiele dienstverlening kijkt, of woningcorporaties, of zorgverzekeraars, of politieagenten, bijna iedereen moppert over de administratieve rompslomp die de centrale overheid oplegt. Als de wanprestatie was dat teveel pabo-klantjes niet konden rekenen en mensen op de TU ook de ballen snapten van algebra, dan snap ik wel dat er zo'n rekentoets wordt ingevoerd. De politiek probeert het wantrouwen over docenten de kop in te drukken door toetsen of testjes te verzinnen die moeten bewijzen dat ze heus wel wat kunnen. Da's een beetje wat ze doen als het volk te weinig geloof heeft in de capaciteiten van een beroepsgroep.

janneke141

tsjok Maar wat is oorzaak en gevolg?

Kip, ei. Het is een zichzelf versterkend effect en ik kan het niet doorbreken, de politiek kan dat wel alleen die willen het niet. Stel je voor dat mensen zelfstandig zouden gaan nadenken.

tsjok

janneke141 Gegeven dat het wantrouwen bestaat is minder bemoeizucht volgens mij niet de manier om de cyclus te doorbreken en het weer weg te nemen. Hoe zou de politiek het volgens jou moeten oplossen?

janneke141

Misschien ook leuk om erbij te verzinnen hoe het komt dat er überhaupt rekenlessen nodig zijn in het voortgezet onderwijs.

janneke141

tsjok Minder bemoeizucht.

tsjok

janneke141 Daarmee neem je niet weg wat het wantrouwen in de eerste plaats veroorzaakte (namelijk een veel grotere maatschappelijke tendens naar het bevragen en in twijfel trekken van autoriteit).

Eur

janneke141 Dus de politiek (zegmaar de autoriteit in dit verhaal) moet minder bemoeizucht tonen.. Ik denk niet dat je daarmee mensen het idee gaat geven dat een autoriteit recht van spreken heeft, juist het tegenovergestelde.

Ossu

GSbrder Het is begrijpelijk dat de politiek meer regels wil maken, want altijd als er iets fout gaat dan wordt de vraag gesteld waarom de minister het niet in de gaten had en niet heeft ingegrepen etc. etc.

Maar ik denk dat uiteindelijk de werkelijke oplossing alleen maar kan zijn om ervoor te zorgen dat het vak van leraar weer aantrekkelijker wordt, zodat niet alleen maar, om het denigrerend te zeggen, 'C&M-hertjes' voor het onderwijs kiezen.

janneke141

tsjok Niet onmiddellijk, maar het geeft wel een aantal handvatten. Ten eerste is het een stuk makkelijker om je eigen beleid uit te leggen, dan dat van iemand anders. Het is beter mogelijk om leerlingen op maat te bedienen als je niet vastzit aan de opgelegde eenheidsworst, het is beter mogelijk om een kind de hulp te geven die het nodig heeft als je je niet druk hoeft te maken of het wel in het format van het formulier past en je kunt je als school nog beter profileren op onderwijsvisie dan nu. Al dat soort dingen nemen voedingsbodem weg voor overmatige kritische ouders.

En nogmaals: de acties van de politiek voeden het wantrouwen dat er toch al is. Kijk maar eens naar de cito-discussie. Die voeding wegnemen zal ook zijn weerslag hebben in de maatschappij.

GSbrder

Ossu Maar C&M hertjes geven toch ook geen natuurkunde in de bovenbouw van het vwo?
Ik vraag me af of een ambitieuze vakidioot met een MSc in theoretische natuurkunde op dit moment zou kiezen voor een baan als leraar in het voortgezet onderwijs. Maar ook het basisonderwijs of de onderbouw is wellicht in relatieve aantrekkelijkheid gedaald. Voorheen was het voor een leergierig meisje aantrekkelijk om juffrouw te worden, nu zal ze eerder beleidsmedewerker willen worden bij een ministerie, of advocaat. Beroepen die een jongedame op de PA in de jaren '80 nog helemaal niet kende. Omdat er meer banen bij zijn gekomen voor hoogopgeleiden en de goodies van het onderwijs (veel vakanties, baanzekerheid) ook steeds meer in andere banen naar voren komen. Werken in het bedrijfsleven is minder dan vroeger een pure keuze voor de portemonnee.

« Previous Page Next Page »