Ossu Dat is niet per se iets kolonialistisch, dat deden 'we' zelf ook. Bijv. aan het eind van WO-I, toen Hongarije in stukken werd geknipt maar bijv. ook Nederland (als groot land met België erbij in) weer terug op de kaart kwam.
Altijd gedacht dat de scheiding van Nederland en België stamt uit 1830, en niet uit 1918.
janneke141 Oh ja, dat was wel heel dom wat ik daar schreef. Oeps
tsjok Het is toch een forse stap verwijderd van 'ons uitgangspunt is de vernietiging van Israël'.
Achteraf gezien is het nog een geluk geweest dat we niet echt geprobeerd hebben om de Molukkers een Indonesisch eiland cadeau te doen.
tsjok In Europa ging de geschiedenis ook lange tijd over het doen en laten van allerlei vorsten en speelde het volk een ondergeschikte rol. Daar kwam verandering in met de erkenning van Nederland als soeverein land bij de Vrede van Westfalen in 1648, waarmee het concept van de "Westfaalse natiestaat" zijn intrede deed: het idee van een volk dat een eigen land heeft en zichzelf kan besturen. Maar nog lange tijd werden grote stukken van Europa niet op die manier bestuurd. Eigenlijk pas na WO-I was Europa zelf opgedeeld in natiestaten - soms nogal geforceerd - en pas ruim na WO-II ook de rest van de wereld - soms ook nogal geforceerd.
De eindoplossing is dat er enkel Palestina is, geen Israël, en dat de joden eigen wijken krijgen.
Laat ook maar.
Reya Dan had ik wel "heel ironisch" ipv. "een beetje ironisch" geschreven.
Het is normaal overigens niet echt een argument. Als het, ik noem maar wat, gaat over de verantwoordelijkheid voor de politionele acties die Nederland in Indonesië uitvoerde, dan kunnen we ook niet zomaar zeggen dat wij er niks meer mee te maken hebben omdat de verantwoordelijken al dood zijn.
tsjok Zoals overigens een groot deel van de instabiele situatie in het Midden-Oosten veroorzaakt is door het ongelukkig opdelen van Brits mandaatgebied.
Daarom vind ik dat Europa een ereschuld heeft aan de Palestijnen, die ze nu toch wel eens in mogen lossen. Misschien kunnen we ze Ierland en Texel geven om mee te beginnen. Diezelfde schuld zouden de Irakezen overigens ook in mogen lossen. Die zouden we een flink stuk van Twente kunnen geven.
De Balfourdeclaratie was inderdaad onversneden kolonialisme - maar goed, dat was ook ongeveer op het hoogtepunt van het Britse kolonialisme en was in die tijd nou niet echt opzienbarend. De zionistische beweging zelf is wat ambiguër, omdat die ook kan worden gezien als een beweging om geweld en repressie in centraal- en oost-Europa te ontvluchten, en ook de Ottomaanse autoriteiten - een oudere koloniale macht, weliswaar - stonden daar niet zonder meer afwijzend tegenover. Op het huidige moment zijn de instituties van de staat Israël inderdaad op onverholen kolonialistische leest geschroeid - het gaat om het gebruik van bezet gebied voor burgerlijke doeleinden en dat wordt openlijk gestimuleerd door juridische instituties, bureucraten en de politionele diensten.
Ondertussen schiet Israël naar eigen zeggen op militaire doelen, waarbij ze toch structureel kinderen weten te raken.
Helsinki Probeer maar eens iets op de Gazastrook te raken zonder dat er een kind in de buurt is. Ten eerste gebruikt Hamas woonwijken als militaire basis, ten tweede is de bevolkingsdichtheid van de Gazastrook vergelijkbaar met die van Rotterdam en tot slot heeft de Palestijnse bevolking een nogal platte bevolkingspiramide.
Dat weten de Israëli's trouwens ook allemaal en ze doen het toch. Dat is wat mij betreft wel een paar graden erger dan per ongeluk een kind raken. Vanaf de andere kant van het hek schieten ze raketten af die ze sowieso nauwelijks kunnen besturen (en dat weten ze óók) dus dan is de kans dat je kinderen uit hun wieg schiet eveneens aanzienlijk.
