Precies 50 jaar geleden kwam Tapestry van Carole King uit, mooi moment dus om even bij stil te staan bij het muziekjaar 1971. 1971 was immers ook o.a. het jaar van Pearl (Janis Joplin), What's Going On (Marvin Gaye), Blue (Joni Mitchell), Imagine (John Lennon) & Sticky Fingers (The Rolling Stones). En in dat jaar kwam ook Ain't no Sunshine (Bill Withers) uit. Cher ging solo met Gypsys, Trams & Thieves terwijl Tina en Ike nog samen Proud Mary opnamen. The man in black bracht Man in Black uit en Elton John kwam met Your Song op de proppen.

O.a. Carly Simon, Rita Coolidge & Earth, Wind & Fire debuteerden met hun eerste album. 1971 is ook het ontstaansjaar van The Eagles, McCartney begint met de Wings en Sister Sledge ziet het daglicht. Monaco won het Songfestival met Un banc, un arbre, une rue en voor de musical fans: Jesus Christ Superstar en de film Fiddler on the Roof kwamen uit.

Ik heb er even over nagedacht om de Platenclub nieuw leven in te blazen voor dit topjaar. Maar ik weet niet of dat gaat werken, de afgelopen ronde ging immers vrij moeizaam. Dus dan maar een topic waar iedereen die wil even stil kan staan bij de fantastische muziek uit 1971.

En laat ik dan maar beginnen met Tapestry:


YouTube

Fantastisch album, misschien is het een beetje ondergesneeuwd door Joni Mitchell die later dit jaar met Blue kwam; een album met een nog grotere impact op het genre. Maar Tapestry staat vol mooie nummers en Kings stem is heerlijk om naar te luisteren.

    Hier mijn kleine bijdrage van toffe Afro Amerikaanse platen uit 1971:

    Met het bekende The Revolution Will Not Be Televised
    Hele plaat:


    Dit is ook een erg bekende, al vind ik dat Isaac Hayes betere soudtracks heeft gemaakt voor dergelijke films, zoals de soundtrack voor Truck Turner.

    Eens kijken of ik later vandaag nog tijd heb voor wat toffe Krautrock platen.

    Friek

    Oi, die hoort er inderdaad zeker bij.

    edit:

    En Bowies Life on Mars ook natuurlijk.

      Bowie heeft zelfs twee albums gemaakt in 1971.

        tsjok

        Het valt me sowieso op dat er vrij veel mensen twee albums uit hebben gegeven. O.a. Elvis , Cash, Streisand, Dolly Parton, Carole King, Elton John, Miles Davis & Carly Simon kwamen ook met meerdere albums. Elvis had er zelfs 5 (incl. 2 verzamelalbums). En dan heb je ook nog Crosby, Stills, Nash & Young die eigen platen maakten en ook als band (al was dat een live album).

        Ik ben trouwens ook nog Billy Joel vergeten als debutant.

            Ik heb een spotify-playlistje met gasgeefnummers: licht opzwepende rockmuziek die me energie geeft. En daar staat deze in uit 1971:

            Bizarre figuren in die band trouwens.

            Linus Elvis had er zelfs 5 (incl. 2 verzamelalbums).

            Elvis heeft ook in zo'n 20 jaar bijna 100 albums uitgebracht, dus dat klopt wel aardig met zijn gemiddelde.

              Heerlijk topic, ik heb alleen nog maar goede muziek genoemd zien worden.

              Mijn bijdrage is voorspelbaar gezien mijn UI:

              Ik ben fan van seventiesmuziek en word helemaal blij van dit topic

              PolitiekGeaard Yes, fantastisch. Van die lekkere eindeloze nummers en toch geen jazz, kan ik van genieten.

              En Jan Akkerman en Thijs van Leer zijn ook wel legendarisch, ja.

                Linus Fantastisch album, misschien is het een beetje ondergesneeuwd door Joni Mitchell die later dit jaar met Blue kwam; een album met een nog grotere impact op het genre.

                Ik heb jaren geleden een keer een boek gelezen dat hier onder meer over ging. Het was een soort drieweg-biografie met ook Carly Simon er nog bij. Ik kan me vooral nog herinneren hoe onvoorstelbaar jong Carole King was toen ze veel van die bekende nummers schreef. Will You Love Me Tomorrow schreef ze geloof ik toen ze nog geen 18 was en zwanger. Tapestry verscheen pas jaren later. Joni Mitchell werd ook al jong moeder, maar moest dat kind min of meer gedwongen weggeven.

                Als je van de muziek houdt, voegt het boek best veel kleur toe. Het heet Girls Like Us en toen ik de titel net opzocht las ik dat Joni Mitchell het zelf maar niks vond om op een hoop gegooid te worden met de andere twee.

                    Mag ook niet ontbreken: Led Zeppelin. Stairway to Heaven is ook uit 1971, maar dat is een kutnummer. Deze niet:

                    Bedacht me dat ik nog wat zwarte artiesten vergeten was:




                    (Fela Kuti bracht in 1971 zelfs 5 platen uit)

                    Dwersdriever Als je van de muziek houdt, voegt het boek best veel kleur toe. Het heet Girls Like Us en toen ik de titel net opzocht las ik dat Joni Mitchell het zelf maar niks vond om op een hoop gegooid te worden met de andere twee.

                    Dank je voor de tip.

                    En klopt, Joni Mitchell schaarde zichzelf eerder onder de groep waartoe Bob Dylan en Leonard Cohen behoorden. In deze periode was ze sowieso bezig om niet te eindigen als 'typische vrouw'. Ze verliet Graham Nash dan ook omdat ze bang was te eindigen als huisvrouw.

                    En met teksten als:

                    I'm so hard to handle,
                    I'm selfish and I'm sad.
                    Now I've gone and lost the best baby
                    That I've ever had.

                    is het ook wel duidelijk dat ze zichzelf nogal in de weg zat.

                    En op Blue staat inderdaad ook het nummer over de adoptie van haar kind.

                    Child with a child pretending
                    Weary of lies you are sending home
                    So you sign all the papers in the family name
                    You're sad and you're sorry, but you're not ashamed
                    Little green, have a happy ending

                      Over The Hollies, met Graham Nash, staat een aardige en lange documentaire op Amazon Prime. Maar dat speelt zich grotendeels ruim voor 1971 af.

                      Van de vier originele leden van de Cranberries werden er drie geboren in 1971, waaronder Dolores O'Riordan. Alleen Mike Hogan was twee jaar jonger dan de rest.

                      Andere muziek-van-1971-geboortes:

                      Dus, ehhh... Van een wat minder niveau dan de eerder genoemde artiesten. Ook noemenswaardig is Max Martin, een naam die je misschien niet veel zegt. Martin heeft ongeveer alle pophits van de afgelopen 2 decennia geschreven en er zijn maar twee mensen die méér nummer 1-hits hebben geschreven dan hij, namelijk Lennon en McCartney.

                      Ik kom tot de conclusie dat er een 1971-vloek bestaat. Er is dat jaar zo veel goede muziek gemaakt dat van alle geboortes in 1971, talent is weggenomen ter compensatie.

                        tsjok

                        Wel een aannemelijke verklaring voor het bestaan van Marky Mark.

                          Smaken verschillen uiteraard, maar er is nog wel iets te vinden in 1971-geboortejaar. Zo is dit toch wel heerlijk jeugdsentiment voor mij:

                          Dit is toch ook wel een grote naam, al is het niet echt mijn smaak

                          En op een luie zondagmiddag wil ik hier ook nog wel naar luisteren, al versta ik er meestal de bieten van:

                          Maar je moet inderdaad wel even om Mary J Blige, Dannii Minogue, Dido, Ricky Martin en Anita Doth heenkijken.

                          En

                          Speciaal voor Matthijs kan deze niet ontbreken:

                          Ook allemaal 1971:

                          en op dat album stond ook:

                          En tot slot één van mijn minst favoriete bekende nummers uit 1971:

                          Had niet verwacht Korn door het slijk te zien worden gehaald in een topic over muziek uit 1971. Ik moet in het kader van een belofte die ik als 12-jarige ooit heb gedaan, toch even voor ze opkomen:

                          Korn was dé band die de nu-metal periode kickstartte, zo halverwege de jaren '90, en daarmee een hele subcultuur populariseerde. Naast de muzikale impact (hoorbaar in bands als Coal Chamber, Deftones, Slipknot, Limp Bizkit, Static-X, Disturbed, Staind, Linkin Park) waren ze ook in cultureel opzicht merkwaardig. Die combinatie van hiphop-achtige kleding, dreadlocks, sport-outfits, skaten, en metal, die je rond de millenniumwisseling op elke middelbare school zag, was grotendeels gebaseerd op Korn:

                          Zo waren ze een van de grote verantwoordelijken die de overgangsperiode in de populaire "rockmuziek", van grunge via nu-metal, naar metalcore (zo vanaf halverwege de jaren '00) bepaalden.

                          Dan nu mijn bijdragen (Meddle was al gepost) uit 1971:

                          Verder niet echt "mijn periode" in de muziek, vrees ik.

                            Oh, ik vond Korn wel tof hoor. Bij huisfeestjes gebruikten we dit altijd om de verschillende kanalen van de geluidsinstallatie te testen:

                            Haal de zegels LSD maar tevoorschijn want hier zijn de eerder beloofde Duitse Krautrockplaten:
                            We beginnen met een absolute klassieker uit het genre:
                            Can - Tago Mago

                            En dit is een persoonlijke favoriet:

                            Nog meer goeds:

                            10 days later

                            Deze er dan ook gelijk maar even in. Zoals alle meesterwerken een nummer van 20+ minuten.

                            Molurus
                            Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik niet super bekend ben met het materiaal van Van Der Graaf Generator, waarschijnlijk om die reden 😄

                            Maar ik zal binnenkort ook eens de langere werken beluisteren!