Ook allemaal 1971:

en op dat album stond ook:

En tot slot één van mijn minst favoriete bekende nummers uit 1971:

Had niet verwacht Korn door het slijk te zien worden gehaald in een topic over muziek uit 1971. Ik moet in het kader van een belofte die ik als 12-jarige ooit heb gedaan, toch even voor ze opkomen:

Korn was dé band die de nu-metal periode kickstartte, zo halverwege de jaren '90, en daarmee een hele subcultuur populariseerde. Naast de muzikale impact (hoorbaar in bands als Coal Chamber, Deftones, Slipknot, Limp Bizkit, Static-X, Disturbed, Staind, Linkin Park) waren ze ook in cultureel opzicht merkwaardig. Die combinatie van hiphop-achtige kleding, dreadlocks, sport-outfits, skaten, en metal, die je rond de millenniumwisseling op elke middelbare school zag, was grotendeels gebaseerd op Korn:

Zo waren ze een van de grote verantwoordelijken die de overgangsperiode in de populaire "rockmuziek", van grunge via nu-metal, naar metalcore (zo vanaf halverwege de jaren '00) bepaalden.

Dan nu mijn bijdragen (Meddle was al gepost) uit 1971:

Verder niet echt "mijn periode" in de muziek, vrees ik.

    Oh, ik vond Korn wel tof hoor. Bij huisfeestjes gebruikten we dit altijd om de verschillende kanalen van de geluidsinstallatie te testen:

    Haal de zegels LSD maar tevoorschijn want hier zijn de eerder beloofde Duitse Krautrockplaten:
    We beginnen met een absolute klassieker uit het genre:
    Can - Tago Mago

    En dit is een persoonlijke favoriet:

    Nog meer goeds:

    10 days later

    Deze er dan ook gelijk maar even in. Zoals alle meesterwerken een nummer van 20+ minuten.

    Molurus
    Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik niet super bekend ben met het materiaal van Van Der Graaf Generator, waarschijnlijk om die reden 😄

    Maar ik zal binnenkort ook eens de langere werken beluisteren!

        Hoe kunnen we deze nou helemaal vergeten zijn?

        4 months later

        Oké als de grote Joni-fan hier, moet ik toch even stilstaan bij de vijftigste verjaardag van Blue. En uiteraard ben ik lui en laat ik het The Guardian en de NYT doen. Beiden doen het trouwens op dezelfde manier (door andere artiesten te vragen iets over Blue te zeggen).

        Om heel eerlijk te zijn heb ik nooit de extreem emotionele connectie met Blue gevoeld die veel anderen voelen. Misschien komt het deels door de taalbarrière waardoor de teksten toch niet zo genadeloos hard binnenkomen als bij Engelstaligen. Voor mij is het gewoon een mooi album met prachtige teksten. Met A Case of You als het hoogtepunt.

          Linus
          Had ik deze al eens aangeraden?

          Die vent maakt interessante beschouwingen over bekende nummers, en in deze aflevering dus een nummer van Joni Mitchell.

              a month later