Dwersdriever Als je van de muziek houdt, voegt het boek best veel kleur toe. Het heet Girls Like Us en toen ik de titel net opzocht las ik dat Joni Mitchell het zelf maar niks vond om op een hoop gegooid te worden met de andere twee.

Dank je voor de tip.

En klopt, Joni Mitchell schaarde zichzelf eerder onder de groep waartoe Bob Dylan en Leonard Cohen behoorden. In deze periode was ze sowieso bezig om niet te eindigen als 'typische vrouw'. Ze verliet Graham Nash dan ook omdat ze bang was te eindigen als huisvrouw.

En met teksten als:

I'm so hard to handle,
I'm selfish and I'm sad.
Now I've gone and lost the best baby
That I've ever had.

is het ook wel duidelijk dat ze zichzelf nogal in de weg zat.

En op Blue staat inderdaad ook het nummer over de adoptie van haar kind.

Child with a child pretending
Weary of lies you are sending home
So you sign all the papers in the family name
You're sad and you're sorry, but you're not ashamed
Little green, have a happy ending

    Over The Hollies, met Graham Nash, staat een aardige en lange documentaire op Amazon Prime. Maar dat speelt zich grotendeels ruim voor 1971 af.

    Van de vier originele leden van de Cranberries werden er drie geboren in 1971, waaronder Dolores O'Riordan. Alleen Mike Hogan was twee jaar jonger dan de rest.

    Andere muziek-van-1971-geboortes:

    Dus, ehhh... Van een wat minder niveau dan de eerder genoemde artiesten. Ook noemenswaardig is Max Martin, een naam die je misschien niet veel zegt. Martin heeft ongeveer alle pophits van de afgelopen 2 decennia geschreven en er zijn maar twee mensen die méér nummer 1-hits hebben geschreven dan hij, namelijk Lennon en McCartney.

    Ik kom tot de conclusie dat er een 1971-vloek bestaat. Er is dat jaar zo veel goede muziek gemaakt dat van alle geboortes in 1971, talent is weggenomen ter compensatie.

      tsjok

      Wel een aannemelijke verklaring voor het bestaan van Marky Mark.

        Smaken verschillen uiteraard, maar er is nog wel iets te vinden in 1971-geboortejaar. Zo is dit toch wel heerlijk jeugdsentiment voor mij:

        Dit is toch ook wel een grote naam, al is het niet echt mijn smaak

        En op een luie zondagmiddag wil ik hier ook nog wel naar luisteren, al versta ik er meestal de bieten van:

        Maar je moet inderdaad wel even om Mary J Blige, Dannii Minogue, Dido, Ricky Martin en Anita Doth heenkijken.

        En

        Speciaal voor Matthijs kan deze niet ontbreken:

        Ook allemaal 1971:

        en op dat album stond ook:

        En tot slot één van mijn minst favoriete bekende nummers uit 1971:

        Had niet verwacht Korn door het slijk te zien worden gehaald in een topic over muziek uit 1971. Ik moet in het kader van een belofte die ik als 12-jarige ooit heb gedaan, toch even voor ze opkomen:

        Korn was dé band die de nu-metal periode kickstartte, zo halverwege de jaren '90, en daarmee een hele subcultuur populariseerde. Naast de muzikale impact (hoorbaar in bands als Coal Chamber, Deftones, Slipknot, Limp Bizkit, Static-X, Disturbed, Staind, Linkin Park) waren ze ook in cultureel opzicht merkwaardig. Die combinatie van hiphop-achtige kleding, dreadlocks, sport-outfits, skaten, en metal, die je rond de millenniumwisseling op elke middelbare school zag, was grotendeels gebaseerd op Korn:

        Zo waren ze een van de grote verantwoordelijken die de overgangsperiode in de populaire "rockmuziek", van grunge via nu-metal, naar metalcore (zo vanaf halverwege de jaren '00) bepaalden.

        Dan nu mijn bijdragen (Meddle was al gepost) uit 1971:

        Verder niet echt "mijn periode" in de muziek, vrees ik.

          Oh, ik vond Korn wel tof hoor. Bij huisfeestjes gebruikten we dit altijd om de verschillende kanalen van de geluidsinstallatie te testen:

          Haal de zegels LSD maar tevoorschijn want hier zijn de eerder beloofde Duitse Krautrockplaten:
          We beginnen met een absolute klassieker uit het genre:
          Can - Tago Mago

          En dit is een persoonlijke favoriet:

          Nog meer goeds:

          10 days later

          Deze er dan ook gelijk maar even in. Zoals alle meesterwerken een nummer van 20+ minuten.