Precies 50 jaar geleden kwam Tapestry van Carole King uit, mooi moment dus om even bij stil te staan bij het muziekjaar 1971. 1971 was immers ook o.a. het jaar van Pearl (Janis Joplin), What's Going On (Marvin Gaye), Blue (Joni Mitchell), Imagine (John Lennon) & Sticky Fingers (The Rolling Stones). En in dat jaar kwam ook Ain't no Sunshine (Bill Withers) uit. Cher ging solo met Gypsys, Trams & Thieves terwijl Tina en Ike nog samen Proud Mary opnamen. The man in black bracht Man in Black uit en Elton John kwam met Your Song op de proppen.

O.a. Carly Simon, Rita Coolidge & Earth, Wind & Fire debuteerden met hun eerste album. 1971 is ook het ontstaansjaar van The Eagles, McCartney begint met de Wings en Sister Sledge ziet het daglicht. Monaco won het Songfestival met Un banc, un arbre, une rue en voor de musical fans: Jesus Christ Superstar en de film Fiddler on the Roof kwamen uit.

Ik heb er even over nagedacht om de Platenclub nieuw leven in te blazen voor dit topjaar. Maar ik weet niet of dat gaat werken, de afgelopen ronde ging immers vrij moeizaam. Dus dan maar een topic waar iedereen die wil even stil kan staan bij de fantastische muziek uit 1971.

En laat ik dan maar beginnen met Tapestry:


YouTube

Fantastisch album, misschien is het een beetje ondergesneeuwd door Joni Mitchell die later dit jaar met Blue kwam; een album met een nog grotere impact op het genre. Maar Tapestry staat vol mooie nummers en Kings stem is heerlijk om naar te luisteren.

    Hier mijn kleine bijdrage van toffe Afro Amerikaanse platen uit 1971:

    Met het bekende The Revolution Will Not Be Televised
    Hele plaat:


    Dit is ook een erg bekende, al vind ik dat Isaac Hayes betere soudtracks heeft gemaakt voor dergelijke films, zoals de soundtrack voor Truck Turner.

    Eens kijken of ik later vandaag nog tijd heb voor wat toffe Krautrock platen.

    Friek

    Oi, die hoort er inderdaad zeker bij.

    edit:

    En Bowies Life on Mars ook natuurlijk.

      Bowie heeft zelfs twee albums gemaakt in 1971.

        tsjok

        Het valt me sowieso op dat er vrij veel mensen twee albums uit hebben gegeven. O.a. Elvis , Cash, Streisand, Dolly Parton, Carole King, Elton John, Miles Davis & Carly Simon kwamen ook met meerdere albums. Elvis had er zelfs 5 (incl. 2 verzamelalbums). En dan heb je ook nog Crosby, Stills, Nash & Young die eigen platen maakten en ook als band (al was dat een live album).

        Ik ben trouwens ook nog Billy Joel vergeten als debutant.

            Ik heb een spotify-playlistje met gasgeefnummers: licht opzwepende rockmuziek die me energie geeft. En daar staat deze in uit 1971:

            Bizarre figuren in die band trouwens.

            Linus Elvis had er zelfs 5 (incl. 2 verzamelalbums).

            Elvis heeft ook in zo'n 20 jaar bijna 100 albums uitgebracht, dus dat klopt wel aardig met zijn gemiddelde.

              Heerlijk topic, ik heb alleen nog maar goede muziek genoemd zien worden.

              Mijn bijdrage is voorspelbaar gezien mijn UI:

              Ik ben fan van seventiesmuziek en word helemaal blij van dit topic

              PolitiekGeaard Yes, fantastisch. Van die lekkere eindeloze nummers en toch geen jazz, kan ik van genieten.

              En Jan Akkerman en Thijs van Leer zijn ook wel legendarisch, ja.

                Linus Fantastisch album, misschien is het een beetje ondergesneeuwd door Joni Mitchell die later dit jaar met Blue kwam; een album met een nog grotere impact op het genre.

                Ik heb jaren geleden een keer een boek gelezen dat hier onder meer over ging. Het was een soort drieweg-biografie met ook Carly Simon er nog bij. Ik kan me vooral nog herinneren hoe onvoorstelbaar jong Carole King was toen ze veel van die bekende nummers schreef. Will You Love Me Tomorrow schreef ze geloof ik toen ze nog geen 18 was en zwanger. Tapestry verscheen pas jaren later. Joni Mitchell werd ook al jong moeder, maar moest dat kind min of meer gedwongen weggeven.

                Als je van de muziek houdt, voegt het boek best veel kleur toe. Het heet Girls Like Us en toen ik de titel net opzocht las ik dat Joni Mitchell het zelf maar niks vond om op een hoop gegooid te worden met de andere twee.

                    Mag ook niet ontbreken: Led Zeppelin. Stairway to Heaven is ook uit 1971, maar dat is een kutnummer. Deze niet:

                    Bedacht me dat ik nog wat zwarte artiesten vergeten was:




                    (Fela Kuti bracht in 1971 zelfs 5 platen uit)

                    Dwersdriever Als je van de muziek houdt, voegt het boek best veel kleur toe. Het heet Girls Like Us en toen ik de titel net opzocht las ik dat Joni Mitchell het zelf maar niks vond om op een hoop gegooid te worden met de andere twee.

                    Dank je voor de tip.

                    En klopt, Joni Mitchell schaarde zichzelf eerder onder de groep waartoe Bob Dylan en Leonard Cohen behoorden. In deze periode was ze sowieso bezig om niet te eindigen als 'typische vrouw'. Ze verliet Graham Nash dan ook omdat ze bang was te eindigen als huisvrouw.

                    En met teksten als:

                    I'm so hard to handle,
                    I'm selfish and I'm sad.
                    Now I've gone and lost the best baby
                    That I've ever had.

                    is het ook wel duidelijk dat ze zichzelf nogal in de weg zat.

                    En op Blue staat inderdaad ook het nummer over de adoptie van haar kind.

                    Child with a child pretending
                    Weary of lies you are sending home
                    So you sign all the papers in the family name
                    You're sad and you're sorry, but you're not ashamed
                    Little green, have a happy ending