De jukebox #04 - Featuring Future Islands

Myst
CoF was wel tof ja. Zeker dat spul uit midden jaren 90 was helemaal zo slecht nog niet. Daarna werd het al snel te gimmick-achtig en leek het meer op een door de Large gesponserde verkoopshow voor rubberen pakjes en foute sierraden.

Pompom zo'n Dani Filth ook, zeker tegenwoordig eigenlijk gewoon een soort Ville Valo moet zijn, maar dan voor een andere doelgroep.

Myst
Met van die grote wijde broeken met zoveel mogelijk kettingen eraan, en dan de armen vol met van die leren banden met studs en spikes.

Ondertussen zat ik meer in de death- en thrashmetal, waardoor ik zélfs niet bij de "coole" metalpubers hoorde.

Drietebuul
Idd. Ik luisterde toen al naar de bekende koude Noorse bands en vroeg me af waarom al mijn metalende collega pubers zo stoer deden over dat slappe spul waar ze naar luisterden.

Drietebuul

Ik wilde dit horen in de kroeg:

Maar ik moest het doen met Linkin Park en System of a Down. Want dat was wel cool.

Myst je woonde niet in de buurt van Baroeg blijkbaar?

Myst
Meteen ffkes Cryptopsy aangezwengeld hier.

Drietebuul hopen dat ze mysterieus genoeg ogen om de bigtittygoth-gf's zover te krijgen op hen af te stappen.

Loveless

Goh.

End of an Era (om maar even in Nightwish termen te spreken)

Luda
Dat is een veel aangenamere stijl van rappen dan wat je de laatste pakweg 10 jaar vooral hoort.

Hier vandaag weer aan de sea shanties, naar aanleiding van deze video.

Is dan ook een klapper van een hit:

En dan nog wat klassiekers:

Nieuwe single van Mogwai:

Is toch bijzonder radiovriendelijk voor een band die ook met gemak een paar minuten lang een feedbackloop op een plaat zet.

Ik weet niet of hier nog mensen te porren zijn voor 90s dance/rave muziek. Maar ik vond dit wel een leuke die ik tegenkwam op de Sound on Sound (muziekproductie) channel:

Een jongen uit London die z'n persoonlijke studio volledig heeft ingericht met 90s gear, Amiga computers etc. om 90s jungle DnB te kunnen maken precies zoals het in die tijd werd gemaakt. Dus alle digitale limitaties die het geluid zo herkenbaar maakten. En het resultaat is in mijn ogen eigenlijk niet te onderscheiden van nummers zoals toen:

Emma Ruth Rundle heeft, na het album van vorig jaar, zojuist een EP met Thou uitgebracht.

En nog meer erg fijne en oude industrial: