In Limburg zijn principes altijd te koop voor een goede prijs.
Stikstofissues
MOB is goed bezig.
En zo blijven we de kool en de geit sparen. Kleine boeren met weinig impact op het milieu vangen de hoofdprijs en de megakalkoenboer op de Veluwe blijft ongestoord z’n gang gaan. Het moet toch wel mogelijk zijn om gerichter beleid te voeren?
Tuurlijk kan dat. Zoals in gidsland België bijvoorbeeld https://nos.nl/artikel/2418581-vlaanderen-beperkt-stikstofuitstoot-tientallen-boeren-moeten-stoppen
- Edited
Sloggi Ik geef ze alleen weinig kans, want mij lijkt dat regulier onderhoud onder het normale gebruik van een gebied/voorziening/object valt, en geen “project” is in de zin van de Habitatrichtlijn.
Edit: Dit is onjuist. Zie bijv. hier: https://www.bfn.de/sites/default/files/BfN/planung/eingriffsregelung/Dokumente/tagung_wiederkehrende_eingriffe_teil_1_2012.pdf
Regulier onderhoud kan met een eenmalige vergunning toegestaan worden (en mag ook doorgaan als het voor invoering van de Habitatrichtlijn al gebeurde), maar alleen als de aard, omvang en het interval van de onderhoudswerkzaamheden gelijk blijven. Als dat bij Schiphol dus niet het geval is, dan maakt MOB dus een goede kans.
- Edited
Deze week berichtte Trouw over een alternatief plan om simpelweg te werken met een maximum aantal dieren per hectare. Dat zou een heel verantwoordings- en controlecircus schelen. Voor zover er gecontroleerd wordt.
Ben je meteen van deze ongein af:
Tijdens de rechtszaak blijkt hoe het mestadviesbureau goochelde met mest, melk en subsidies
Vijf jaar geleden wezen alle vingers al naar Bergs Advies, als spil in grootschalige mestfraude. Het lijkt erop alsof de compagnons dachten dat ze niets fout deden, blijkt uit de rechtszaak van deze week.[...] Zo gaat het door. Officier van justitie Martijn Zwiers citeert uit het vijfduizend pagina’s tellende strafdossier: „Passend maken, creatieve oplossingen, recht rekenen. Dat is slang voor fraude.” De compagnons vormen volgens hem een criminele organisatie. Het vervalsen van documenten door Bergs Advies noemt hij „een belangrijk onderdeel van de bedrijfsactiviteit”. Klanten konden zo frauderen met subsidies, fosfaatrechten, vergunningen, mest, boekhoudingen en landbouwpercelen. Het milieu werd extra belast met stikstof en fosfaat.
https://www.nrc.nl/nieuws/2022/11/22/goochelen-met-mest-melk-en-subsidies-a4149065
Dit bedrijf heeft ca. 1.800 bedrijven als klant, die samen een kwart van alle Nederlandse varkens en kippen houden (!).
Ik vraag me in deze tijden van dure energie ook af hoeveel procent van de boerenbedrijven de luchtwassers nog aan hebben staan...
Klopt, maar dat is ook een reden om die ontbrekende bouwvergunning nu op te pakken: die is met de recente uitspraak moeilijk juridisch te dichten. Het gebrek aan natuurvergunning is weliswaar een feit, maar juridisch nog niet uitgevochten, en dus niet bruikbaar als handvat om Schiphol te dwingen het aantal vluchten te verminderen (wat het doel is van MOB).
Extern salderen (het meest recente geitenpaadje) staat ook op de tocht.
Het is de vraag of de Raad van State akkoord gaat met het reparatiebesluit over de aanleg van de verlengde A15 tussen Bemmel en Zevenaar. Daarbij speelt de gewijzigde rekenafstand van 25 kilometer voor stikstofdepositie een rol. De zaak stelt het extern salderen van boerenstikstof voor snelwegen ter discussie.
De raad besteedde dinsdag een volle dag aan het aanhoren van de bezwaren tegen het nieuwe besluit en legde er zelf ook een aantal op tafel. Het eerdere tracébesluit voor de A15 van het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat werd door de raad afgekeurd vanwege gebrekkig onderzoek naar de effecten van het snelwegverkeer voor nabijgelegen Natura 2000-gebieden.
In het vorige besluit ging het ministerie nog uit van een zone van 5 kilometer langs de snelweg waar de gevolgen werden onderzocht. In het nieuwe besluit is die zone vergroot naar 25 kilometer. Volgens de bezwaarmakers, waaronder Mobilisation for the Environment (MOB) en Natuur en Milieu Gelderland, zijn daarmee de effecten van het snelwegverkeer nog steeds niet goed onderzocht.
Die afstandsnorm is volgens Valentijn Wösten, raadsman van MOB en andere bezwaarmakers, volstrekt willekeurig gekozen. 'Waarom niet 30, 40 of meer kilometer? Er zijn andere afstanden denkbaar.' Maar volgens de landsadvocaat is de verklaring simpel. Europese natuurbeschermingsregels eisen wetenschappelijke zekerheid dat Natura 2000-gebieden niet worden aangetast door stikstof. 'Een afstand van 25 kilometer is maximaal wetenschappelijk verantwoord. Voorbij die afstand heb je schijnzekerheid', stelt hij.
Maar volgens de bezwaarmakers houdt de verantwoordelijkheid van de minister voorbij die afstand niet op. 'Het is een wetenschappelijk gegeven dat het overgrote deel van de stikstofemissies neerslaat buiten de 25 kilometer van de bron', zegt Wösten. 'Wetenschappelijk onderbouwde argumenten zijn noodzakelijk om deposities buiten 25 kilometer van de bron buiten beschouwing te kunnen laten. De minister geeft die niet.'
Langdurige discussie
Vervolgens ontstond er bij de raad een langdurige discussie over het toepassingsbereik van de rekenmodellen. 'De materie is heel complex', zucht de raadsvoorzitter. Maar de kritiek van de bezwaarmakers wordt wel ondersteund door onafhankelijke adviseurs van de raad.'De keuze voor een maximale rekenafstand van 25 kilometer is niet gebaseerd op een nieuw wetenschappelijk milieukundig inzicht', oordelen de raadsadviseurs. Hun bevindingen worden meestal door de Raad van State overgenomen. Een van de staatsraden wees de landsadvocaat ook op de strenge Europese natuurbeschermingsregels. 'Die leggen een hoge standaard.'
Passende beoordeling
Daarbij is het ook de vraag of de minister wegkomt met de nieuwe passende beoordeling die is gemaakt. Volgens de raadsadviseurs en bezwaarmakers blijkt uit die beoordeling dat er door de aanleg van de snelweg op diverse beschermde gebieden toch een toename van stikstof wordt verwacht.De minister vindt dit goed omdat het niet om een ernstige aantasting gaat. Wösten zegt dat de minister hier feitelijk een verwaarloosbaarheidscriterium invoert waarmee kleine toenames van stikstof toch weer worden toegestaan.
Juridisch adviseur Maarten Baneke van Natuur en Milieu Gelderland richtte zijn pijlen op de Raad van State zelf. Hij vroeg de raad om juridisch advies te vragen bij het Europese Hof van Justitie over hoe de raad om moet gaan met extern salderen. De raad laat dat nu onder voorwaarden toe. Baneke stelt de raad daarmee mede verantwoordelijk voor de 'handel in pakketjes stikstof' die nu is losgebarsten. 'Een vergunning verkopen kan toch nooit de bedoeling zijn van de Europese Habitatrichtlijn', aldus Baneke.
Dweilen met de kraan open
Ook MOB heeft kritiek op de raad, omdat die volgens de organisatie toelaat dat onbenutte stikstofruimte wordt verkocht en daarmee feitelijk een grotere productie van stikstof veroorzaakt. 'Dweilen met de kraan open', aldus Wösten.De raadsvoorzitter zette zelf ook vraagtekens bij de manier waarop de minister het extern salderen juridisch heeft geregeld. Als compensatie voor de toename van stikstof is met zes veehouderijen een overeenkomst gesloten om hun stikstofrechten aan te kopen. Maar de raadsvoorzitter is er niet van overtuigd dat dit waterdicht is geregeld.
De uitspraak volgt over enkele maanden.
https://www.nieuweoogst.nl/nieuws/2022/11/23/raad-van-state-buigt-zich-over-a15-extern-salderen-ter-discussie
De habitatrichtlijn zegt:
- Voor elk plan of project dat niet direct verband houdt met of nodig is voor het beheer van het gebied, maar afzonderlijk of in combinatie met andere plannen of projecten significante gevolgen kan hebben voor zo'n gebied, wordt een passende beoordeling gemaakt van de gevolgen voor het gebied, rekening houdend met de instandhoudingsdoelstellingen van dat gebied. Gelet op de conclusies van de beoordeling van de gevolgen voor het gebied en onder voorbehoud van het bepaalde in lid 4, geven de bevoegde nationale instanties slechts toestemming voor dat plan of project nadat zij de zekerheid hebben verkregen dat het de natuurlijke kenmerken van het betrokken gebied niet zal aantasten en nadat zij in voorkomend geval inspraakmogelijkheden hebben geboden.
De richtlijn verplicht dus juist om een project in samenhang met andere projecten te bekijken, want het is juist niet de bedoeling dat de beoordeling of iets door mag gaan of niet, ervan afhangt of je het slim in ‘projecten’ opdeelt. Ik interpreteer dat dus zo, dat het ‘externe salderen’ dus niet alleen toegestaan maar eigenlijk zelfs verplicht is.
Maar met de 25-kilometer-grens kan men het nog wel lastig gaan krijgen, als ik het zo lees.
Van wat ik begrijp is de interpretatie van juridische kenners anders. Ik denk dat je dit artikel moet kunnen openen, dit is denk ik het helderste wat ik zo snel er over kan vinden: https://www.foodlog.nl/artikel/extern-salderen-juridisch-onhoudbaar-nederland-zal-nat-gaan-in-luxemburg/