Molurus Dat snap ik. Ik heb het dan ook over de situatie waarin een wilsonbekwaam persoon een eerder opgestelde wilsverklaring (die is opgesteld als wilsbekwaam persoon) wil intrekken.
De zaken die nu vaak spelen zijn van patiënten die niet meer in staat zijn tot een coherente gedachte, laat staan een bewuste intrekking van een eerdere verklaring. Maar het is goed denkbaar dat zo'n situatie zich voordoet, ja. In beginsel geldt dan de eerder afgegeven wilsverklaring sterker dan de intrekking op dat moment, al zal een arts in zo'n situatie echt een hele goede afweging maken. Er wordt ook met familie gepraat, en met de patiënt als dat nog enigszins mogelijk is, de bewoording van de wilsverklaring speelt mee, hoe vaak die gedaan is, etc. Zo'n besluit wordt zeker niet lichtzinnig genomen. Uiteindelijk is euthanasie gericht op het beëindigen van lijden op verzoek.
Molurus De vraag "is het nog wel dezelfde persoon?" is filosofisch buitengewoon interessant. Evenzo de vraag: "Als het antwoord 'nee', is... heeft de ene persoon dan wel iets te zeggen over het leven van de andere persoon?"
De eerste vraag zou ik zeggen: Nee. Maar dat geldt tot op zekere hoogte ook voor ik en de persoon die ik gisteren was. En derhalve kan het antwoord op de 2e vraag alleen maar "ja" zijn, anders kun je nauwelijks nog over 'jezelf' beschikken.
Als het een ander persoon is, dan moet het antwoord op de tweede vraag ja zijn. Je beslist natuurlijk constant over dingen die je toekomstige zelf aangaan. Maar dit is wel een debat op een niveau dat voor de medische wetenschap in de praktijk niet super relevant is, denk ik.