Molurus Om nog even te reageren op je eerdere post uit dat andere topic, de (grondwettelijke) vrijheid van onderwijs is niet absoluut. Net als de meeste grondwetartikelen heeft ook artikel 23 het voorbehoud 'behoudens verantwoordelijkheid naar de wet', of hoe het er dan ook letterlijk staat. Dat betekent dat de wetgever allerlei beperkingen en eisen kan opleggen aan startende of bestaande scholen, en dat gebeurt ook volop.
We lopen hier eigenlijk voor het eerst tegen het probleem aan dat er scholen zijn die hun vrijheid gebruiken om dingen te onderwijzen die een probleem voor de samenleving zijn of kunnen worden. Want laten we wel wezen: dat streng-gereformeerde scholen hun kinderen voorhouden dat de aarde en alles erop en eraan in zes dagen is geschapen is ongewenst, maar niemand heeft daar verder echt last van.
Nu echter, waar kinderen verteld wordt dat homo's minderwaardige personen zijn, dat jongens meisjes niet aan mogen kijken etc. gaat het onderwijs tegen een stel basisafspraken in onze samenleving in en daar zal de wetgever op moeten reageren. Scholen hebben (vastgelegde) taken in burgerschapsvorming en opvoeding, en het zal nodig zijn om die formuleringen zo aan te passen dat deze vorm van onderwijs kan worden aangepakt. Zowel de grondwet als de wet biedt die ruimte. Als dat gebeurd is kan de inspectie handhavend optreden.
Dat een school de lesdag wil starten met lezen in de Bijbel, de Koran of het Groot Vliegend Spaghettimonsterboek dan is dat in mijn optiek geen enkel probleem, al zal jij daar wellicht anders over denken. Maar indoctrinatie van sharia-achtige leer wel, en dat moet (en kan) volgens mij gewoon worden aangepakt zonder dat we het hele bijzonder (of religieus) onderwijs bij het oud vuil zetten.
En ja, grensgevallen houd je altijd. Nul is uiteraard makkelijker te definiëren dan 'ergens' een grens willen leggen, maar dat is wel bij meer wetgeving een probleem. Onderwijskunde en pedagogiek zijn nu eenmaal geen exacte wetenschap.