Sloggi Beetje makkelijk; ook in de golden years (1950-1970) van de corporaties waren ze erg lokaal en regiogebonden. Er is nooit een landelijk overdraagbaar woningpaspoort geweest voor sociale huur, er is nooit een systeem ingevoerd waar iemand in een woning in Stadskanaal z'n huurcontract kon oversluiten op een huurcontract in Overvecht omdat er werkgelegenheid in die regio was. De gouden tijden hadden ook wijkproblemen en in de jaren '70 en '80 zijn er wijken gebouwd met een overschot aan sociale huur en een gebrek aan sociale cohesie met vaak 100% corporaties als eigenaar, die voor de terugkeer naar hun kerntaak geen walhalla wisten te bouwen vol onderlinge verbinding tussen de midden- en onderklasse. Dit proberen te herleiden tot het issue van (neo)liberalisering, is net zo'n standpunt als de SP tracht te maken met terugkeer naar het ziekenfonds. Het ziekenfonds had allerlei mankementen waardoor we er van zijn afgestapt, maar door de roze bril van nu (of de rode lap van het grootkapitaal) lijkt alles uit de naoorlogse jaren fantastisch te zijn geweest.
Liberaliseren van de woningmarkt zorgt ten minste ten dele voor een oplossing van problemen op de sociale huurmarkt die intrinsiek zijn aan het systeem van subsidiëren, vastzetten en onder marktprijs verhuren. Tenzij je daaraan wilt morrelen, blijft het andere deel van de huurmarkt (<30% van de totale huurvoorraad dus) een oplossing bieden voor mensen die tijdelijk een woningruimte zoeken en daar de marktprijs voor willen betalen. Dat draagt bij aan mobiliteit én stabiliteit, niet een destabiliserend systeem zoals je nu bepleit. Maatschappelijk kapitaal vervangen voor pensioenkapitaal is geen enkel probleem, als je het mij vraagt.
De private spelers met enkele woningen hebben vaak verouderde woningen in bezit, in VvEs, soms (33%) nog gereguleerd en dikwijls niet rendabel te renoveren. Woningcorporaties werken met institutionele beleggers samen om nieuwbouwprojecten te verwerven, omdat het aanzienlijk betere projecten oplevert als je een ontwikkelaar hebt die niet 100% sociaal moet bouwen of 100% in de vrije sector huur. In de grote steden waar institutionele beleggers investeren, werken ze vaak samen met Aedes-leden.
Ten laatste is het merkwaardig om hiermee een nuance te willen plaatsen bij de prestaties van vrije sectorbeleggers, terwijl je eerder nog lovend was over de enorme investeringen in verduurzaming door corporaties. Mag ik dan ook de nuance maken dat woningcorporaties voor sommige 'redelijk groene' (bijv. C-label) woningen de ambitie te hoog hebben gelegd, wat ten koste ging van de investeringsruimte en had hun focus meer op nieuwbouw moeten liggen, zodat we nu niet zulke grote wachtlijsten hadden in de sociale huursector? Of past het wellicht goed bij de cultuur in woningcorporaties om vooral bezig te zijn met verduurzaming en daardoor een deel van de tekorten in die sector te laten oplopen, immers, de consument belt op met z'n lekkende ketel en de wachtende in de wachtrij heeft niet door dat de 50.000 euro aan renovaties ook naar een nieuwbouwappartement voor hem of haar had kunnen gaan?