Myst Ik kan toch aanraden om een beetje van de lichtjes af te wijken en te gaan verkennen. Er gaat dan letterlijk een wereld voor je open.
Linksaf word ik in de pan gehakt door cavalerie. Rechtsaf staat het neefje van de Yeti klaar om me in stukken te scheuren. Rechtdoor kom ik "Flying Dragon Agheel" tegen.
Ik blijf lekker waar ik ben.
PolitiekGeaard Als tiener had ik dit soort games vast fantastisch gevonden, nu wil ik eigenlijk gewoon méér ontspannen tijdens een game. Souls Games zijn voor mij pure ergernis.
Lijkt me een valide zorg. Er is weinig marge voor fouten. Time je één aanval niet goed, dan krijg je zo een combo voor je flikker en kan je opnieuw beginnen.
Dat kan ik op zich wel waarderen: ik speel ook wel graag van die "realistische" shooters, waarbij geraakt worden door een kogel ook gewoon betekent dat je de rest van de ronde kan gaan spectaten. Dus geen kogelspons zijn, toegang hebben tot health packs die je op wonderbaarlijke wijze genezen, of nog wonderbaarlijker: even tien seconde géén kogel vangen om weer beter te worden. Zo ook Elden Ring: overspeel je je hand met een combootje, time je een aanval verkeerd, dodge je te laat? Hartstikke dood.
Verder doet het me een beetje denken aan van die retro-achtige games. Hotline Miami en Super Meat Boy moet je ook echt leren spelen. De mechanieken moeten in je onderbewustzijn groeien. Een level moet je vaak meerdere keren proberen voor je de benodigde toetsencombinaties als een ingewikkelde choreografie over je toetsenbord uitvoert en de voldoening van het "level complete" schermpje krijgt.
Waarin Elden Ring in dat opzicht weer wat op achterstand komt is dat games als Hotline Miami en Super Meat Boy je direct opnieuw laten proberen. In Elden Ring moet je weer een stuk teruglopen, je verloren runes oppakken, en dan kun je het nog een keer proberen. Ook zijn de levels in Hotline Miami en Super Meat Boy veel compacter. Zo verlies je in Hotline Miami en Super Meat Boy door een inschattingsfoutje een keer een minuut of anderhalf. In Elden Ring kun je een half uur bezig zijn met het uitmoorden van een kampje vijanden, om door één inschattingsfoutje weer helemaal opnieuw te moeten beginnen.
Elden Ring is dus eigenlijk meer een Getting Over It With Bennett Foddy.
