De vissers zijn natuurlijk niet blij. Ze vergelijken het met het weer van de daken halen van zonnepanelen en teruggaan naar de kolenkachels.

Nederlandse vissers zijn woest over het Europese besluit om pulsvisserij te verbieden. ,,Leugens en emoties hebben het vandaag gewonnen van de wetenschap", aldus de Nederlandse Vissersbond en kotterorganisaties EMK en VisNed in een verklaring. Zij schatten dat de financiële schade in de hele sector als gevolg van het besluit kan oplopen tot 200 miljoen euro.

Volgens de organisaties gaat een verbod op de pulsvisserij ,,alle verstand te boven" en wordt de visserijsector door het besluit meer dan tien jaar terug in de tijd geworpen. ,,Het pulstuig heeft alles wat maatschappelijke organisaties willen: minder bijvangst, minder brandstof en minder bodemberoering. Hoewel diezelfde doelen nog steeds hoog op de agenda staan bij natuurorganisaties en de maatschappij, moeten we stoppen met de pulsvisserij. Dat is hetzelfde als alle zonnepanelen van het dak halen en weer teruggaan naar de kolenkachel", stellen de organisaties.

Er komt wel een overgangsregeling voor de helft van de Nederlands kottervloot, 42 schepen. Die kunnen tot 1 juli 2021 blijven vissen met de pulstechniek. De andere raken hun vergunning dit jaar kwijt.

De visserijorganisaties noemen de overgangsregeling ,,slechts een doekje voor het bloeden".

Europa gaat ook de informatieverspreiding via internet stevig aan banden leggen. Er zullen wel weer nieuwe Brein, Buma, Sena-achtige bedrijven ontstaan om hier een slaatje uit te slaan. D66 noemt het een 'rampzalig akkoord'.

Grote internetplatforms als YouTube, Facebook en Instagram moeten vergoedingen gaan afdragen aan rechthebbenden over auteursrechtelijk beschermde filmpjes, foto’s of muziek die gebruikers uploaden. Internetsites als Google News die nieuwsbericht overnemen en online zetten, moeten daar ook voor gaan betalen. Internetbedrijven moeten materiaal waarvoor geen toestemming of licentie is verleend via een speciaal filter verwijderen.

Dat zijn onderhandelaars van de EU-lidstaten, het Europees Parlement en de Europese Commissie na maandenlange strijd over wetsaanpassingen van het auteursrecht aan het digitale tijdperk in Straatsburg overeengekomen. De deal moet nog formeel worden goedgekeurd.

Volgens de Europese Commissie zullen alle creatieve sectoren waaronder de pers maar ook bijvoorbeeld onderzoekers profiteren van de nieuwe regels. Tegenstanders van het verwijderen van materiaal door internetbedrijven spreken van een 'censuurfilter'.

Onlineplatforms die minder omzetten dan 10 miljoen euro per jaar of korter dan drie jaar bestaan krijgen minder verplichtingen. Zij moeten wel aantonen dat ze er alles aan hebben gedaan toestemming te krijgen en snel te werken bij een verzoek om verwijdering van de rechthebbenden.

Voor een groep landen waaronder Nederland was het belangrijk kleinere bedrijven te ontzien, mede vanwege de hoge kosten voor de filtersoftware.

,,Dit rampzalige akkoord is een grote teleurstelling’’, reageert D66-Europarlementariër Marietje Schaake. ,,Uploadfilters zullen de grote platforms meer macht geven, onze vrijheid van meningsuiting beperken en de creativiteit van gewone internetgebruikers verstikken.’’ Zij roept het EU-parlement op het akkoord te verwerpen.

    Dwersdriever
    deze soep zal wel weer niet zo heet gegeten worden als nu opgediend.

    Dwersdriever Ik snap ook niet helemaal waar dat gedoe met Google News vandaan komt. De Belgische kranten hebben zoiets al een keer geprobeerd, met als gevolg dat Google ze helemaal uit de zoekmachine gooide. Dat was natuurlijk ook niet de bedoeling.

    Of gaat Google worden verplicht om kranten te indexeren én die kranten daarvoor te betalen?

      Ossu Het zal ertoe leiden dat veel informatie minder toegankelijk en minder makkelijk te vinden zal zijn. Dat gezegd hebbende. Ik raad tijdens mijn praatjes voor media altijd af om bij het bouwen en vullen van sites te veel rekening te houden met Google. De zoekmachine is geen bondgenoot die voor veel verkeer naar je site zorgt, maar een keiharde concurrent in de strijd om advertentiegeld. Helaas heeft een hele generatie marketeers de media wijsgemaakt dat het streven is om zo hoog mogelijk te eindigen in Google-resultaten, met als gevolg dat ze voor hun traffic ook heel afhankelijk zijn geworden van zoekmachines.

      Dat gezegd hebbende, is er wel degelijk noodzaak voor modernisering van de regelgeving rond copyrights. Het probleem daarbij zijn websites die weinig originele content produceren, maar vooral andere media overschrijven. Een primeur van De Volkskrant is binnen twintig minuten al op tientallen websites te vinden, waardoor de oorspronkelijke bron, die heeft geïnvesteerd in mensen en onderzoek, daar monetair weinig aan overhoudt. Dat is uiteindelijk funest voor de vrije nieuwsgaring. Waar fotografen uitstekend beschermd zijn, geldt dat voor geschreven media veel minder.

      6 days later

      Orbán heeft nu (niet via zijn partij, maar via de Hongaarse versie van Postbus 51) een campagne gestart om Juncker zwart te maken en met Soros te verbinden.

      Probleem is dat Juncker in de EU bij dezelfde partij als Orbán hoort: de EVP. Er gaan nu stemmen op dat dit de druppel is en dat het tijd wordt om Orbán eruit te knikkeren, ipv. te hopen om hem als EVP-lid onder bedwang te houden.

      Ben Bot, oud-minister van Buitenlandse Zaken, heeft vandaag een column in Trouw over heden en toekomst van Europa. Op zich een interessant verhaal, dat ik niet integraal zal kopiëren. We moeten toch eens kijken hoe we daar mee omgaan, ook gezien de Europese richtlijn die eraan komt.

      Op basis van het citaatrecht toch een paar quotes uit het artikel.

      Over de uitdagingen van Europa:

      urgers zien hun welvaart afnemen of op zijn best stagneren, ervaren immigratiestromen als een bedreiging van de eigen identiteit of worden op het verkeerde been gezet door verwarde populisten met illiberale spinsels. Helaas wordt de EU maar al te vaak als de schuldige van al dit onheil aangewezen. Is het dan verbazingwekkend dat de Europese burger zoekt naar heldere antwoorden op deze uitdagingen, naar een plan van aanpak?

      Over een meer gemeenschappelijk buitenlands beleid:

      Ook de oproep tot meer samenwerking op buitenlands politiek terrein roept bij mij een lichte huivering op. Willen we echt verder onder Franse leiding met gedoogsteun van de Duitsers op dit gevoelige gebied? Ik vrees dat de meeste middelgrote en kleinere lidstaten daar voorlopig met een grote boog omheen zullen lopen.

      Over de toekomst:

      Wat ik wel voor mij zie, is een Europa dat pragmatisch groeit vanuit een stevige kern. In dit geval de bestaande eurogroep. Dit alles misschien met als uitgangspunt: minder lidstaten, meer resultaat.

      Een tweede uitgangspunt zou kunnen zijn: minder vergezichten, meer zichtbaarheid. Kortom, koester de continuïteit van de EU en laat die gepaard gaan met flexibele solidariteit. Echte vernieuwingen zouden dan in kleiner, bij voorkeur eurogroep-verband, kunnen worden doorgezet. Er is genoeg werk aan de winkel betreffende onderwerpen als klimaat, migratie, vluchtelingen, de bankenunie, de voltooiing van de interne markt om er maar enkele te noemen.

      En het prachtige slotcitaat:

      Tot slot citeer ik graag de verstandige woorden van een verre voorganger, minister Beyen. “Politiek is de kunst van het mogelijke, maar die moet altijd oog houden voor het nog niet mogelijke, en mag nooit accepteren dat wat echt noodzakelijk is, onbereikbaar is.”

      https://www.trouw.nl/opinie/een-centrale-rol-voor-de-eurogroep-dat-zou-europa-goed-doenabe63287/

      Past dus prima in jouw straatje, niet in het mijne afgaande op de citaten. Maar ik zal straks het hele artikel over de visie op Europa van deze oude christendemocraat lezen.

      Goed artikel, maar het blijft duidelijk een atlanticus, die ouwe Bot.

      Dwersdriever Ierland, Zweden, Denemarken, Hongarije en Polen doen niet mee.

      Dat Griekenland, Bulgarije en Roemenië dan weer wel mee doen valt me mee.

        janneke141 Meedoen betekent nog geen meewerken in de praktijk natuurlijk. Maar wie weet helpt het iets.

        6 days later

        Dear Europe, Brexit is a lesson for all of us: it’s time for renewal
        Emmanuel Macron

        Citizens of Europe, if I am taking the liberty of addressing you directly, it is not only in the name of the history and values that unite us, but because time is of the essence. A few weeks from now the European elections will be decisive for the future of our continent.

        Never since the second world war has Europe been so essential. Yet never has Europe been in such danger. Brexit stands as the symbol of that. It symbolises the crisis of a Europe that has failed to respond to its peoples’ need for protection from the major shocks of the modern world. It also symbolises the European trap. The trap lies not in being part of the European Union; the trap is in the lie and the irresponsibility that can destroy it. Who told the British people the truth about their post-Brexit future? Who spoke to them about losing access to the EU market? Who mentioned the risks to peace in Ireland of restoring the border? Retreating into nationalism offers nothing; it is rejection without an alternative. And this is the trap that threatens the whole of Europe: the anger mongers, backed by fake news, promise anything and everything.

        We have to stand firm, proud and lucid, in the face of this manipulation and say first of all what Europe is. It is a historic success: the reconciliation of a devastated continent is an unprecedented project of peace, prosperity and freedom. Let’s never forget that. And this project continues to protect us today. What country can act on its own in the face of aggressive strategies by the major powers? Who can claim to be sovereign, on their own, in the face of the digital giants? How would we resist the crises of financial capitalism without the euro, which is a force for the entire EU? Europe is also those thousands of projects daily that have changed the face of our regions: the school refurbished, the road built, and the long-awaited arrival of high-speed internet access. This struggle is a daily commitment, because Europe, like peace, can never be taken for granted. I pursue it tirelessly on behalf of France, in order to take Europe forward and to defend its model. We have shown that things we were told were unattainable, the creation of a European defence capability and the protection of social rights, were in fact possible.

        Yet we need to do more and faster, because there is another trap: the trap of the status quo and resignation. Faced with major crises in the world, citizens so often ask, “Where is Europe? What is Europe doing?” To them it has become a soulless market.

        Yet Europe is not just an economic market. It is a project. A market is useful, but it should not detract from the need for borders to protect and values that unite. Nationalists are misguided when they claim to defend our identity by withdrawing from the EU, because it is European civilisation that unites, frees and protects us. But those who would change nothing are also misguided, because they deny the fear felt by our people, the doubts that undermine our democracies. We are at a pivotal moment for our continent, a moment when together we need to politically and culturally reinvent the shape of our civilisation in a changing world. Now is the time for a European renaissance. Hence, resisting the temptation of isolation and division, I propose we build this renewal together around three ambitions: freedom, protection and progress.

        Defending our freedom
        The European model is based on freedom: of people, diversity of opinions and creation. Our first freedom is democratic freedom: the freedom to choose our leaders as foreign powers seek to influence our votes at every election. I propose the creation of a European Agency for the Protection of Democracies to provide each EU member state with European experts to protect their election process against cyber-attacks and manipulation. In this same spirit of independence, we should also ban the funding of European political parties by foreign powers. We should have European rules banishing incitement to hatred and violence from the internet, since respect for the individual is the bedrock of our civilisation and our dignity.

        Protecting our continent
        Founded on internal reconciliation, the EU has forgotten the realities of the world. Yet no community can create a sense of belonging if it does not have protected territorial limits. The boundary is freedom in security. We therefore need to rethink the Schengen area: all those who want to be part of it should comply with obligations of responsibility (stringent border controls) and solidarity (a single asylum policy with common acceptance and refusal rules).

        We will need a common border force and a European asylum office, strict control obligations and European solidarity to which each country will contribute under the authority of a European Council for Internal Security. On migration, I believe in a Europe that protects both its values and its borders.

        The same standards should apply to defence. Substantial progress has been made in the last two years, but we need to set a clear course. A treaty on defence and security should define our fundamental obligations in association with Nato and our European allies: increased defence spending, a truly operational mutual defence clause, and a European security council, with the UK on board, to prepare our collective decisions.

        Our borders also need to guarantee fair competition. What country in the world would continue to trade with those who respect none of their rules? We cannot suffer in silence. We need to reform our competition policy and reshape our trade policy, penalising or banning businesses that compromise our strategic interests and fundamental values such as environmental standards, data protection and fair payment of taxes; and the adoption of European preference in strategic industries and our public procurement, as our American and Chinese competitors do.

        Recover the spirit of progress
        Europe is not a second-tier power. Europe in its entirety is a vanguard: it has always defined the standards of progress. In this, it needs to drive forward a project of convergence rather than competition: Europe, where social security was created, needs to introduce a social shield for all workers, guaranteeing the same pay for the same work, and an EU minimum wage, appropriate to each country, negotiated collectively every year.

        Getting back on track also means spearheading the environmental cause. Will we be able to look our children in the eye if we do not also clear our climate debt? The EU needs to set its target – zero carbon by 2050 and pesticides halved by 2025 – and adapt its policies accordingly with such measures as a European Climate Bank to finance the ecological transition, a European food safety force to improve our food controls and, to counter the lobby threat, independent scientific assessment of substances hazardous to the environment and health. This imperative needs to guide all our action: from the Central Bank to the European commission, from the European budget to the Investment Plan for Europe, all our institutions need to have the climate as their mandate.

        Progress and freedom are about being able to live from one’s work: Europe needs to look ahead to create jobs. This is why it needs not only to regulate the digital giants by putting in place European supervision of the major digital platforms (prompt penalties for unfair competition, transparent algorithms, etc), but also to finance innovation by giving the new European Innovation Council a budget on a par with the United States in order to spearhead new technological breakthroughs such as artificial intelligence.

        A world-oriented Europe needs to look to Africa, with which we should enter into a covenant for the future, ambitiously and non-defensively supporting African development with investment, academic partnerships and education for girls.

        Freedom, protection and progress: we need to build European renewal on these pillars. We can’t let nationalists with no solutions exploit people’s anger. We can’t sleepwalk to a diminished Europe. We can’t remain in the routine of business as usual and wishful thinking. European humanism demands action. And everywhere, people are standing up to be part of that change. So by the end of the year, let’s set up, with representatives of the EU institutions and the member states, a Conference for Europe in order to propose all the changes our political project needs, which is open even to amending the EU treaties. This conference will need to engage with citizens’ panels, and hear from academics, business and worker representatives, as well as religious and spiritual leaders. It will define a roadmap for the EU that translates these key priorities into concrete actions. There will be disagreement, but is it better to have a static Europe or a Europe that advances, sometimes at different speeds, and that is open to all? In this Europe, the people will really take back control of their future.

        In this Europe, the UK, I am sure, will find its true place. The Brexit impasse is a lesson for us all. We need to escape this trap and make the forthcoming elections and our project meaningful. It is for you to decide whether Europe and the values of progress that it embodies are to be more than just a passing episode in history. This is the choice I put to you: that together we chart the road to European renewal.

        Ik sta hier helemaal achter. Vive Macron! Vive l'Europe!

          remlof Gisteren al voorbij zien komen, net nog eens gelezen. De rol die hij ziet voor 'Europa' is wat groter dan wat ik voor ogen heb, maar in grote lijnen kan ik me nog best vinden in wat er staat.

          Ik heb meer een probleem met wat er niet staat, of heel kort. De Brexit, de populistische anti-EU-roepers in west-Europa en zelfs het anti-Europese sentiment in Hongarije heeft namelijk een voedingsbodem. De EU is voor veel mensen een ongrijpbaar geheel dat af en toe dingen voor je beslist. Deels is dat ook gewoon waar (mede doordat 'het systeem' nog grotendeels is gebaseerd op een veel kleinere Unie), een groot deel is ook imago. Dat behoeft eerst een grondige renovatie alvorens men kan overgaan tot zoiets als het invoeren van een Europees minimumloon, maar het blijft in mijn optiek onderbelicht. Niet alleen in het stuk van Macron, maar in veel bredere zin bij de Europese bestuurders die zich iets te gemakkelijk berusten in 'de mensen snappen het niet'. Dat kan wel zijn, maar het zijn wel de mensen die je vertegenwoordigt. Je bent er voor die mensen, niet andersom.

            janneke141 Ik heb meer een probleem met wat er niet staat, of heel kort. De Brexit, de populistische anti-EU-roepers in west-Europa en zelfs het anti-Europese sentiment in Hongarije heeft namelijk een voedingsbodem.

            Daar gaat Guy Verhofstadt vandaag op in in een interview in de Volkskrant.

            Guy Verhofstadt, de Europeaan: ‘Dit is de laatste kans om de nachtmerrie van het populisme af te wenden’

            In het Brexitdebat zijn nauwelijks twee grotere opponenten te vinden dan de Brit Bill Cash en de Belg Guy Verhofstadt. Bij de Brexitcoördinator van het Europees Parlement vloeit Europa door de aderen. Net als de Franse president Macron vindt hij dat Europa in gevaar is.

            Arie Elshout 6 maart 2019, 21:50

            Guy Verhofstadt oordeelt hard over de Britse politiek. Als Europese federalist is hij voor de brexiteers de antichrist, andersom moet hij niks van hen hebben. Maar volgens de Belgische oud-premier en leider van ALDE, de liberale fractie in het Europees Parlement, hebben de Britten een veel groter en fundamenteler probleem dan de brexiteers. Het algemeen ­belang doet er nauwelijks toe.

            ‘Het grootste obstakel voor een Brexitakkoord is het Britse politieke systeem. Daarin staat niet het nationaal belang voorop maar de strijd tussen oppositie en meerderheid, tussen Labour en Conservatieven. De Brexit wordt gebruikt om elkaar te beschieten. Zo kom je er moeilijk uit.’

            Desondanks denkt Verhofstadt – ‘ik ben van nature een optimist’ – dat er op de valreep een Brexitdeal komt. Zo gaat het altijd in Europa, zegt de liberaal. ‘Bij het verdrag van Nice (2001) onderhandelden we vier dagen en vier nachten tot vier uur in de ochtend voor we een overeenkomst hadden.’

            De Belg, Brexitcoördinator van het Europees Parlement, is mordicus tegen een uitstel van de Brexit met een paar jaar. ‘Dat zou het slechtst denkbare zijn, zeker voor de EU.’ Dan blijft de Unie ‘mentaal’ vastzitten in deze discussie en pakt zij de eigen problemen niet aan, zoals de migratie en de eurozone-hervorming. ‘Dat moeten we absoluut vermijden.’

            Verhofstadt spreekt met een groepje journalisten een kleine drie maanden voor de Europese verkiezingen. Het is een dag voordat Emmanuel Macron oproept tot een wedergeboorte van Europa. Want: nooit was het zo in gevaar, aldus de Franse president. Grote woorden. Verhofstadt, die straks in het Europees Parlement een verbond wil van ALDE met Macrons beweging En Marche, sluit zich er als eerste bij aan en doet er in het gesprek nog een schepje bovenop, geheel zijn flamboyante en gedreven zelf.

            Hoe kunnen de liberale krachten zich verweren tegen de populisten?
            ‘We moeten ze bestrijden en kunnen ze verslaan. Dat hebben we gezien in ­Nederland en bij de Oostenrijkse presidentsverkiezingen. De afgelopen veertig jaar hadden de christen-­democraten en sociaal-democraten de meerderheid. Voor het eerst zal dat nu niet het geval zijn. Er moet een nieuwe groep in het midden van het politieke landschap ­komen, die hervormingsgezinde en pro-Europese centrumpolitici verenigt en de klassieke ideologische scheidslijnen overstijgt. Zij moet een alternatief bieden voor populisten en nationalisten, maar ook een alternatief zijn voor de status quo. De huidige EU is te ­technocratisch en bureaucratisch en mist ­visie en passie. Door die muur willen wij heen breken. De groep zal niet ALDE heten, maar een nieuwe naam krijgen.’

            Is het voor u een nachtmerrie als de populisten het Europees ­Parlement overnemen?
            ‘Zelfs erger dan een nachtmerrie. ­Macron komt nu met een visie voor een ander Europa. De eerste generatie Europeanen, de Monnets, de Schumans, de Adenauers, richtte een ­douane-unie op. De tweede generatie, van Kohl, Mitterrand en Delors, lanceerde de interne markt en de euro. Nu moet de derde generatie vorm geven aan een Europa dat zich staande kan houden in een wereld van grote rijken, dat tegenspel biedt aan de Chinezen, Amerikanen, Indiërs en Russen, dat zijn eigen leger en internetkampioenen heeft en niet een speler wil zijn uit de tweede divisie. Hopelijk wordt Macron de leider van de derde generatie.’

            Of de Italiaanse vicepremier en populist Matteo Salvini.
            ‘Dat is het tegenovergestelde. Hij is eropuit Europa te vernietigen. De derde generatie moet opbouwen. De vraag is nu: staat zij op in deze verkiezingen, komt die nieuwe groep in het midden er, kan zij helpen een nieuwe meerderheid te vormen? We hebben vijf jaar. Dit is de laatste kans.

            ‘Ook ik zie wat er niet werkt als ik de EU analyseer. Ik ben euro-sceptischer dan alle eurosceptici tezamen, ben de eerste euroscepticus van het leger ­eurosceptici dat door Europa marcheert. Maar de oplossing is niet om terug te gaan naar het verleden, om de EU te ontbinden. Wat niet werkt, moet je repareren. Het is onze plicht de EU te hervormen. Niets is er voor de eeuwigheid, niets. Niet alle politieke instellingen zijn eeuwig. Hervormen is onze plicht. Anders nemen de populisten en nationalisten het in 2024 over en wordt de nachtmerrie werkelijkheid.’

            U wilt de populisten bestrijden en verslaan. Probeert u ze ook te begrijpen?
            ‘Alleen de mensen die op ze stemmen. Niet de populisten zelf. Zij zijn mijn vijanden. Mensen uit de middenklasse die slachtoffer zijn van de globalisering en angst voelen voor de migranten in hun buurt – daar moeten we wat aan doen. De populisten gooien alleen olie op het vuur, willen dat de angst zich verspreidt en dat er meer migranten komen. Dan krijgt hij, Salvini, meer stemmen.’

            Hij probeert migranten tegen te houden, sluit havens.
            ‘Mwah, hoe meer er komen, hoe meer havens hij kan sluiten, hoe beter het is voor hem. Hij wil geen oplossing.’

            Hoe verklaart u de opmars van de populisten en nationalisten?
            ‘Ze gebruiken en misbruiken de sociale media. Voorts is er het gebrek aan moed bij deze generatie Europese leiders. Het Europees Parlement lanceerde een strafprocedure tegen de Hongaarse premier Viktor Orbán ­wegens ondermijning van de democratie. Die kwestie ligt nu bij de lidstaten. We wachten nog steeds, er gebeurt niks. Europa is grondlegger en bron van de liberale democratie. Blijft dit zo? Hoewel de liberale democratie ervoor zorgt dat mensen kunnen stemmen en hun mening kunnen ­uiten, is er het mallotige idee dat zij van de elite is en dat autocraten als Poetin, Erdogan, Orbán en Kaczynski (in Polen, red.) het volk verdedigen.

            Wat te doen met Orbán?
            ‘De beste manier om Orbán aan te ­pakken is om de werkelijkheid te laten zien. Meer dan 210 duizend Hongaren hebben het land verlaten sinds hij aan de macht is. Hij heeft het altijd over immigratie, maar zijn probleem is emigratie.’

            https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/guy-verhofstadt-de-europeaan-dit-is-de-laatste-kans-om-de-nachtmerrie-van-het-populisme-af-te-wenden-b00fc10d/