Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb in dit topic. Twee films gezien de afgelopen periode, die ik maar even in één posting bondig samenvat.
The Dead Don't Die is een zombiecomedy van filmhuisfavoriet Jim Jarmusch, die vanuit zijn kennissenkring een indrukwekkende cast heeft samengesteld met Bill Murray, Adam Driver, Steve Buscemi, Tom Waits, Danny Glover, Selena Gomez en andere bekende gezichten. Daarbij is het natuurlijk altijd een bijzonder genoegen om Murray op het witte doek te zien, al is hij inmiddels al wel behoorlijk oud geworden. De film zit vol met al dan niet subtiele maatschappijkritiek rondom milieuproblematiek, materialisme en meer en bevat zowel een paar erg grappige scenes als enkele verrassende plottwists. Daarnaast wordt regelmatig door de zogenoemde Fourth Wall gebroken, wat af en toe een beetje vervreemdend overkomt. Het script bevat wel erg veel open eindes, maar hij duurt niet al te lang en is alles opgeteld best vermakelijk. Het is echter zeker niet het beste werk van Jarmusch, probeer zijn doorbraakfilm Stranger Than Paradise van halverwege de jaren tachtig is of wat recenter Broken Flowers (ook met Murray) of Paterson (ook met Driver).
Engel van Koen Mortier is losjes gebaseerd op de tragische dood van wielrenner Frank Vandenbroucke op 34-jarige leeftijd in een hotel in Senegal. Het is feitelijk het verhaal van de renner en de hoer. De een misbruikt zijn lichaam om succesvol te zijn, de ander om te overleven. Het zijn ook allebei karakters met illusies. De een denkt terwijl hij coke snuift en zichzelf injecteert nog de Groene Trui in de Tour de France te kunnen pakken, net als de sprint op de Champs Elysees de ander houdt vol eigenlijk geen hoer te zijn, maar een gazelle. Ze houdt er koppig aan vast om niet de gezondheidskaart aan te vragen die haar status bevestigt. De renner wordt gespeeld door de Franse acteur Vincent Rottiers, de vrouwelijke hoofdrol is voor Fatou N'Diaye, een Franse actrice van Senegalese afkomst. Vooral laatstgenoemde actrice maakt indruk. De film maakt helaas wel erg veel gebruik van droomachtige scenes vol symboliek die ondersteund door een nogal dramatische soundtrack het naderende onheil er met mokerslagen inramt. Ook de vele lange single shots in de straten, hotels en clubs van Dakar zijn niet altijd even succesvol. Een film voor wielerliefhebbers is het niet. Er zit slechts een korte wielerscene in en het benadrukt maar weer eens hoe ellendig onze wielerhelden het hebben met de druk om te voldoen aan de verwachtingen van de fans. De film heeft goede kritieken gehad, maar ik vond alles eigenlijk net niet subtiel genoeg.