En ik vrees dat de zeer menselijke en logische en misschien wel nastrevenswaardige onwil om afgeslacht te worden gaat betekenen dat culturen waarin dat de norm is, overlopen zullen worden door culturen die mensen wel weten te bewegen tot het wagen van hun leven.
Mogelijk is dat idee hedonistisch, verwerpelijk, fatalistisch, decadent en wat niet al. Moreel verwerpelijk. Niettemin denk ik dat er wel wat in zit. En hoezeer ik ook onder de indruk ben van mensen die zich met gevaar voor eigen leven (en/of dat van hun geliefden) verzetten tegen barbarij - ikzelf ben weinig geneigd om mij heldhaftig te gedragen.
