janneke141 Onder politieke druk is de onderwijsinspectie redelijk zichzelf kwijtgeraakt hè. Ze hebben een jaar of vijftien lang alleen maar organisatorisch geoordeeld. Nooit een leerling van dichtbij gezien, alleen wat excelbestanden op bestuursbureaus bekeken en daar een oordeel op gegeven. Sinds Arie Slob moesten ze weer terug de scholen in, maar ze hebben geen flauw idee wat ze daar moeten en ondertussen willen ze vooral hun eigen eilandje beschermen. Als je dat een goed idee vindt, prima, jouw feestje. Ik zie persoonlijk liever wat verandering.
Volgens mij is zo’n beetje iedereen voor directere vormen van toezicht en niet meer zo indirect als dat het nu is, inclusief de toename van onaangekondigde bezoeken. Inspectiekader is zeer recent ook qua standaard op pedagogisch-didactisch handelen verduidelijkt en er is een standaard ‘basisvaardigheden’ toegevoegd die verzwaard gaat meetellen in oordeelsvorming (wordt een kernstandaard). Kortom, ik zie positieve bewegingen de goede kant op, maar net die bewegingen waren zonder Wiersma ook gekomen.
Wat mij aan Wiersma beviel, is dat hij niet een beetje met bestuurders babbelde en weer op huis aan ging, maar serieus iets wilde veranderen aan het bestel, dat gekenmerkt wordt door lumpsumfinanciering en beleidsvrijheid voor schoolbesturen. Nu moet ik erbij zeggen zeker m’n twijfels te hebben gehad bij sommige beleidsvoornemens (‘effectief bewezen’ methoden opnemen in subsidieregelingen, toezicht op informeel onderwijs), maar sturing op oordeelsvorming is mij toch een paar bruggen te ver. Daar had Wiersma een cruciale blinde vlek wat mij betreft. Maar als jij politiek gestuurd toezicht wilt, jouw feestje.