Jan In de afgelopen jaren ben ik steeds meer voorstander geworden van bijzonder onderwijs, met name in het aspect dat het leerlingen enigszins bijbrengt in welke traditie zij staan en hen dat de mogelijkheid geeft om zich ertoe te verhouden. Dat zie je concreet terug in de lessen levensbeschouwing/godsdienst op dergelijke scholen. Openbare scholen zie ik daar doorgaans weinig mee doen, op enkele mooie woorden na in de brochures dat zij kinderen ‘Bildung’ en ‘levenskunst’ bijbrengen (zonder concreet te maken hoe precies).
Mijn angst bij zuiver openbaar onderwijs is dat juist dàt aspect (het zich leren verhouden tot een traditie) compleet verloren gaat. Want betekent openbaar onderwijs juist niet dat zij niet gekoppeld is aan specifieke levensbeschouwelijke tradities en opvattingen? En reken maar niet dat schoolbesturen uit zichzelf voor zoiets ‘vaags’ als algemene ontwikkeling en vorming geld gaan betalen in vorm van concrete docenten die zoiets vormgeven.
Het enige kwalijke aan bijzonder onderwijs is dat zij zonder pardon mogen discrimineren in hun personeelsbeleid. Heeft de solliciterende docent een religieuze overtuiging of seksuele oriëntatie die ons niet bevalt? Dan kunnen wij hem mooi discrimineren en de grondwet geeft ons nog eens gelijk ook.