GSbrder e zou ook kunnen betogen dat het populisme wat dat betreft zichzelf versterkt. Waar het politieke midden (dat nog wel echt wil regeren) smaller wordt en waar de flanken (die vooral willen twitteren) groeien, loop je ontegenzeggelijk eens tegen een politiek midden aan wat bezig is met wetgeving door gekunstelde meerderheden te loodsen.
Ik denk dat dit een goed punt is. Feitelijk zitten er maar een handjevol partijen in de kamer die daadwerkelijk serieuze regeerervaring hebben. Als je bijvoorbeeld kijkt hoe lang de gedoogsteun voor Uruzgan nog heeft door-geëtterd binnen GroenLinks vraag ik me af hoe binnen die partij omgegaan gaat worden met compromissen. Ze hebben daar alles nog te bewijzen.
GSbrder In plaats van middenpartijen die zaken op de merites beoordelen en haar controlerende taak doen, krijg je middenpartijen die samenspannen ('het partijkartel') om nog te regeren. Hoe groter de eeuwige oppositie, hoe waarschijnlijker dat regeringspartijen dit soort kartelgedrag laten zien. Een meerderheid is ook steeds 'dunner', dus er hoeft maar één senator of Kamerlid dwars te liggen en er is een nieuwe Nacht van Wiegel of Nacht van Duivensteijn, of een nieuwe politieke partij die het landschap er anders uit laat zien. De onafhankelijkheid van instituten zoals de RvS (of CBS/CPB, ook wel eens verweten te politiek te zijn) is inderdaad een punt van aandacht en ook hier lijkt de groep potentiele toekomstige bestuurders met politiek gevoelige functies zich te concentreren.
Dit verklaart inderdaad ook het dichttimmeren van akkoorden vol voor-wat-hoort-wats.
GSbrder Wat ook wel helpt is als de politiek (en aanverwante instituten) minder hijgerig en soundbiterig worden. Nu snap ik wel waarom iemand als Wilders twittert, maar inmiddels is het ook gemeengoed dat de Premier en andere Kamerleden dat doen. Direct uitspreken. Filmpjes van 30 seconden waarin ze 'onrecht' aan de kaak stellen in de Kamer. Maar ook: bloggende en opiniërende bestuurders. Mensen van het CBS die met burgers in discussie gaan of zich uitspreken voor maatregelen die als politiek gevoelig kwalificeren. Door dat te doen maak je de afstand tussen het volk en de politiek niet kleiner, maar jaag je in mijn ogen een hoop mensen in de handen van de populisten. Want een Rutte gaat het op de socials nooit winnen van een Baudet. En Kaag zal nooit zo hard kunnen 'opkomen' voor bepaalde belangen als een Leijten. Er is een groot verschil tussen een belangenbehartiger zijn of onrecht aan de kaak stellen, en een land besturen. Dat laatste is altijd kil, hard en rationeel, dat eerste is empathisch en betrokken.
Ik denk weleens dat de wereld zonder social media een stuk plezieriger zou zijn om in te leven. Af en toe verlang ik wel terug naar de obscure kroegjes in Nijmegen met hun politieke discussie-avondjes waar men elkaar de tent uitvocht op minimale details.
Ik heb hier weleens vaker geschreven dat we in Nederland eigenlijk niemand meer hebben die autoriteit heeft bij brede volkslagen. We hebben geen figuren meer die verbinden en daardoor de autoriteit hebben om maatregelen door te voeren. Dat zorgt ervoor dat veel beleid sowieso al niet kan rekenen op goedkeuring van delen van de bevolking, puur door de boodschapper. Ook daar kun je wel historische paralellen voor vinden, maar het bemoeilijkt zonder meer de besluitvorming. Want beleid maken waar eigenlijk geen steun voor is, is over het algemeen redelijk zinloos.