- Edited
Ik zal aan dit onderwerp een langere post wijden. Ik voel me op dit forum vaak al weinig thuis, maar zelden minder dan vrijdagavond. Een paar dagen later, zal ik er toch nog wat tijd in steken.
Het is in mijn ogen vooral een interessante vraag waarom juist dit specifieke conflict zoveel aandacht krijgt en zulke heftige emoties oproept. Waarom gaan zoveel mensen de straat op om te protesteren tegen Israël en is er al vanaf de jaren zeventig bij activistisch links zo veel sympathie voor de Palestijnse zaak.Daar denk ik wel een verklaring voor te hebben en die deel ik gaarne met jullie.
Het conflict speelt zich af binnen een relatief klein territorium. Israël is geen groot land, het land is maar 20.770 vierkante kilometer, zo’n 0,18 procent van wat over het algemeen als de Arabische wereld wordt gezien. Er wonen 8,7 miljoen mensen. Het kan nooit kwaad om zaken even in perspectief te plaatsen. Een blik op de kaart laat zien dat Israël echt maar een piepklein stukje land is.
Het is geen unieke situatie in de wereld. Na de Tweede Wereldoorlog zijn enorm veel grenzen vastgesteld en verschoven. Daardoor is de Duitstalige wereld een stuk kleiner geworden, zijn enorme hoeveelheden huizen en landgoederen van eigenaar gewijzigd en mensen van hun land gejaagd. Nog recenter waren er het uiteenvallen van de Soviet-Unie, waardoor grote Russische minderheden in andere natiestaten terechtkwamen. Hoewel dat allemaal best af en toe tot spanningen leidt, Oekraïne als belangrijkste voorbeeld, roept het bij lange na niet de wereldwijde emoties op van het conflict tussen Israël en de Palestijnen.
Een land dat een ander volk onderdrukt, is vanuit een globaal perspectief ook niet zo bijzonder. Zo houdt bijvoorbeeld China al sinds begin jaren vijftig Tibet bezet. Ik ben, zoals ik hier wel eerder heb geschreven, betrokken geweest bij een organisatie die zich inzet voor de bevrijding van Tibet. Ook zijn er verschillende opstanden geweest in de loop der jaren, de laatste in 2008. China voert daar een actief omvolkingsbeleid door, waarbij grote hoeveelheden Han-Chinezen worden gestimuleerd zich in Tibet te vestigen. Het bleek vrijwel onmogelijk om bij media aandacht te krijgen voor het lot van de Tibetanen en demonstraties worden zeer slecht bezocht. Het is maar een voorbeeld, maar het contrast met de aandacht voor de Palestijnse zaak is enorm.
Van bijvoorbeeld Marokkanen hoor ik vaak dat hun betrokkenheid kan worden verklaard omdat ze meeleven met hun moslimbroeders/een volk waar ze zich verwant mee voelen. Nou zijn er volgens Wiki in het Israel-Gaza-conflict zo’n 2310 Palestijnen omgekomen. Sinds de eerste Intifada in totaal zo’n twintigduizend. Natuurlijk best veel, maar in bijvoorbeeld Jemen zijn in een paar jaar tijd door Saudie-Arabië minimaal 2300 kinderen gedood, in totaal 12.000 burgers en inclusief strijders zo’n 130.000 mensen. Als hier al manifestaties tegen worden gehouden, dan worden die amper bezocht. Houthi's zijn blijkbaar geen Palestijnen.
Nou is dat natuurlijk een moslimland dat andere moslims aanvalt, dus wellicht is dat het verschil? Dat verklaart echter niet waarom de vervolgingen van Oeigoeren (China) en Royhingya (Myanmar) ook veel minder aandacht krijgen. Natuurlijk is dit weleens in het nieuws. Maar dat juist China nu met allerlei verklaringen in de VN komt, is natuurlijk behoorlijk hypocriet. Er zijn echter geen actiegroepen die producten uit China of Myanmar bestickeren in winkels, zoals dat wel gebeurt met Israëlische producten. Het leidt ook niet tot boycotacties of protestacties. Sterker nog: tijdens pro-Palestijnse manifestaties lopen mensen op sneakers uit Myanmar en ze maken filmpjes met hun in China gemaakte telefoons.
Laten we ook Kasjmir niet vergeten, waar ook al tientallen jaren gedoe is. In het Pakistaanse gedeelte is etnisch gezuiverd en enkele jaren geleden heeft de Indiase overheid heeft grote delen van dit gebied hermetisch afgesloten van de buitenwereld, waarbij onder meer internet en telefoon afgesloten werden. Duizenden inwoners werden opgepakt, de politieke leiding werd vervolgt en er was volop actie van het Indiase leger. Leidde dit tot grootschalige internationale ophef? Hooguit een klein beetje.
Wat is nou het onderscheidende element van het conflict rond Israël? Er zijn joden bij betrokken. En dan speelt bewust of onderbewust het antisemitisme dat eeuwenlang ons beeld van het joodse volk heeft bepaald mee. De gedachte dat het joodse volk 'anders' is en minderwaardig. Dit is wat mij betreft het enige belangrijke verschil tussen het conflict rond Israël en al die andere plekken op de wereld waar volkeren worden verdreven, onderdrukt, etc.
Denk daarbij ook aan wijdverspreide gedachten rondom de dominante joodse lobby in de Amerikaanse politiek, de media die door joden wordt gecontroleerd of samenzweringstheorieën rond George Soros. Of het nou bewust is of onderbewust; antisemitisme is springlevend en is in mijn ogen de achtergrond voor het feit dat juist dit conflict zo enorm veel meer aandacht krijgt dan de talloze andere conflicten in de wereld, waarom er zoveel sympathie is voor het Palestijnse volk en waarom de kwestie Israël tot zulke heftige emoties leidt.