Deze, mede van harte aanbevolen voor iedereen die Mark Lanegan's stemgeluid zo lekker vindt (@Friek en @Helsinki weet ik vrij zeker, en @Tem wellicht ook?). Samen met Kris Kristofferson's doorleefde, soms fragiele, oudemannenstem (a al Cash's American IV) levert dat de warmte op van twee grote eikenhouten klankkasten. En dat op een vrij minimalistisch etherisch klinkend audiolandschapje van Moby.
Wordt het best beluisterd wanneer je diep in de nacht, in anticipatie op een existentiële crisis, "nog effe wat muziek wil luisteren".
