Duke Wielrennen is in de laatste dertig jaar heel snel geïnternationaliseerd. Toen Joop de Tour won waren het vooral Belgen, Fransen, Italianen en Nederlanders die meededen om de prijzen. In de jaren tachtig kwamen de eerste Zuid-Amerikanen in het peloton (Herrera, Parra) en nu doen vooral Columbianen gewoon mee om de absolute hoofdprijzen. Ook de Verenigde Staten en Canada hebben Grand Tour-winnaars afgeleverd en produceren non-stop renners die meedoen om de prijzen. Datzelfde geldt voor Australië.
nmiddels komen ook uit Afrika de nodige topwielrenners. Froome is een beetje een vreemd voorbeeld, maar vooral de voormalige Italiaanse koloniën zijn helemaal wielergek en ook Zuid-Afrika levert topwielrenners af. Ook komen er structureel topwielrenners uit allerlei Europese landen die 40 jaar geleden nergens te vinden waren,.
Je kunt ook nergens ter wereld zijn, zonder dat de grote wielerkoersen live op televisie zijn en gewoon goed worden bekeken. Het is veel internationaler dan welke wintersport dan ook.