Over die emissierechten en de PAS-vergunninghouders en het intrekken van de vergunnning om uit te stoten wat ze uitstoten zijn dit wel wat interessante stukjes uit een rechterlijke uitspraak:
In geschil is de vraag of de Aerius-berekeningen met toepassing van die codes de zekerheid bieden die in het kader van artikel 6, derde lid, van de Habitatrichtlijn is vereist. Voor zover de stellingen van verweerder impliceren dat een mogelijke onzekerheid in de Rav-codes wordt niet relevant is omdat die onzekerheid zich zowel in referentiesituatie als in de aangevraagde situatie voordoet overweegt de rechtbank dat er geen enkele zekerheid is dat de onzekerheid in de referentiesituatie zich op precies dezelfde manier feitelijk zou realiseren als de onzekerheid in de aangevraagde situatie. Het is net zo goed mogelijk dat de beide onzekerheden leiden tot een maximaal verschil in uitkomsten in de beide berekeningen.
()
De rechtbank stelt voorop dat de Rav weliswaar een algemeen verbindend voor-schrift is, maar niet een regeling bij of krachtens de Wnb. De emissiefactoren in de Rav worden als uitgangspunt gehanteerd bij de toetsing aan artikel 2.7, tweede lid, van de Wnb maar worden (anders dan bij de toetsing aan de Wav en artikel 2.14 van de Wabo) niet als wettelijk toetsingskader voorgeschreven. Daarom is verweerder bij de toetsing aan de norm van artikel 2.7, tweede lid, van de Wnb niet gehouden om deze emissiefactoren te hanteren en is verweerder ook niet rechtens gehouden om van de juistheid van deze emissiefactoren uit te gaan.
https://linkeddata.overheid.nl/front/portal/document-viewer?ext-id=ECLI:NL:RBNNE:2022:891
Punt is dat er meerdere wetten zijn, waarbij eentje , de rav, Regeling ammoniak en veehouderij, de uitstoot per houderijtype wettelijk domweg 'vaststelt', op basis waarvan je mag zeggen 'deze schuur stoot dat uit' - of dat nu meetkundig waar is of niet.
Maar een andere wet, de wnb, wet natuurbehoud, zegt dat vaststellingen van hoeveelheid uitstoot tamelijk nogal goed gefundeerd moet zijn.
En de rechter oordeelt nu dus dat de wettelijke vaststelling 'schuurtype X heeft uitstoot Y' niet bijster goed gefundeerd is en dus niet geldt voor toepassing van die 2e wet.
Hier staat er ook wel eea over: https://www.foodlog.nl/artikel/de-stikstofcrises-zijn-zon-beetje-onoplosbaar/