Drietebuul Hé Driet, wat voor effecten gebruik jij? Ik speelde tot nu toe vooral via een interface direct in mijn pc (of zonder effecten via de versterker) maar heb nu het plan opgevat om een pedalboard te bouwen. Ben begonnen met een delay (Boss DD-8) en een overdrive (Boss SD-1). Maar nu twijfel ik wat handig is om toe te voegen. Opties:
Een Distortion (liefst weer van Boss, bazenmerk)
Een Tremolo (past goed bij mijn speelstijl)
Een Chorus (heb ik ervaring mee en speel ik graag mee).
tsjok
Toen ik nog wel eens live speelde had ik een hele simpele set up die niet zo spannend is.
Gitaar -> Boss RV-3 -> MXR Phase 90 -> Proco Rat/BigMuff -> Spring reverb -> versterker.
Waarbij de distortion/fuzz eigenlijk alleen af en toe werd aangetrapt om een dikke bult herrie te maken (daarom ook achter de RV-3). Had daar aanvankelijk dan af en toe ook nog een wah bij om het helemaal een grote tyfusherrie te maken, maar die heb ik vrij snel weer doorverkocht.
Nu ben ik eigenlijk vooral geïnteresseerd in een goede compressor. Is niet zo spannend, maar heeft wel een flinke impact op je geluid. Ga ik voor de eindeloze sustain in de Gilmour-solo's.
Ik zou gewoon wat gekke dingen uitproberen. Altijd leuk om weer door iets uitgedaagd te worden om de nieuwe mogelijkheden te ontdekken. En zo'n pc-interface biedt dan toch lekkere mogelijkheden om een beetje mee te kloten? Welke software gebruik je?
Ten aanzien van dat laatste: klopt, maar het is wel heel software-achtig allemaal. Als je gekke shit wil is het grappig maar echt mooie effecten komen er maar zelden uit.
tsjok
En heb je daarbinnen dan nog VST's voor gitaareffecten draaien, of gebruik je alleen alles dat al onboard zat bij Ableton?
Want als je die VST's nog niet gebruikt zou je eens naar Bias FX of zo kunnen kijken. Vroeger gebruikte ik wel eens dat Guitar Rig, maar dat was inderdaad behoorlijk synthetisch modellingspul. Die laatste generaties van zulke software schijnen wel stukken beter te zijn.
Mooi spul. Springen altijd uit het oog in de muziekzaken. Zien er prachtig uit, en klinken ook goed.
Ik zal dit topic eens in de gaten houden. Ik speel zelf piano en zit wel eens te rommelen in software als Ableton. M'n digitale piano past niet meer in m'n appartement dus die zit in een doos, daarom heb ik een klein midi keyboard, maar dat geeft ook niet echt voldoening. Nu speelt mijn vriendin al jaren geen gitaar meer op een punt dat ze het volledig verleerd is. Maar de gitaar staat hier nog wel.
Een Yamaha RGX-312. Plaatje van Google:
Geen idee hoe oud. Hij is nog weer van iemand anders geweest, maar moet dus ergens tussen 1987 en 1993 geweest zijn. Ik heb de kapotte potmeters vervangen, electronica opnieuw gesoldeerd. Van de week zijn er nieuwe snaren op gegaan en hij klinkt best prima. Ik kan inmiddels met wat online lessen al de D & A akkoord spelen
En een beetje op m'n oorgevoel wat noten spelen, maar dat is het wel.
tsjok
Mooi ding! Ik ben ook een beetje aan het kijken naar een versterker met een wat handzamer formaat/vermogen. Zit nu met een 2x12" 60 watt buizenbeest. Dat is niets voor thuis. Zo'n schakelbaar systeem leek me ook wel handig, maar heb die nog niet "live" uit kunnen proberen. Behoud je op laag wattage de headroom of hoe werkt dat?
Ik zit nog een beetje in de oriënterende fase. Zo heb ik een paar ENGL combo's, wat Vox versterkers, en zo'n Fender Princeton geprobeerd. Met name die laatste sprak mij wel aan, maar vrees dat ik dan aanzienlijk bij moet leggen wanneer ik mijn huidige bak inruil. Mocht jij nog iets leuks zijn tegengekomen, dan houd ik mij uiteraard aanbevolen.
Drietebuul Ik wilde graag een buizenversterker (heb hier zo'n solid state, maar dat geluid is echt niet top) die op laag vermogen nog goed klonk. Want dat is in een appartementencomplex zoals waar ik woon toch altijd het grote probleem.
Heb afgelopen weken heel erg veel geprobeerd, vooral kleinere wattages dus (maar ook een Princeton reverb). Daarbij viel me steevast op dat Fender-versterkers pas echt lekker gaan klinken op een volume wat ik hier simpelweg niet kan maken. En de kleinere Fender-modellen (zoals zo'n Blues Junior of zo) hebben ook nog erg weinig opties, geen dubbele kanalen, etc. Verder heb ik ook Marshall, Vox, en van een lokale bouwer hier gespeeld (maar die kostte 2,5 rug).
Ik heb vanouds een voorliefde voor Orange omdat ze er zo baas uitzien, maar vandaag voor het eerst op deze gespeeld en ik ben echt overdonderd. Hij klinkt zó vol en warm en breed. Veelgehoord probleem van Orange versterkers (vooral live) is dat je er op een hoog volume geen fatsoenlijk clean geluid uit krijgt, maar dat is dus het tegenovergestelde van wat mijn probleem is. Deze heeft een clean en een dirty channel voor die echte fuzz-achtige Orange klanken, maar ik heb hem vooral gekocht voor de cleane tonen.
Hij is schakelbaar op 0.5/1/7/15 W, tot nu toe merk ik dat je wel diepte in je sound verliest als je van 15 naar 7 gaat, maar de headroom blijft redelijk hetzelfde. Maar vooral klinkt ie op 15W met de volume op standje 3 gewoon super vet. De "bedroom" setting van 0,5/1 W heb ik nog niet geprobeerd sinds ik thuis ben, keep you posted.
Ik zou zeker zo'n Orange ook even proberen, zeker omdat ie ook aansluitingen heeft voor externe cabinets als je dat zou willen. En die Fender Princeton reverb (de variant waar ik op gespeeld heb was een '68-replica) vond ik erg tof, maar het geld niet helemaal waard. Kost toch ruim 1.000 euro, en een tremolo en reverb heb ik sowieso zelf al.
tsjok En die Fender Princeton reverb (de variant waar ik op gespeeld heb was een '68-replica) vond ik erg tof, maar het geld niet helemaal waard. Kost toch ruim 1.000 euro, en een tremolo en reverb heb ik sowieso zelf al.
Ja, die ene die ik probeerde was ook zo'n reissue. Vond het geluid wel lekker. Kon er ook nog een pittig randje uitkrijgen. Heb nu een HotRod Deville staan, maar die is gewoon veel te lomp. Zo'n Princeton leek me een stuk handiger. Is wel een prijzig geval speelgoedje, ja.
Heeft iemand trouwens nog wat tips voor digitaal spul? Ik heb een oude amplifier hier liggen, maar ik vind het wel lekker om de gitaar in m'n Focusrite pre-amp te pluggen en gewoon een VSTje te draaien, en op de achtergrond de lessen te draaien. Ik heb "Line 6 Helix Native" illegaal gedownloadgekocht, en dat is wel leuk spul opzich qua distortion en effecten, maar ik wil iets wat beter is voor leren maar wel mooi klinkt. Iets clean & warm bevoorbeeld, want het directe signaal klinkt vrij schel, maar alle andere tips zijn ook welkom
Ik ben al de hele dag aan het gitaarspelen, wat een genot. Ik ontdek ook nu het belang van een effect loop en wat een fantastische uitwerking dat heeft op de klanken
Heb ook een bijpassende footswitch besteld ( :') ) en een pedal board om alle zooi even netjes bij elkaar te binden. Dan ben ik voorlopig wel klaar met de gitaaruitgaven.
Hier een livestream van Rick Beato waarin hij het "Gilmour-effect" bespreekt. Het verhaal van Beato gaat een beetje heen en weer, maar in essentie komt het er op neer dat wanneer Beato virtuositeit bespreekt, er altijd wel comments opduiken met een "...maar ik vind Gilmour beter!". Wellicht vinden mensen hier het ook interessant om die video te bekijken, althans beluisteren.
Gilmour is toevalligerwijs ook (een van mijn) favoriete gitaristen. Ik vind zijn stijl schitterend. Zijn composities en solo's zijn legendarisch.
Het gevoel dat hij in het spel weet te leggen, het timbre, de compositie... Ik zit met gemak 2 minuten van deze video met kippenvel op mijn armen te luisteren.
Toen ik begon met gitaarspelen zat ik echter diep in de (technische) death metal. Daarin had ik hele andere gitaarhelden, die wellicht meer aanspraak op de titel "virtuoos" maken. De eerste die zo in mij opkomt is Muhammed Suicmez van Necrophagist:
Dat was een beetje waar ik op richtte, qua technische vaardigheid. Als je op die snelheid zulke lastige composities uit je vingers weet te krijgen (en daarbij nog de vocalen voor je rekening neemt), moet je in principe toch bijna alles kunnen spelen? Inmiddels ligt mijn lat heel wat lager en ben ik veel minimalistischer gitaarwerk gaan waarderen.
Maar wanneer je kijkt naar de moderne gitaristen die momenteel populair zijn, zijn dat eigenlijk eigenlijk allemaal technisch zeer virtuoze gitaristen. Tosin Abasi van Animals as Leaders en Tim Henson van Polyphia komen zo in mij op. Voor mij lopen dergelijke projecten echter al gauw het risico leeg te voelen (hoewel ze dat natuurlijk helemaal niet zijn).
Is knap, maar doet mij persoonlijk verder weinig. Het heeft op mij hetzelfde kunstzinnige effect als iemand een fantastische sportprestatie zien leveren: respect voor de kunde van iemand en ontzag voor de moeite en tijd die iemand er in heeft gestoken.
Gitaristen die én technisch virtuoos zijn, én compositietechnisch de juiste snaar weten te raken bij mij (HIHAHO) zijn er echter ook nog:
Voorheen had ik dan misschien nog een stukje geschreven over muziek als sport, dingen zo snel mogelijk proberen te doen, en kunst, proberen om dingen zoveel mogelijk roering teweeg doen brengen, maar dat zou zaken onnodig en ongefundeerd diskwalificeren.
Hoe staan anderen in dat verhaal van technische virtuositeit vs (of met?) emotionele lading?
Loading...
Something went wrong while trying to load the full version of this site. Try hard-refreshing this page to fix the error.
