Denk dat het wellicht ook tijd wordt om even te heroverwegen wat voor "rechten" je mag verwachten op de woningmarkt. Als provinciaal zie ik in de lokale media regelmatig verhalen voorbijkomen over jongeren uit de regio die graag in hun geboortedorp of -kern willen blijven wonen, maar die mogelijkheid niet krijgen.
Zo waren er jongeren in Vragender die klagen dat ze niet zelfstandig in Vragender kunnen blijven wonen, is er hier een verhaal over Beltrum, waar een particulier initiatief tot succes leidde voor jongeren om te kunnen blijven wonen in hun geboortedorp, en is er hier een klacht van een dame die graag in Duiven was blijven wonen, maar noodgedwongen in Velp zit.
We hebben het hier over hele kleine kernen: Beltrum, met 1.164 woningen, en Vragender met 406 woningen. Duiven is een stukje groter dan deze twee gehuchen, maar in alle opzichten een dorp. En als iemand die zelf ook uit een provinciedorpje komt (en de laatste jaren met veel plezier woont weer in een - weliswaar ander - provinciedorpje woont) snap ik dat zo'n gemeenschap heel hecht is, en het een fijn idee kan zijn om met al je vrienden en familieleden in dezelfde kleine kern te wonen. Maar is het een realistische verwachting dat je als jongere kan blijven wonen in de kern van +/- 1000 woningen?
Zeker gezien de totale gekte die grote steden meemaken in de woningtekorten lijkt dit me echt een luxeprobleem. Woon je in plaats van in Beltrum in Groenlo, in plaats van in Vragender in Lichtenvoorde, en in plaats van Duiven in Velp. (dat zijn allemaal echte plaatsnamen). Geniet dat maatschappelijk gezien een hoge prioriteit?