Wat mij betreft is het weer de EU/Eurozone op zijn ranzigst. Ik vind dat Rutte en Hoekstra op geen enkel standpunt rakend aan het gegoochel met staatsschulden een concessie hadden moeten doen. Ze hadden tot het bittere eind in deze terechte standpunten moeten volharden. Dat was een sluitende strategie geweest omdat de financiële markten Frankrijk, Italië en Spanje uiteindelijk gedwongen zouden hebben in te stemmen met de standpunten van Nederland. Helaas lijkt geen enkele politicus een dergelijke rechtlijnigheid ooit aan te kunnen. Nederland en de EU/Eurozone worden daardoor steeds dieper het Zuid-Europese moeras in gerommeld.
Eerst was er het Stabiliteits- en Groeipact (1997), afspraken die er toe hadden moeten leiden dat de Eurolanden hun staatsschuld tot een gezond niveau zouden terugbrengen. Maar nog geen zes jaar na de totstandkoming ervan lapten onder andere Duitsland, Frankrijk en Italië dat alweer aan hun laars. Daarna werd bij de oprichting van het Europees Stabiliteitsmechanisme (2012) besloten om de landen die gebruik willen maken van het fonds te onderwerpen aan strenge beleids- en begrotingsregels. Nu, nog geen acht jaar nadat deze afspraken gemaakt zijn worden zij alweer aan de kant geschoven. Landen in de EU/Eurozone nemen als het puntje bij paaltje kom hun eigen afspraken blijkbaar niet serieus, dat maakt naar mijn idee elke vorm van samenwerking een hachelijke aangelegenheid.
Verder hebben de Zuid-Europese landen de afgelopen maand een hysterische campagne van list en bedrog gevoerd. Een volksgezondheidscrisis werd aangewend om weer eens te proberen een collectief gefinancierde staatsschuld er doorheen te drukken. Ook de krokodillentranen over solidariteit ben ik meer dan zat. De Zuid-Europese landen zijn namelijk niet in de financiële problemen gekomen wegens een volksgezondheidscrisis maar vanwege decennialang economisch, financieel en maatschappelijk wanbeleid.
Een vraag aan de voorstanders van de EU/Eurozone hier, dat moet jullie toch ook steken?
Vitaliteit op het gebied van economisch, financieel en maatschappelijk beleid is essentieel om van de EU/Eurozone toch een succesverhaal te kunnen maken. Voorstanders van de EU/Eurozone zouden dus juist woedend moeten zijn wegens de houding van de Zuid-Europese landen, nog meer dan ik dat als EU/Euroscepticus ben. Ik lees echter vooral geluiden van opluchting omdat de geur van het rottende kadaver van de Europese samenwerking weer even is weggeparfumeerd.