Niet het meest actieve topic :-)
Ik heb deze week The North gezien. Ondanks de Engelse titel een Nederlandse speelfilm, maar wel eentje die zich volledig afspeelt in de Schotse wildernis. Een Nederlander en een latino (Spaans, denk ik) zijn in hun studietijd huisgenoten en beste vrienden geweest, dusdanig dat zelfs hun ouders bevriend zijn. Ze besluiten na tien jaar een wandelpad van 600 kilometer door de Schotse Hooglanden te lopen. The West Highland Way, gevolgd door de Cape Wrath Way. In 28 dagen.
De Nederlander wordt tijdens de wandeling lastiggevallen door zijn werk en lijkt maatschappelijk redelijk succesvol. De ander is juist gestopt met zijn werk en heeft wat dingen meegemaakt in het leven. Zoals het hoort in dit type films, komen ze al wandelend tot inzicht in zichzelf en elkaar. Dat wordt echter wel grotendeels aan de kijker overgelaten. Je moet tegen zwijgende, zwoegende mannen kunnen en stiltes die meer zeggen dan woorden. Het twee uur en tien minuten is het op die manier een hele zit, maar ik vond het meer dan de moeite waard.
Ik durf zelfs voorzichtig het woord meesterwerk te gebruiken, want het landschap en het wisselvallige weer van Schotland zijn ook hoofdrolspelers. Dat komt allemaal nogal realistisch over, vooral de overlast door de kuddes muggen die iedereen die weleens in Schotland of Scandinavië heeft gekampeerd wel kent. De afwisseling van zon, regen en storm. De eindeloze leegte, de wonderschone vergezichten en de twee mannen die in een tent naast elkaar luisteren naar de elementen. Dat het realistisch overkomt, is zo lees ik achteraf logisch, want de film is min of meer chronologisch geschoten terwijl de crew zo’n 300 kilometer heeft gelopen. Geen wonder dat de hoofdrolspelers er versleten uitzien als ze uiteindelijk hun doel bereiken.
Het is geen makkelijke film. Eentje voor mensen met geduld en zitvlees. Maar je gaat echt naar buiten met het gevoel, het wordt tijd dat ik eens iets anders ga doen met mijn leven.
