Ik zal hier weer eens een stukje schrijven.
Afgelopen week de docuserie Nick and Aaron Carter: Fallen Idols bekeken op HBO Max. Nick Carter is de populairste van de Backstreet Boys en Aaron Carter is zijn jongere broertje die aan het begin van deze eeuw enorm populair was bij jonge meisjes. Beiden enorme sterren terwijl ze nog piepjong waren, uit een familie waar ze beschouwd werden als het ticket naar beroemdheid en in het geval van Aaron eindigend met dood na een overdosis.
Intussen is Nick het onderwerp van beschuldiging van verkrachtingen toen hij vroeg in de twintig was. Verschillende vrouwen hebben zich gemeld. Zeker gezien de andere ontwikkelingen in die familie, er zijn nog twee zussen overleden, snap ik dat het voor documentairemakers een interessant onderwerp is. Alleen laat de uitvoering erg te wensen over.
Dat komt voor een deel omdat Nick Carter verzoeken om een interview weigerde en zijn vermeende slachtoffers juist uitgebreid willen praten. Dat daarna kort in beeld verschijnt dat ze 'zich een deel van de gebeurtenissen onder ede niet konden herinneren' of soortgelijke teksten zorgt ervoor dat er weinig balans in de serie zit. De mededeling dat online documenten staan die zijn aangeleverd door de advocaten van Nick is ook niet erg bevredigend. Had daarvan delen verwerkt in de docu. Bovendien ligt de nadruk wel heel erg op Nick Carter en gaat het bij Aaron vooral over diens moeizame relatie met de rest van de familie.
Al met al vond ik het een onbevredigende ervaring. Vooral omdat de juridische procedures nog altijd lopen. Als stukje sensatie wellicht interessant, maar iedere diepgaan ontbreekt en ik verwacht van HBO Max eigenlijk meer. Maar nu de fusie met Discovery Plus in gang is gezet, zal het niveau van dat platform sowieso dalen.
Wel begonnen met het herkijken van House of the Dragon. Volgende week begint het tweede seizoen.