Inderdaad interessante reacties. Persoonlijk gaat het 'onaantrekkelijk'-argument voor mij ook op. Niet zozeer qua salariëring (al is dat meer omdat ik persoonlijk geld niet superbelangrijk vind en je van een docentensalaris buiten de randstad gewoon prima rondkomt) maar wel qua flexibiliteit en werkdruk. Ik kan nu vakantie nemen wanneer ik wil (binnen het redelijke), kan mijn tijd zelf indelen en heb het wel druk maar vaak ook grip op mijn werk, waardoor de werkdruk te overzien is. In het onderwijs zou ik dat allemaal niet hebben én ik zou aanzienlijk minder verdienen. Daar komt voor mijn vakgebied nog bij dat het sprokkelen is met aanstellingen.
Uitstroom is ook een probleem dat in mijn beleving echt te weinig aandacht krijgt. Jonge docenten worden gewoon óf het onderwijs uitgejaagd óf een burnout ingejaagd. Naast begeleiding hangt dat ook samen met kleinere klassen: kleinere klassen zijn beter te managen, leveren minder werk op en bovenal zorgen ze voor meer persoonlijke aandacht. In potentie werkt zo'n ingreep dus enorm verhogend als het gaat om leeropbrengst.
Is het nog steeds zo dat startende docenten 0,89 fte kunnen werken voor 100% salaris?
In hoeverre scholenkoepels nu echt invloed hebben op klassengroottes weet ik niet. Ik vraag me af of de financiering daar wel bij aansluit. Ik weet dat koepels vaak het verwijt krijgen dat ze geld oppotten, maar dat hangt dan weer sterk samen met het feit dat het rijk middelen 1) incidenteel en 2) laat in het jaar beschikbaar stelt. En met incidentele baten kun je geen structurele lasten dekken.
Wat vooral zou moeten kunnen zonder meteen het systeem omver te werpen of een blik leraren te openen die niet bestaan: het afdwingen van methodes die bewezen werken. Is dat nou zo moeilijk?
