janneke141 Maar het probleem in het op 11-jarige leeftijd inschatten van het niveau van een kind dat nog volop in ontwikkeling is bestaat natuurlijk wel degelijk. Bij de invoering van de mammoetwet was dat nooit een probleem, omdat je kon op- en doorstromen en kon stapelen. Door diverse oorzaken kan dat steeds minder, en dat is wat ervoor gezorgd heeft dat een vmbo-advies in groep 8 een vrijwel definitief oordeel is. De trend wordt wel wat gekeerd, maar het stromen en stapelen moet eigenlijk volledig drempelloos zijn.
Yes, al mijn stokpaardjes alweer benoemd. Hoef ik het niet meer te doen Janneke, fijn. 🙂
Afgezien van bezuinigingen in het algemeen is denk ik het grote probleem in het onderwijsstelsel dat scholen subsidie krijgen op basis van hoe efficiënt ze kinderen door het systeem heen loodsen (en het liefst op het niveau dat ze binnenkomen). Dat heeft gevolgen voor de korte termijn (kinderen niet laten blijven zitten als het eigenlijk beter voor ze is, alleen maar tijd voor het curriculum ook als de situatie om andere dingen vraagt. etc.) en de lange termijn (scholen die zich nog maar focussen op één niveau omdat het lesgeven dan efficiënter zou zijn).
Ik denk ook dat het heel belangrijk is voor het onderwijssysteem als er zoveel mogelijk agency is bij de docent om een leerling in diens leertraject bij te sturen. Noem altijd het voorbeeld van een docent die mentor was van een eerstejaars vmbo-t en een vwo-klas. Die had in de vmbo-t een meisje zitten dat het veel te makkelijk afging en de hele dag zat te tekenen. Hij signaleert dat, praat met wat collega's, schoolleiding, ouders en de leerling zelf en fixt dat ze het laatste halfjaar bij de vwo-klas kan.
Maarja, om dat te zien én er wat mee te kunnen doen moet je wel voor een school werken met meerdere niveaus, ook niet te belabberd zijn om op meerdere niveaus les te geven (kunnen we dat soort docenten geen extra subsidie geven?) en een omgeving hebben waar voor dat soort zaken makkelijk het licht op groen wordt gezet (en dat is niet zo gauw als je met best wat actoren te maken hebt, bijvoorbeeld een naar efficiency strevende schooldirecteur).
En daarnaast vind ik het sociale aspect misschien nog wel belangrijker. Dat je op je 12e als enige vwo-kind uit je dorp niet direct naar een andere school moet als ál je vriendjes, of dat je niet direct van school moet wisselen om dat god forbid de havo toch te hooggegrepen lijkt (of misschien wel door een andere externe factor waar een kind niks aan kan doen). Dat je als gymnasiast op je 17e niet bang bent van vmbo'ers omdat je er nog nooit eentje van dichtbij hebt gezien. Enz.