Ik kom met regelmaat artikelen / nieuwsberichten tegen die gaan over diverse pogingen om reeds uitgestorven dier- en plantsoorten weer tot leven te wekken. Aangezien dit wat mij betreft een buitengewoon interessant onderwerp is, zowel wetenschappelijk als filosofisch, bij deze een topic over dit onderwerp en diverse interessante nieuwsberichten hierover.

Maar om te beginnen mijn standpunt over de onvermijdbare vraag: zouden wij dit wel of niet moeten doen? Daarin ben ik eigenlijk best makkelijk: fuck it, waarom niet? Jurassic Park!

Ok, nu dat eruit is de wetenschap, de diverse pogingen op dit vlak en de resultaten daarvan.

De eerste (zover mij bekend) soort van succesvolle poging om een uitgestorven diersoort weer tot leven te wekken is de Pyrenese steenbok. Deze steenbok die voorkwam in Spanje (en zuiden van Frankrijk) stierf uit in 2000. In 2009 slaagden wetenschappers erin om een pyrenese steenbok te klonen. Echter was dit maar een half succes: het lam overleed kort na de geboote aan longproblemen.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Pyrenese_steenbok

Dan waren er in 2013 half succesvolle pogingen om een uitgestorven kikkersoort weer tot leven te brengen:

https://www.theguardian.com/environment/2013/nov/22/extinct-frog-resurrected-with-de-extinction-technology

Kortom: de pogingen tot dusverre waren nog niet heel succesvol en betroffen vooral zeer recent uitgestorven soorten. Toch heb ik goede hoop dat deze technologie mettertijd beter wordt, en het is zeer goed denkbaar dat we tegen die tijd voldoende nauwkeurig DNA hebben van soorten zoals de tasmaanse tijger en de wolharige mammoet.

In dit topic zal ik interessante artikelen die ik tegenkom over dit onderwerp verzamelen. En dat deze SF maar spoedig werkelijkheid mag worden, want het is vrees ik hard nodig: strikt genomen zitten we nu midden in een mass extinction event.

Hoewel ik het principe natuurlijk schitterend vind, heb ik mijn twijfels over de praktische wenselijkheid van dergelijke streken. Diersoorten die normaal in het wild kunnen leven: lekker terugbrengen. Maar naar mijn beperkte kennis op dit gebied, is het zo dat veel van deze diersoorten zijn uitgestorven omdat de voor hen meest optimale biotoop verdween. Zonder dat we hen de natuurlijke leefomgeving kunnen bieden om te gedijen, is het terugbrengen van die dieren niets meer dan een wetenschappelijke flex waarbij die dieren gedoemd zijn tot een leven lang kunstmatig in leven worden gehouden.

    Drietebuul Eens. Wat natuurlijk wel een boeiende discussie oproept. Stel dat de tijger of een ander herkenbaar beestje in de nabije toekomst uitsterft omdat alle habitat door mensen verwoest is. Is het dan immoreel om ze weer terug te klonen?

    Los daarvan: je moet bij veel nieuwsberichten over "terugbrengen van uitgestorven soorten" goed opletten. Heel vaak gaat het om een moderne soort met wat aparte eigenschappen waar nieuwsorganisaties dan een prehistorische soort van maken. Laatst was er weer zo'n verhaal over een bedrijf in de VS dat mammoeten zegt te willen maken, wat eigenlijk gewoon harige Aziatische olifanten zijn.

      tsjok Eens. Wat natuurlijk wel een boeiende discussie oproept. Stel dat de tijger of een ander herkenbaar beestje in de nabije toekomst uitsterft omdat alle habitat door mensen verwoest is. Is het dan immoreel om ze weer terug te klonen?

      Ik zou zeggen: regel eerst dat er goede leefomgeving voor die dieren is waar ze zonder menselijk interventie kunnen gedijen, en zet ze dan uit. Wanneer je ze enkel kloont om in een dierentuin tentoon te stellen, is het niet meer dan een curiositeit.

        Drietebuul Het lijkt me een beetje een wassen neus als je gaat doen alsof gekloonde dieren in een reservaat ooit zonder menselijke interventie leven. Daarvoor is de impact op onze omgeving denk ik te groot.

          En wat nu als het gaat om (hypothetisch) een exoot die het juist heel goed doet? Stel dat Amerikaanse rivierkreeften of halsbandparkieten uitgestorven waren en je ze terug kon brengen, die zouden het obviously enorm goed doen. Zou je het dan wel moeten doen?

          Ik denk dat we algemeen heel voorzichtig moeten omgaan met de leefgebieden waar bedreigde diersoorten leven, ongeacht of er ook uitgestorven diersoorten zouden kunnen leven. Maar of we nou eerst diersoorten weer terugbrengen of eerst die habitat herstellen is mij eigenlijk lood om oud ijzer. Ik ben voor beide eerlijk gezegd. Diersoorten terugbrengen zal een combinatie van beide moeten zijn.

          In dit kader las ik laatst overigens een hartverwarmend verhaal over een echtpaar die een stuk woestijn in Brazilie hadden omgetoverd in een bijna sprookjesachtige habitat waar nu een enorme hoeveelheid zeldzame soorten leven:

          https://www.demilked.com/couple-replant-forest-sebastiao-leila-salgado-reforestation/

          Prachtig verhaal, maar het gebeurt eigenlijk veel te weinig.

          Drietebuul Zonder dat we hen de natuurlijke leefomgeving kunnen bieden om te gedijen, is het terugbrengen van die dieren niets meer dan een wetenschappelijke flex waarbij die dieren gedoemd zijn tot een leven lang kunstmatig in leven worden gehouden.

          Technisch gezien is het terugbrengen van die natuurlijke leefomgeving veel makkelijker dan het terugbrengen van die diersoorten, schat ik. Die eerste is vooral een kwestie van doen. Het is meer een keuze dan een wetenschappelijk vraagstuk. En het creeren van de mogelijkheid om diersoorten terug te brengen zou wel eens een gezonde impuls kunnen geven aan initiatieven om ook de bijbehorende leefgebieden te herstellen.

          tsjok
          Ja, "zonder menselijke interventie" is iets te hard geformuleerd.

          Het gaat mij er vooral om dat de dieren ook iets aan hun bestaan hebben, dus niet afhankelijk zijn van menselijke verzorging en in staat zijn om hun natuurlijke gedrag te vertonen in een omgeving die hen daartoe in staat stelt. Het "terugbrengen" van dieren om ze vervolgens in een dierentuin tentoon te stellen levert de dieren in kwestie, en de natuur als geheel, niets op. Dan is het niet meer dan een "kijk wat we nu weer kunnen".

          Het klonen van soorten kan zo ook een legitimerende werking zal hebben op het verder afbreken van bestaande natuur. Als het uitsterven van soorten immers slechts een technisch hobbeltje is, waarom moeten we dan nog zo voorzichtig te werk gaan? Als later blijkt dat iets is uitgestorven dat we bij nader inzien wel een leuke/handige/schattige soort vinden, dan klonen we er toch gewoon eentje terug voor in de dierentuin of botanische tuin? Probleem opgelost!

            Drietebuul

            Ik denk dat het principieel wel iets verder gaat dan "kijk wat we nu weer kunnen". In de meeste gevallen is de menselijke soort direct verantwoordelijk voor het feit dat die soorten van ons afhankelijk zijn voor hun bestaan. Kortom: wij zijn de oorzaak dat het bedreigde soorten zijn. Dat geeft ons wat mij betreft ook wel een zekere verantwoordelijkheid. Het gaat verder dan 'op natuurlijke manier uitsterven'.

            En los daarvan is biodiversiteit ook in ons eigen belang. (Hoewel ik dat aspect persoonlijk minder relevant vind. Ik neem daarin liever geen antropocentrische benadering.)

              Molurus Ik denk dat het principieel wel iets verder gaat dan "kijk wat we nu weer kunnen".

              In welk opzicht? De rest van het ecosysteem heeft pas iets aan het terugbrengen van diersoorten wanneer exemplaren van de soort daadwerkelijk interactie hebben met de andere elementen van het ecosysteem. Door een voorheen uitgestorven diersoort in een dierentuin te plaatsen is die er niet.

              Molurus Kortom: wij zijn de oorzaak dat het bedreigde soorten zijn. Dat geeft ons wat mij betreft ook wel een zekere verantwoordelijkheid. Het gaat verder dan 'op natuurlijke manier uitsterven'.

              Jazeker, maar dat komt omdat we de leefomgeving van veel soorten aantasten. Bij het uitsterven van grote diersoorten bij de introductie van mensen in een bepaald gebied zou je kunnen zeggen dat bejaging door de mens waarschijnlijk ()een van de) hoofdoorza(a)k(en) is geweest, maar bij het "moderne" (dreigende) uitsterven van soorten heeft het vrijwel allemaal met aantasting van de leefomgeving te maken. En wanneer de leefomgeving om een bepaalde soort te faciliteren er niet (meer) is in het wild, heeft terugbrengen m.i. geen zin.

              Hetzelfde fenomeen zie je met mensen die, vanuit goede bedoelingen, teruglopende vlinder- of bijensoorten kweken. Het teruglopende aantal heeft niet zozeer te maken met het feit dat er niet genoeg jongen worden geboren, maar simpelweg met het feit dat de omgeving minder (of géén) exemplaren van die soort kan ondersteunen. Als een omgeving slechts een X-aantal van een bepaalde soort kan ondersteunen, heeft het geen zin om er X+1.000.000 in te plaatsen. Het bijkweken van die soort verdoemt een miljoen exemplaren dan enkel tot een ongelukkig bestaan en de onvermijdelijke hongersnood. Het volgende voorjaar heb je weer X-exemplaren.

              Ik zou dus zeggen: mooi werk, dat terugklonen van uitgestorven soorten, maar a) plaats ze niet slechts in dieren-/ of botanische tuinen, b) bescherm hun natuurlijke leefomgeving zodat ze hun rol in het ecosysteem kunnen vervullen.

                Drietebuul Ik zou dus zeggen: mooi werk, dat terugklonen van uitgestorven soorten, maar a) plaats ze niet slechts in dieren-/ of botanische tuinen, b) bescherm hun natuurlijke leefomgeving zodat ze hun rol in het ecosysteem kunnen vervullen.

                Zoals gezegd: we zullen beide moeten doen. En die soorten terugbrengen, en de schade die wij hebben aangericht herstellen. Dat is wat ik bedoel met "het gaat principieel verder dan 'kijk eens wat we kunnen'". Naar mijn mening hebben we een morele verantwoordelijkheid om dat te doen.

                Het herstellen van de schade die we hebben aangericht is verder geen technisch of wetenschappelijk probleem. Da's voornamelijk een keuze en die verantwoordelijkheid ook nemen. Het terugbrengen van soorten is daarnaast ook een technisch/wetenschappelijk vraagstuk, maar wel een essentiele.

                14 days later